Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

przytulacie się do przystanków
i do tomików poezji
przyzwyczajacie się do pory obiadowej
i do świeżo zerwanych kłamstw

tęsknicie za gniewem który
wbije się w ziemię jak obcas
i rozgniecie owada w kolorze człowieka
gdzie ja

potrzebuję tylko nocy
i świateł czegoś mocnego
pięści
pocałunków jak żyletki
ciszy
która uzupełni niewypitą samotność

rozlałem się na ulicy jak tani nikt
i oszukałem policjanta
więcej tego nie zrobię

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



przytulanie się do przystanków
trzecia strofa w całości
w tym pocałunki jak żyletki
oszukanie policjanta

kolejna historia faceta
który mnie kręci jak jasna cholera
chyba mam coś nie halo :D

wprawnie oj bardzo wprawnie oddajesz kawał męskiej egzystencjalnej dziury

podoba sie też bardzo tytuł - jak zwykle wali po ryju
połączeniem cudu z codziennością namacalną

dzięki piękne:)
Opublikowano

Bardzo obrazowe, życiowe, prawdziwe i dobrze napisane. Dla mnie przedni wiersz. Tak to już jest, że poeta potrzebuje świateł czegoś mocnego aby egzystować. Nie tylko ty się rozlałeś na ulicy jak tani nikt, człowiek, a zwłaszcza poeta jest tylko ułomny...

Trochę zazdroszczę niewypitej samotności.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Rafale, wyjątkowy masz dar pisania od niechcenia poezją o codziennych zdarzeniach i rozterkach nimi prowokowanych. Niby codzienne , ale ważkie rozterki i Ty myślisz poezją i potrafisz ją dla nas przeklepać przez klawiaturę. Coś, co udaje się niektórym z rzadka i co nazywają wtedy "weną" (w tym ja). Nie chodzi o peany i o to , że Ci zazdroszczę, ale przyrzekam jeśli kiedyś będę wydawcą, upomnę się o tomik; ba, stertę tomików Twoich... :)
pozdrawiam , PO

Opublikowano

Podział na "przytulających" i peela, dość niewyraźny.
Peel, również się przytula (do nocy i świateł czegoś mocnego), a rozlać się "jak tani nikt", można równie dobrze na ulicy, jak przy obiedzie. Jest samotność ale ona akurat, jest bardzo "demokratyczna" i niewybredna ;)
Nieco wydumane.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



przytulanie się do przystanków
trzecia strofa w całości
w tym pocałunki jak żyletki
oszukanie policjanta

kolejna historia faceta
który mnie kręci jak jasna cholera
chyba mam coś nie halo :D

wprawnie oj bardzo wprawnie oddajesz kawał męskiej egzystencjalnej dziury

podoba sie też bardzo tytuł - jak zwykle wali po ryju
połączeniem cudu z codziennością namacalną

dzięki piękne:)
wszystko halo M.;) dobrze, że kręci:)
dziękuję za taki komentarz
wszystkiego dobrego
pozdrawiam
r

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Stuknęliśmy się dzisiaj z przyjacielem ośmioma zero procent. Uczyniliśmy tak z toastem na zdrowie. A potem zaczęliśmy nieco rozrabiać. Gdyby napitek nie był zero procent, a dużo mocniejszy, to może by nas nieco zmogło, a zatem nie powstałby ten swego rodzaju bałagan, również, a może przede wszystkim, intelektualny. Taka to teoria na poczekaniu. Teoria dobra – jak każda inna – w świecie, który już na wszystko ma teorię, na niejedno po kilka ich nawet, jedna mądrzejsza od drugiej, druga głupsza od drugiej, aż kłócą się ze sobą i wzajemnie wykluczają. A co z praktyką? Cóż, praktyka zwyczajowo nieco niedomaga, no ale w końcu jest przecież tylko nieco niedocenianą lub ciut przecenianą praktyką.   Pod Olsztynem, 24.07.2025r.
    • @Waldemar_Talar_Talar mam nadzieję, Waldemar, że tak to brzmi.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dziękuję i pozdrawiam.
    • @Roma Podpowiem Ci:   Konduktorze łaskawy Byle mnie do Warszawy.
    • lekko jak piórko na wietrze  spotkać szczęście można  w przypadku w kobiecie  budować szklane domy  z betonu pewności szkicować  ferii  barw życie pozoru  a gdy po latach  grunt stracony  pieniądze uczucie dewaluują  a w Twoim spojrzeniu pustka  politowanie  zimne dłonie od deszczu pożądania  na kanapie noc zasypia za dnia nawet kot umarł  beznamiętnie w tym domu  fasada jest  za nią zimna Ty
    • @Roma ostatni wers jest celowo antypoetycki i  świadomie rezygnujesz z puenty jako formy  katharsis. Mnie to bardzo odpowiada. Widzę w tym głęboki sens. Ja bym nic już nie zmieniał. Ale nęci mnie taka myśl : dlaczego konkretnie tak byś chciała zmienić ? A tak w ogóle to takie poprawianie wiersza zawsze jest dla mnie trudne. Bo zmienić jeden wers to przydałoby się jeszcze coś poprawić. A jak to jeszcze coś, to tutaj dalej warto dodać kontrapunkt. I tak się zapętlam, że czasem wszystko kasuję. Roma. Dla mnie to fantastyczny wiersz. Taki jaki jest !
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...