Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


myśl jest ale jak dla mnie za dużo atrybutów. w konsekwencji nie ma wyróżnika, który przykułby uwagę. pozdrawiam Zdobywco.

Dzięki za komentarz, chciałem mieć dużą ilość obrazów w tym wierszu, być może rzeczywiście trochę przesadziłem, ale to przez fakt że cały czas poszukuję ciekawego stylu pisania :) a co do wyróżnika nie wydaję mi się żeby zależał od tego czy w wierszu jest duża liczba atrybutów czy nie. W tym przypadku sam tytuł może być takim wyróżnikiem, który jednym słowem określa to, o czym piszę. Oczywiście każdy może mieć inne zdanie na ten temat :) Pozdrawiam i zapraszam do czytania kolejnych :)
Opublikowano

Ale najważniejsze, że jest to zawsze coś ciekawego, wręcz ujmującego, nawet jeżeli część druga wiersza jest ciekawsza (lepsza). Ale przecież, żeby druga zwrotka brylowała, pierwsza musi być i jest koniecznym wprowadzeniem. Właśnie w obraz (drugiej strofy), który wymyka się oczywistemu postrzeganiu, a więc tak czy inaczej zaskakuje (oczywiście jak kogo /bardziej/). Pozdrawiam

Opublikowano

nie szukaj stylu
sam przyjdzie
dużo pisz i słuchaj
jeszcze więcej skreślaj
kiedy cię skrytykują popraw wersy i wal po ryju lepszym wierszem:)

Bardzo dobry pomysł
musiałam jedank przeczytac dwa razy żeby pojąć sens
więc może za dużo słów i porównań
druga strofa zdecydowanie lepsza od pierwszej nawet bardzo dobra
:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


słucham i skreślam :) nie ma to jak konkretna rada, taka zawsze się przydaje :) a wiersz jest o was, kobietach i o tym, że przez to, że my - mężczyźni skupiamy się tylko na zmyśle wzroku, nasze serca cierpią ;) pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Oczy muśnięte nutellą
wiśniowe usta i dekolt
tak mało nam trzeba
by noce działały jak kawa

a tuż przed zawałem
ściskając od wewnątrz
kraty własnej roboty
z betonowym uporem
znów odwiedzamy okulistę

być może tak byłoby lepiej :) dzięki za komentarz, pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Oczy muśnięte nutellą
wiśniowe usta i dekolt
tak mało nam trzeba
by noce działały jak kawa

a tuż przed zawałem
ściskając od wewnątrz
kraty własnej roboty
z betonowym uporem
znów odwiedzamy okulistę

być może tak byłoby lepiej :) dzięki za komentarz, pozdrawiam.
lepiej ;-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nie ma to jak turkus morza:)
    • @Robert Witold Gorzkowski To będzie dla mnie przyjemność :) Zawsze piszę wiersz na kartce. Pomazana moim myśleniem :) Póżniej czytam z kartki do notesu samsunga. Poprawiam wariactwa i dopiero wklejam. Kartkę z tworzenia mam. Jest Twoja.   Pewno, że z przyjemnością "wezmę" coś Twojego. Tylko daj adres na priv. Dziękuję.  
    • Odeszła, zanim przyszła. Zeszła z mojego istnienia jak światło gasnące za horyzontem, jak oddech, który znika z powietrza. Nie zostawiła blizn - tylko ciszę, której nie można dotknąć. Byliśmy snem, który się nie zaczął, a jednak obudziłem się z jej śladem na policzku. Byliśmy krwią, w której nie zamieszkało żadne serce, a jednak moja nabrała koloru jej subtelności. Całowaliśmy się w języku, którego nikt nie znał. Teraz gryzę litery rozsypane na portalu, kwaśne, jakby alfabet umarł w moich ustach i wziął ze sobą wszystkie możliwe „przepraszam”. Paragon za nadzieję leżał obok - wyglądał jak wspomnienie. Rozstaliśmy się bez słowa. Jakby ktoś przeciął powietrze żyletką i kazał nam iść w przeciwnych kierunkach we wnętrzu tej samej minuty. Milczenie - ostatnie zdanie. Zostały po niej okruchy, z których nie da się złożyć chleba: ciemne pęknięcia w świetle poranka, guziki z koszuli, której nigdy nie miała, zapach, który pachnie jak zbyt późne pytanie - „czy to coś znaczyło?” – wypowiedziane w próżnię. I włos - kasztanowy, zatrzymany w futrynie światła, jakby cień jej nieobecności miał kolor. I niebieski odblask jej oczu w lustrze, który nie był moim spojrzeniem, ale patrzył na mnie z wyrzutem. I cytryna w lodówce - przecięta, sucha, uśmiechnięta krzywo jak stary żart, którego nikt już nie opowiada, ale wszyscy pamiętają śmiech, bo echo bywa głośniejsze niż głos. Kiedyś wydawało mi się, że w jej głosie słyszę „do zobaczenia”, ale echo powtarzało tylko: „nigdy, nigdy, nigdy”. Czuję się jak jezioro, w które wrzucono skałę - a żadna fala nie powstała. Jak skóra, która pamięta dotyk, choć nie było dłoni. Jak Persefona, która nie wróciła na wiosnę - a ziemia zamilkła na zawsze. A ja - z ziarnem granatu rozgniatanym językiem w ustach pełnych żalu. Zegar tyka, ale wskazówki stoją. Czas oddycha – nie rusza się z miejsca. Chwile gonią się nawzajem, a ja - w tym wszystkim – znowu umieram w rozpaczy. Chodzę po pokoju jak niedokończona modlitwa. Moje mysli - jak koty bez właściciela: gryzą, drapią, miauczą w rytmie rozpaczy. Kładę się na podłodze jak porzucona metafora. Ściany są zrobione z jej spojrzenia, a sufity - z tego, czego nie powiedziała. Kochaliśmy się przez skórę duszy, a teraz moja dusza ma wysypkę z małych, czerwonych „gdyby”. I wtedy pękła szklanka. Nie spadła. Po prostu pękła na stole - jakby nie wytrzymała tego wszystkiego za mnie. Zostało mi echo jej oddechu, rozsypane w głowie jak tabletki LSD w kieszeni po końcu świata. A niebo? Cholerne niebo - ciąży nade mną jak zasłona bez gwiazd, zimna, ciężka, nieprzenikniona. Cisza rozdziera czas na strzępy. Migotanie bez światła. I nikt nie odpowiada.
    • @Berenika97 Bereniko. To Twoje komentarze są przepiękne. Dziękuję uśmiechami :):):)     @Alicja_Wysocka Al. Oj, potrafisz, potrafisz :) Ty jestes literacką bestią :)  W najlepszym tego słowa znaczeniu !!! Dziękuję za uroczy komentarz :) Polne słoneczniki Ci kładę u stóp :)     @Annna2 Aniu. Tak jest. Jak drzewo ! Dziękuję Aniu.    
    • @Migrena z tą prostotą to prawda, tak miało być dzięki
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...