Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

impresja sączy chwile
kropla po kropli
wyzwala rytmiczny pląs
jawy ze snem

mieszam iskrami widzeń
przesłodzone libretto
gdy w niebie na ziemi
bezgranicznie ufałem
aż do dziś

chłodny rozejm za kilka srebrników
winne okruchy po jednej stronie
mam dość nienawiści
odchodzę

nie dla zysku
lecz by odzyskać barwy
zgodnie z naturą

jestem człowiekiem

Opublikowano

Smutny, sentymentalny wiersz; o rozstaniu, zdradzie,
uczuciach nie zawsze dobrych, których doznajemy od bliskich
sobie osób. Czasem trzeba odejść, by odzyskać godność i spokój
należne człowiekowi. Ładny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie, ściskam
- baba

Opublikowano

Romantyczne Smuteczki, bardzo ładne. Lubię takie. "Chłodny rozejm za kilka srebrników" zabieram do swojego codziennego słownika, o czym lojalnie uprzedzam Autorkę wysyłając za parę grosików sympatii. Nie! Więcej! E.

Opublikowano

smutne. życie bywa częściej smutne niż wesołe - takie wzniosłe odkrycie odkryję.
takoż - wiersze. ale nigdy nie bywa tylko smutnie.
i z tym optymistycznym akcentem odchodzę - z wierszem pod pachą.
buziak, Krysiu!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bardzo dobry wiersz Krysiu

Chwila się za chwilą sączy,
życie nasze ciurkiem płynie,
może sen z jawą się złączy
w jakiejś niebiańskiej krainie.

Serdeczności:)
Witaj Bolku! Cieszę się, że "dobry".
Dziękuję serdecznie.
:))

Cieplutko pozdrawiam -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Izo! Wczytujesz się dogłębnie, ale...przecież znasz życie.
Czasem odejście jest jedyną alternatywą, by nadal "być człowiekiem".
Ileż takich sytuacji wokół! Ech, aż się serce ściska...
Dziękuję.
:))
Ściskam mocno z pozdrowieniem -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Madziu, miło, że jesteś :)
Masz rację. W życiu nie tylko smutek
ale i radość (może nawet więcej).
Czasem decyzja o "odejściu" może rozpocząć
przewartościowanie życiowych priorytetów,
a więc - odzyskać optymizm.
Dziękuję.
:)))
Cieplutkie pa!
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




tytuł jakby nie z tego wiersza
niezła puenta
:)
"jakby nie z tego wiersza"???
a przecież puenta łączy się z tytułem...

dziękuję i ślę ciepłe pozdrówki -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


No cóż? W życiu różnie bywa. Czasami najlepsze plany "idą w diabły" i trzeba zmienić życiowy scenariusz... w obronie ludzkiej godności (w sobie).
Dziękuję za refleksję, Aniu.
:-)
Serdecznie pozdrawiam -
Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Nata_Kruk  smutno, ale nikt nie dał gwarancji na tylko szczęśliwe życie, szczęśliwe tylko chwile są, ale dobrze że tak jest, bo inaczej życie byłoby niemożliwe
    • @Nicość674  Każdy ma swój czas. czas urodzin i czas śmierci. Bóg nie chce niczyjej śmierci, zawsze wybacza.
    • @Mikołaj Szklanecki   to fragment z poematu Norwida. Pierwsza część.   Dziś tak bardzo aktualne, bo niszczone są dziedzictwa kultur narodowych( u Norwida wyrzucenie fortepianu Chopina), tożsamość narodową. Wojna to śmierć, ona nie zna litości  
    • Całkiem niespodzianie w oczach dwa promienie zobaczyłam przy kasie w Biedronce. W moje ciemne wpadło szare spojrzenie z zadumania się nagle ocknęłam, w zachwyt wpadłam. Ale to nie byłaś Ty.   Czasem na ulicy Cię szukam, w sklepowej witrynie widzę, w jabłkowym sadzie wczoraj, gdzie z zielonych można zebrać ślady gwiazd. Na tarczy zegara też były sny niewyśnione, słowa niewypowiedziane. Już nie gram w gumę i w klasy, Ty to robisz z Nim, śpiewasz kołysanki. Jaki jest?   Do kogo jest podobny, czy nos tak śmiesznie marszczy gdy się złości. Nie wiem, kiedyś się dowiem. Ty znasz już tajemnice, one przechodzą przez fibryle mózgu. Nićmi radości są zszyte, mają moc nieśmiertelności. Poczekaj na mnie, będziemy alejkami razem chadzać, i nikt nie będzie nam przeszkadzać.   Miłość ma jabłek rumieńce, bo przecież tam jest pięknie.        
    • Zagłada Tarragony 1811   “- Gmach - zajął się ogniem, przygasł znów,   Zapłonął znów - - i oto - pod ścianę -   Widzę czoła ożałobionych wdów   Kolbami pchane - - [...] Lecz Ty? - lecz ja? - uderzmy w sądne pienie,   Nawołując: "Ciesz się późny wnuku!...   Jękły głuche kamienie -   Ideał sięgnął bruku - - " “   Rozpętany huk i dziki krzyk Przez bramę do piekła niesie Demony wyskakują z powiewu Biegną ku swemu dziełu...   Zaczarowane latające mary Czarne krzyczące koszmary Wrzesczą, jaka straszna goń! Po francusku “Dedends-toi!” Jak ostry kamień w powodzi  Nie widzi, choć okiem wodzi Miasto załał płomienny wir I zgasił jak zasypany żwir   Kłusują tak ulicami te wilcze Sny. Kiedy krzyczą, milczę Ale drżą ręce i płyną krople  potu ciurkiem i tworzą sople Czy to pot? łzy, mocz, krew Nie wiem, może szum drzew Co na ulicy trącane przez  Tłum koloru szkarłatnych bez   Złapali! Nie! Puść potworze  Potwór, jak puste przestworze Nie słucha, tylko pakuje ręce Nie myśli, to zwierze udręce  Ogromne, czerwone, gorące  A twe w pacierzu się modlące  Włożona pod spódnicę płonie Jego szorstkie, ohydne dłonie   Cienkie palce wiją się uważnie Kędy sobie nagle zapragnie Jak ogony ludzkiego węża Już wciska za otwór kołnierza I szuka, zciska, dotyka, zwęża Trzyma, nie puści, zdzierża Pochłania chmara koszmaru  Trawi cię palcami pożaru    Trzyma za twe ramiona, ciąga Je wykręca, nie słyszy jak błaga Ta istota straszliwie cała pobita  Bo bije dalej i ma gdzieś hoplita Co mówi głupia hiszpańska kobita  Jedynie cień, jaszczurka jadowita W ciemnościach nie ma twarzy W tłumie są sugestie miraży   O Meduzo! Pomścij córki ciało Zgładź tego, komu się chciało Zlituj się! Posejdona w kamień spraw. Spal wapnem i zamień  Perseusza powieś i zabij  Pomścij swe siostry i rozbij Łotrów ostrym swym biczem  Bezlitośnie, jak oni przed twym obliczem.   Rozpętany huk i dziki krzyk Przez bramę do piekła niesie Demony wyskakują z powiewu Biegną ku swemu dziełu...
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...