Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

smutno mi


Tali Maciej

Rekomendowane odpowiedzi

urodziłam się trzynastego
na ślub też się wybieram
ubrania ubieram rozbieram
przebieram w kolorach
czasem przybieram zieleń
spojrzeniem w lustrze

włosy jasne że jasne
nogawki ciasne targam
bywam roztargniona
czasem opowiadam historię

urodziłam się trzynastego
i to już jest smutne

jest szare niebem deszczem
słonym policzkiem
pustym pokojem

gorzej gdy ludzie w tramwaju
śmierdzą są wulgarni grubiańscy
ocierają się o i rozmawiają
o tych wszystkich strasznych rzeczach


liczba trzynaście jest niepodzielna
i choć mi smutno jestem dzielna
a ty dzielnik się podziel
ze mną uśmiechem

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

q-rwa!
mógłbyś zmienić tytuł tej groteski? te romantyzmy tytułowe odstraszają a nie zachęcają....
a poczytać warto, oj warto - kobietki som rozkoszne w swoim infantyliźmie ugruntowanym na pismach kobiecych....
może kasiaballou - wojująca feminazistka jeszcze tu zajrzy, aby autorowi wbić obcas w czoło?
ALBO Oxyvia - rzeczniczka i obrończyni deficytu emocjonalnego u małolatek...
do trzynanastu razy sztuka - cokolwiek to znaczy Maćku!

:)))!!

J.S

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Słaby komentarz. złośliwości mało cięte - zakładam że podmiot liryczny jest kimś ociężałym umysłowo na co wskazują metafory:

"poza tym lustro niebieścieje od mego wejrzenia, gdy podziwiam, że tak się wcieliłeś twórczo w ten zielonooki byt."
-jakby miała chwilę orgazmu, poczułem wtrysk poetyckich fantazmatów.

to oceniam na minus, czyli dobrze
a resztę na plus.

a wiersz...
prawie zapomniałem o wierszu...
przypomniał mi mojego ojca

na minus - czyli dobry
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Słaby komentarz. złośliwości mało cięte - zakładam że podmiot liryczny jest kimś ociężałym umysłowo na co wskazują metafory:

"poza tym lustro niebieścieje od mego wejrzenia, gdy podziwiam, że tak się wcieliłeś twórczo w ten zielonooki byt."
-jakby miała chwilę orgazmu, poczułem wtrysk poetyckich fantazmatów.

to oceniam na minus, czyli dobrze
a resztę na plus.

a wiersz...
prawie zapomniałem o wierszu...
przypomniał mi mojego ojca

na minus - czyli dobry



to jest komentarz do komentarza czy do wiersza, bo się pogubiłem???
pozdr
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • List do człowieka.   I nawet kiedy milczysz i robisz to nazbyt skromnie, wiem co czujesz, co myślisz i daleko Ci do mnie. I oddaliłeś się już.   Chciałbym tak po prostu wiedzieć, czy mój świat Twoim jest wciąż. I zrobić z tym nic nie mogę. Dzieli nas boska dłoń, Ty milczysz wciąż.   Jesteśmy z jednej gliny - to przyznam i Ty wiesz. Życiowe koleiny wytarły prawdy treść. I uśmiech swój zgubiłeś. Za dużo wokół zła. Już nie umiesz byś miły. Nie chcesz. Mówisz - nie warto tak, nie wartościując. Wsłuchujesz się w marzenia, a przecież nie ma ich już. Szukasz własnego cienia i wciąż nie czujesz nic.   Zbyt wiele smutku obok. Granice zniszczył czas. Zamykasz się na ludzi. Nie lubisz wtedy nas. I milczysz.   Tylko ten kot ci wierny, choć mówią, że swoimi ścieżkami chadza wciąż. On siedzi przy twej nodze i patrzy bez refleksji. Skąd taki człowiek się wziął…miau
    • @iwonaroma Kto niby pisze wiersze na siłę? Przecież z tego tylko wychodzą gnioty.
    • -Mistrzu, wiedz, że mam wszystko, co chciałem osiągnąć, a nie wiem czemu szczęścia nie zaznałem dotąd. - Wielu tak ma i myślę, że może ze względu, że Pan Bóg im poskąpił do szczęścia talentu*.   *wg W. Tatarkiewicza "O szczęściu"  
    • @agfka podoba, pozdra! (daję ci pomimo serducho)
    • W noc samotną cisza milknie i zostawia czas na gniew. Nagle tracisz w sobie siłę, gdy jest jasno, wchodzisz w cień. Szukasz drogi lecz mgła gęsta wściekle Ci odbiera wzrok I im bardziej pragniesz przestać, tym Cię głębiej wciąga mrok.   Gdy na oślep rzucasz słowa  aby ktoś im nadał sens, Wciąż zagłusza je od nowa stukający w szyby deszcz. Może niebo także płacze? Może ma wszystkiego dość? Patrz, pojawia się tam tęcza, jak łączący przestrzeń most   Czym naprawdę jest odwaga? Czy nie siłą, aby wstać? Tak nieustraszenie walczyć,  gdy się wokół sypie świat. Aby nie przestawać tańczyć, kiedy z oczu płyną łzy. Przecież płakać możesz wiecznie, a raz tylko możesz żyć...    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...