Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zdalne zasilanie słowem
nie zadowala rachunku
z pamięci wybieram
priorytety

na osobiste konto
za wolno spływają zlecenia
by zdążyć zachłysnąć saldo
superatą

pomiędzy czekaniem
obfitość potrzeb śle awizo
igranie z ogniem odpowie
pożogą lub bez podpałki
zgaśnie

fortuna sprzyja zdolnym
w porę zasilić pragnienia


jestem łatwopalna

Opublikowano

Ja też jestem łatwopalna. ;-)))
Owszem, fortuna sprzyja zdolnym. A szczęście mają ci, którzy na nie zasługują - tak zawsze mawia mój ojciec. (Chociaż ja niezupełnie się z nim zgadzam).

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Autorko,

czy to

przypadek?

;D

pozdrawiam:
sis)
a czemuż to pytanie?????
No właśnie?... Czyżby Czytelnik nie zauważył koncepcji i zasadniczej metafory wiersza???
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tak, Oxy. Ale... szczęściu trzeba dopomóc. Ono może "przejść" obok, gdy go nie zauważymy, zlekceważone potafi ulotnić się jak kamfora :)
Dziękuję.
:-)
Cieplutko pozdrawiam -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


a czemuż to pytanie?????
No właśnie?... Czyżby Czytelnik nie zauważył koncepcji i zasadniczej metafory wiersza???
I Tobie Oxy, bardzo dziękuję za chęć "naprowadzenia na trop" Czytelnika :)
Jeszcze raz najserdeczniej :-)
Opublikowano

szczęście czasem mocno wspomagane potrafi ukryć uśmiech pozostawiając namiastkę; teraz stawiamy na pozytywne myślenie, które ponoć potrafi nawet fortunę przywołać:) Coś w tym chyba jest.Pozdrawiam serdecznie:)) E.K.

Opublikowano

nigdy nie byłam zbyt wymagająca. starcza mi nie być nieszczęśliwą, a reszta....to tylko sposób patrzenia i radość z ofiarowanego. dobry, mądry, metaforami opowiedziany wiersz.
:))
buziak, Krysiu

p.s. niektórzy twierdzą, że taka postawa, to totalny brak ambicji! a ja tak lubię - dotykać szczęścia i zarażać!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tak, Oxy. Ale... szczęściu trzeba dopomóc. Ono może "przejść" obok, gdy go nie zauważymy, zlekceważone potafi ulotnić się jak kamfora :)
Dziękuję.
:-)
Cieplutko pozdrawiam -
Krysia
Owszem, w takim kontekście oczywiście ono zdarza się tylko tym, którzy na nie zasługują. Dlatego przytoczyłam to przysłowie mojego ojca. :-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały... - powtórzyłam po kilku przepłakanych chwilach. - Ale jesteś, jaki jesteś! A jaka jestem ja? - zadałam sobie ni stąd ni zowąd właśnie to pytanie. -  No jaka? No? Chyba przestaję podobać się sama sobie... - zdążyłam mruknąć, nim sen mnie zmorzył.     W nocy przyśniła mi się rozmowa z nim. A dokładniej ta jej część, która w rzeczywistości się nie odbyła.     - Naprawdę zostawiłbyś mnie? - spytałam roztrzęsiona, po czym chwyciłam go za dłonie i ścisnęłam je mocno. - Mógłbyś mnie zostawiłbyś?! - powtórzyłam głośniej. Dużo głośniej. Tak głośno, jak chciałam.     - Rozważyłem to - w treść snu wtrąciło się pierwsze ze rzeczywiście wypowiedzianych zdań. - Ale  skrzywdziłbym cię, wycofując się z danego ci słowa. Więc - nie - ma - opcji, bo nie mógłbym! - senne wyobrażenie mojego mężczyzny dodało zdanie drugie z realnie wygłoszonych. - Chociaż może powinienem - kontynuowało twardszym tonem - bo przy naszym drugim początku postawiłem ci warunek. Pamiętasz, jaki. A ty co zrobiłaś? Nadużyłaś mojego zaufania i mojej cierpliwości, a mimo to nadal spodziewasz się trwania przy tobie.     - A i owszem, spodziewam się - senny obraz mnie samej odpowiedział analogicznemu wyobrażeniu mojego mężczyzny. - Spodziewam się jeszcze więcej: nadal zaufania i nadal cierpliwości. Mimo, że cię zawiodłam. Bo... - urwałam na chwilę, gdy senna wersja mojego em spojrzała znacząco. Jednak ciągnęłam dalej:    - Bo zasługuję na nie, a ty dałeś mi słowo.     - Zasługujesz, to prawda - senny em odparł bynajmniej sennie. - I zgadza się: dałem Ci je. Ale czy powinienem go dotrzymać? Postąpić w tej sytuacji zgodnie z zapewnieniem? A może właściwe byłoby zdecydować wbrew sobie? Może na tym wyszedłbym lepiej?     Uśmiechnęłam się.     - Może, może - odpowiedziałem. - Ale wiesz, że nie wyszedłbyś na tym lepiej, bo nie byłby to właściwy krok.     - Nie byłby? - mój śniony facet spojrzał sennym spojrzeniem. - Bo?    - Bo jestem właściwą dla ciebie kobietą. A ty właściwym dla mnie mężczyzną. Tylko?     - Tylko? - em popatrzył po raz kolejny. Trzeci. Tym razem pytająco.     - Tylko daj mi czas. To dla mnie ważne.      Rzeszów, 29. Grudnia 2025          
    • Napłatał: łatał pan.  
    • O tu napisali Milasi - panu to.    
    • Ulu, z oka kozulu.      
    • Elki pikle, tu butelki, pikle.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...