zapach twojego pragnienia

[seweryna żuryńska]

półsłówkami szeptami zbliżasz się do mych rąk
odkrywasz wysupłujesz skulone w kącie zmysły

nie umiem podnieść rzęs
bez zawstydzenia

oplotłam się pajęczyną strachu
opancerzyłam

nieodczuwaniem
niezaboleniem
niezniewoleniem

przysypana popiołem wczorajszym
tak nie chcę od nowa
schodami w czar

zapach twojego pragnienia

[Fly Elika]

Wiersz z wyczuciem lęków i skrywanych emocji, co jest bardzo słusznym wyjściem,
ponieważ nie każdemu jest dane pojęcie istoty rzeczy i wybranie odpowiedniej
metody bronienia się przed wpadnięciem w tarapaty i zachowania twarzy.
To zależy od siły charakteru i umiejętności wnioskowania.
Tak przynajmniej rozumiem ten wiersz, nie wiem czy tak jak autor miał
w zamiarze napisać.

[Stefan_Rewiński]

No wiesz Sewerynko, pragnę Cię.

[H.Lecter]

I chciałabym i boję się... ;)

Usypiające...


oplotłam się pajęczyną strachu
opancerzyłam

nieodczuwaniem
niezaboleniem
niezniewoleniem

Pajęczyna kłóci się tu z pancerzem, a strach z nieodczuwaniem...

[seweryna żuryńska]

podziękuję zaglądającym, podziękuję piszącym

pozdrawiam
Seweryna