Lawina

[Sylwester_Lasota]

Gdzieś u pary światów zbiegu,
sponad złudnych chmur tajemnic,
spod bezkresia niebieskiego,
wiatr zamieszkał wśród kamieni.

Martwość dotknął i poruszył,
ku cichości pchnął ją dolin,
co w przedwiecznej stały głuszy
i trwałości niewzruszonej.

Ruszył kamień za kamieniem
rwąc za sobą swoich braci,
krzyk podnosząc, rodząc wrzenie,
mieląc wszystko na co trafił.

Coraz któryś się wyrywał
ponad resztę, mierząc w słońce,
lecz potężna, ziemska siła
go wciągała w skały rwące,

co się z wiatrem równać chciały,
własne wokół kręcąc wiry,
nie szukając żadnej chwały,
hałaśliwie trwoniąc siły.

Aż opadły w gór podnóże,
legły w ciszy i w bezruchu,
ani żywsze niż na górze,
ni bogatsze w żadnym duchu.

Tak i z nami też być może
gdy gonimy nasz wiatr złudzeń,
gdy opadną życia kurze
odsłaniając ciszy fugę.

Edytowane 24 Kwietnia 2022 przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)

[Biała Lokomotywa]

Przyszłam z rewizytą, pod kamienie. Chciały mnie porwać, ale się nie dałam:) Wiersz z przesłaniem, życie jak lawina, wiatrem poruszona, a wiatr złudzeń, to częste zjawisko. Będę szukać zatem, prawdziwego - jeżeli już:) Pozdrawiam miło:)

[Sylwester_Lasota]

Dzięki :)

Pozdrawiam :)

[Oxyvia]

Ładna bajka z morałem. A może ballada? Coś pośredniego.

Tylko jedna uwaga: w jednym wersie masz błąd gramatyczny - "wciąż go ciągła w skały rwące" - nie ma słowa "ciągła" w znaczeniu "ciągnęła". Żeby zgadzał się rytm, możesz zamienić je na "ciągnie" - tak może być.

Pozdrawiam. :-)

[Sylwester_Lasota]

bystre oko wyłowiło :)
dzięki.
w takim przypadku byłby zbyt duży przeskok w czasie. zmieniłem na 'gnała'.

pozdrawiam z ukłonami.

[krzysztof marek]

ładny, równy treścią i budową wiersz Sylwestrze. w istocie, często gonimy wiatr złudzeń do bezruchu. pozdrawiam.

[Waldemar Talar]

Witaj Sylwestrze - powiem krótko - wiersz bardzo się podoba - a zwłaszcza
ten kapryśny wiatr który tak uroczo po nim gania .
pozd.

[Sylwester_Lasota]

krzysztofie marku,
dzięki za czytanie i czytelniczą refleksję.

Waldku,
miło mi, że się podoba.
a wiatr? no cóż, wieje :)


pozdrawiam Panów serdecznie.

[Oxyvia]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

O, teraz jest świetnie. :-)

[Sylwester_Lasota]

Jeszcze raz dzięki :)

[Magda_Tara]

gładko, równiutko, z melodią i w wietrze :))
pozdrawiam
buziak!

[Sylwester_Lasota]

dzięki :)
wzajemnie ;)

[Gabriel Davis]

Barwny opis i na prawdę żywa akcja. Dające do myślenia porównanie.

Lawina zdarzeń ciągnie ku dolinom.
Nie zatrzymasz jej żadną siłą.
Kamień kamieniowi pęd nadaje,
Uciekaj bracie ile Ci sił staje.

Dzięki za inspirację i powodzenia:
Gabriel Davis

[Sylwester_Lasota]

to ja dziękuję :)

pozdrawiam.

[Zjajami_Baba]

zaglądam i ja
cóż to
bajka li
czy niebajka
i z morałem
pięknie pięknie
przeczytam córce
co lubi poezję choć mała
:)

[Sylwester_Lasota]

mała, nie mała,
byleby słuchać chciała.
choć ten wierszyk nie dla dzieci,
to inne mogę Ci polecić.

dzięki za czytanie :)
pozdrawiam.

[teresa943]

U Ciebie zawsze coś nie tylko do poczytania, ale i do zamyślenia.
Ach, te życiowe wiatry...gnają bez tchu i nas porywają po drodze,
tymczasem... warto czasami się im oprzeć.
:)
Serdecznie pozdrawiam -
Krysia

[Sylwester_Lasota]

tak, ale jest i taki wiatr, przed którym uciec nie sposób

dziękuję za czytanie i pozdrawiam :)

[Piast]

Ha, podoba mi się ta lawina, opis barwny, nawet słychać ten grzmot spadających skał, szczególnie ciekawie zauważyłeś te wiry między kamieniami, " co się z wiatrem równać chciały ".
Ale to właśnie w tej zwrotce zauważam jakiś zgrzyt, nie tylko spadających głazów, ale w formie wiersza, bo popatrz:

co się z wiatrem równać chciały,
własne wokół kręcąc wiry.
Nie szukając żadnej chwały,
hałaśliwie trwoniąc siły.

Ja bym to napisał tak:

co się z wiatrem równać chciały,
własne wokół kręcąc wiry,
nie szukając żadnej chwały,
hałaśliwie trwoniąc siły.

Zacząłeś nowe zdanie, jakoś tak razi niegramatycznością, a przecież to jest dalszy ciąg tego, co się wyprawia na stoku góry... :)

Pozdrawiam, jeszcze raz mówię, podoba mi się... Piast

[Sylwester_Lasota]

Masz rację.
Dzięki za uwagę, poprawię.

Pozdrawiam.