Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

pijąc wódę grając w karty i kochając się
nigdy nie udawał - zawsze był tylko sobą
i za to za nic więcej - gdy umarł nad jego
mogiłą zapłakał ktoś i się nisko ukłonił


a potem wyraźnie rzekł by inni to słyszeli
szkoda - wielka szkoda że musiał odejść
człowiek przed którym inni tylko udawali
i dalej udają kogoś kim nigdy nie byli

Opublikowano

Tak, wielu ludzi udaje; że jest lepszy - niż jest,
że bogatszy - więc biedni precz, że mądrzejszy, i że, że, że,
a cóż na to inni? Ten się śmieje, kto śmieje się ostatni!
Jak zwykle Waldemarze: trafnie, prosto i od serca!
Serdecznie pozdrawiam
- baba

Opublikowano

W tym momencie już rozblała mnie głowa :)
Po pierwsze miło w tak niewinny sposób dotknąć rzeczywistości niewidzialnej.
Po drugie, o tym, że ktoś nigdy nie udawał rzeczywiście może wiedzieć tylko ktoś, kto wie wszystko, więc nikt z żyjących (chyba że, np. jest świętym ojcem Pio.)
Po trzecie, nigdy nie doszłabym do tego bez Twojej podpowiedzi.
A teraz każdy, kto przeczyta komentarze dowie się, że wiersz ma więcej niż jeden wymiar.
I dobrze, w końcu mówi o śmierci.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



to przypomnialo mi niedzielne kazanie o odgrywaniu roli..
każdy ma jakąś rolę, udaje innego niż jest ale.. jeśli wierzy i dobrze udaje jest ok, a jeśli zle

biada mu
wtedy tylko jeden ktoś zaplacze nam nim
macham skrzydelkiem Talarku!!!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Witaj Elżbieto - tak było jest że ludzie w teatrze zwanym życie odgrywają czasem głupie role
i tego raczej nikt nie zmieni - ale przypominać im to warto bo może
kiedyś tego zaniechają i będą tylko sobą a nie kukiełkami .
Wielkie dzięki za odwiedziny i pozd.
pozd.serdecznie
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



to przypomnialo mi niedzielne kazanie o odgrywaniu roli..
każdy ma jakąś rolę, udaje innego niż jest ale.. jeśli wierzy i dobrze udaje jest ok, a jeśli zle

biada mu
wtedy tylko jeden ktoś zaplacze nam nim
macham skrzydelkiem Talarku!!!


Wielkie dzięki za pomachanie skrzydełkiem - sprawiło mi ono wielką radość - oraz kom .
Miło cię było gościć - pozd.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Gdy świerszcz tak cyka. jak pozytywka, drży mechanicznie w nim pocieranie — kelner wyciera się o dwa słówka: Czy podać w pełnię samo cykanie?   Mogłyby sierpnie być tylko takie — pasemka światła pod srebrną gruszą. Być świeżym sokiem, darzyć jak obiekt, nie porównywać z zasady wzruszeń:   Tych bez obrażeń przed twoim wzrokiem, pełnie nad granią objętą śniegiem, tych, kiedy morze dobija brzegu, a statek ciągle połyka: nie wiem.      
    • @andrew  tak nosze Jej imię w sercu. Jest w Niebie- mam nadzieję, że tam będzie na mnie czekać z Mamą dzięki
    • Twe imię mam dla siebie Ono mieszka w niebie    Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

          Z haiku to jest tak, że one niby są takie łatwe, ale w tym rzecz, że trzeba je szybko zapisać, a wiele razy do nich wrócić i trzeba czasu, a czasem czasu nie trzeba, bo czas (dystans) zmienia.   Haiku jest bardzo dosłowne - najpierw uszczypnięcie, było najpierw uszczypnięcie, inaczej nie zauważyłabym. 5-7-5 to taki łopatologiczny skrótowiec, nie to jest najwazniejsze.     Tu mam drugą wersję całości:       Sen o potędze — II wersja   Niech cię nie zwiedzie otoka słońca, zdarty płaszcz liści jeszcze nie osiadł na pulsującej rozlewnej Warcie — jeszcze za bystrze, jeszcze do mostu, patyczek!   Biała królewna o giętkiej szyi ostrzem wśród trzciny, niech cię nie zmyli, pod wody ciężką żywą pokrywą muliste w żółci dno z grzybem roślin, raj skrzeli!   Brzuchy jaskółek nad nami czarne, nad uśpionymi przez żywioł ciszy rojami lęku w atak odmętów, podniosłej z deszczu i ustawicznej… w amonit, (przecinek…) ***   szczypie na Warcie wciąż płochliwa ważka, tu smokiem na dłoni             Tutaj haiku jest takie bardziej klasyczne, ale zrezygnowałam z nazewnictwa. Twoja propozycja jest sposobem na dopasowanie się fo formuły, ale pomija wszystkie dla mnie ważne aspekty, skłaniające mnie do w ogóle zapisu.   Bardzo dziękuję za przystanięcie nad tą miniaturką, niby taki drobiazg, ale właśnie na takie spotkanie po cichu liczyłam, bo - o czym kiedyś napisałam wcześniej - kajak ma kolor imitujący jej kolor, wiec są to urocze spotkania, o jakie na lądzie trudniej.   Pozdrawiam :-)               Dziękuję :-) bo przecież o to chodzi :-)           Uśmiech przesyłam i dziękuję :-)           Dziękuję @Ewelina @piąteprzezdziesiąte @Leszczym życzę Wam udanych dni, pozdrawiam :-)
    • @Annna2 A ja pod wrażeniem Twojej interpretacji Anno!!!Pozdrowienia
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...