Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wyrwane kartki z kalendarza
gdzie kurzem obrosła poezja
w kronikach czasu zapisane
nim niebem na skrzydłach odleciał
wierzba pochylona jak starzec
niedojedzona kromka chleba
i łzy wylane w ten atrament
za niedokończony poemat
pajęczyna splątana ścianie
zapomniany wieczny poeta
ziemią milczy zmurszały kamień
co jeszcze duchem błądzi z wieszcza
Ewa zapłacze nad Adamem
bo nikt już o nim nie pamięta

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


kurzem obrosła poezja
w czasie kronika zapisana
nim niebem na skrzydłach odleciał

zostawił wierzbę pochyloną jak starzec
niedojedzoną kromkę chleba
i niedokończony poemat
łzy wylał w atrament

nie zapomniany poeta
co jeszcze duchem błądzi w słowach
choć ziemią milczy zmurszały kamień
literatura o nim pamięta

Przepraszam, że tak sobie pozwoliłem...

Nie uśmiercaj poety, o którym piszesz wieczny...

Pozdrawiam - piasek.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


kurzem obrosła poezja
w czasie kronika zapisana
nim niebem na skrzydłach odleciał

zostawił wierzbę pochyloną jak starzec
niedojedzoną kromkę chleba
i niedokończony poemat
łzy wylał w atrament

nie zapomniany poeta
co jeszcze duchem błądzi w słowach
choć ziemią milczy zmurszały kamień
literatura o nim pamięta

Przepraszam, że tak sobie pozwoliłem...

Nie uśmiercaj poety, o którym piszesz wieczny...

Pozdrawiam - piasek.
fajne!!!!! coby nie rzec...
Opublikowano

piasek pustyni:Ten wiersz trzyma się swoich sylab i formy.
Nie może być, taki rozrzucony na wsze strony.
w takim bezforemnym bałaganie, jak Twój.
Ps. Źle zrozumiałeś ten wiersz i przekaz.
W rzeczy samej jest na odwrót,
abyśmy zawsze o nim pamiętali.


Pozdr.

J.S

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




piasek pustyni:Rozwiało Ciebie po całej pustyni.
A ja muszę poszukać oazy, bo w gardle mi zaschło.
Co to za burza słów? Sypiesz mi tutaj, tym -"piaskiem w oczy"

Pozdr.

J.S

Ostatnio edytowany przez Super-Tango (Dzisiaj 18:52:04)




--------------------------------------------------------------------------------

Dnia: Dzisiaj 18:51:30, napisał(a): Super-Tango
Komentarzy: 717

nie sypię, to tylko burza piaskowa ;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dobrze, że sobie pozwoliłeś bo to jest lepsze. Wyłuskałeś to co istotne z tekstu Tango i dodałeś nowych znaczeń, a po to właśnie jest poezja, by streszczać w kliku słowach prozę, czyli dłużyznę życia.

Pozdrawiam
Opublikowano

Wszystko co jest, przynajmniej w świecie przejawionym ma (swoją) formę. A co do tego wiersza, to ten wiersz, owszem, nie ma formy, ale tylko takiej, która by Tobie odpowiadała. A co do TWA, to owszem, i jak najbardziej, kiedy tylko, i jak tylko będę mógł, będę bronił, i będę popierał rzeczy, które na to z wielu miar zasługują. Widocznie innymi miarami się posługujemy, i dobrze (to się ma i rozumie), niech każdy ocenia podług wartości, jakie wyznaje (uznaje więc za stosowne i właściwe). Tylko że ja już nauczyłem się dostrzegać i doceniać również inne wartości niż tylko te, które są moimi priorytetami i upodobaniami. Innymi słowy staram się nie patrzeć tak, jakbym miał, jak koń klapki na oczach, a więc w jedną tylko stronę, nawet jeżeli do przodu. A poza tym, świat jest zbyt piękny i zbyt wszechstronny, żeby się ograniczać do tego tylko, czego się jest zwolennikiem. Zresztą, nawet preferencje, czy upodobania, przynajmniej niektóre, z czasem się zmieniają, i raczej należy być otwartym na wiele, acz stanowczo na nie za dużo (chociaż od czasu do czasu można sobie pozwolić na o wiele za wiele, niż się powinno, bo przecież człowiek jest tylko człowiekiem), niż być zamknięty (uparty, skostniały, jednostronny), a więc poniekąd ograniczony do tego, do czego człowiek najbardziej się przyzwyczaił i nie może po prostu oderwać. Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Świat. Myślę, że tu właśnie leży pies pogrzebany :-) Cream Dream zapewne patrzy na rodzimą twórczość przez pryzmat światowy i dlatego nigdy nie dostrzeże w niej czegoś istotnego:




Jędrek i Józio słów kilka spisali
i wywołali krach na giełdzie
bo każdy człowiek, czarny czy biały
co napisali chciałby wiedzieć.

Józia i Jędrka cena tomiku:
ponad dwa euro - prawie darmo.
Ale sto tomów chciał każdy z Chińczyków
i trochę tego się nazbierało.
Zwłaszcza gdy doszły Indie, Pakistan,
chciano wszem czytać "Józia i Jędrka":
escudo, kwanza, metical czy dinar -
wszelka waluta w skarbcach miękła.

Lecz, że "najtrudniej być Prorokiem
we własnym kraju" jak to mówią -
Polak nie wydał nawet grosza
na tomik wierszy: "Jędrek i Józio".
Ojczyzna w dostatki jak nigdy opływa
i Polak z mlekiem miód pije, a nie wie
jak to ze wszystkim u nas bywa:
kim byli właściwie Józio i Jędrek?

Opublikowano

Tali Macieju:Jak masz, coś do mnie?
To, może poczytajmy te dwa- Twoje Twory poniższe.


Dnia: Dzisiaj 09:30:17, napisał(a): Tali Maciej
Komentarzy: 5911

Ciszy krzyk

bajka o błocie

jebłocie

Ostatnio edytowany przez Tali Maciej (2010-04-07 01:11:44)




Dnia: 2010-04-07 01:10:04, napisał(a): Tali Maciej
Komentarzy: 5911

Ciszy krzyk

bądź twardy

jak chleb z biedronki




Dnia: 2010-03-22 14:43:33, napisał(a): Tali Maciej
Komentarzy: 5911

Ciszy krzyk




Nie będę tutaj wszystkich, tych tworów wklejał.
Proszę tylko się przejść, po wierszach tego autora. Tali Macieja.
Zaglądnąć pod spód i...- "mamy czarno na białym"
Wówczas, może ujrzycie wasze: Wielki -" TWA i ja!" , pod spodem tych tworów.
Nie będę wymieniał nikogo z nicka.
Dziwię się, że takie rzeczy- mają wzięcie i miejsce.
Nie wiem nawet, jak to nazwać?
Bo nawet to, nie jest - "aforyzmem", czy tzw.-"Złotą myślą"
Czym jest? I kto za to odpowiada?
Nie będę szukał winnego.
Dużo by tu było, takich przykładów wymieniać.

Ps. a to jest jego komentarz-" łomatkoboskokochana"
Może to odpowiedź -"Ministranta"- niźli poety.
Ale pisał mi, że nim nie jest? Wiec kim jest? I dlaczego właśnie mnie ocenia?
I nie zgadzam się z tym aforyzmem -"że wszystko jest poezją"
Oto riposta:, że -"Nie każde przysłowie, jest Ojcem rozumu"
I nie urodziłem się wczoraj, ani dziś.
Bym nie miał zielonego pojęcia -" gdzie w trawie piszczy?"

"Ab alio exspectes, alteri quod feceris"

Pozdr. b;

J.S

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Bożena De-Tre Wspaniałego dnia :)
    • @Relsom wiesz to nie jest wiersz który mi dedykujesz  Skupiłam się na ogólnym odbierze  Wyniosła bym o wiele więcej gdybym chciała  Najwidoczniej nie mam potrzeby analizować i rozkładać na czynniki pierwsze utworu  A tym bardziej grzebać w emocjach autora    Więc tak.. Tylko tyle wyniosłam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Szorstkie już było życie we trudzie, dzisiaj chcę chodzić tylko w jedwabiu. Jedwabne myśli w codzienność wplatać, wstążki we włosy lekkością wabią. Mów do mnie miękko, ciepło i czule, tak by jedwabne promyki słońca znów oświetlały mą mroczną duszę. Jedwabnym szlakiem serce podąża. Wystaw na słońce - rozpieść mnie świecie, lekki wiaterek ciało owiewa. Weż mnie na ręce, jak swoje dziecię. Przyjemność życia znów chcę odkrywać.
    • @Migrena …niestety stety tak

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Miałam turkusową spódniczkę na szelkach, które krzyżowały się na plecach i zapinały na guziki. Była rozkloszowana, z ciemnego turkusu – a gdy się obracałam, unosiła się jak parasolka. Mama z babcią uszyły mi ją razem. Była niezwykła – miękka i przytulna jak brzoskwinia. Wtedy mówiłam, że „z meszkiem”, dziś już wiem, że to był aksamit. Dzieci lubią takie rzeczy. Może i dorośli. Do dziś nie znoszę materiałów, które gryzą. Ta spódniczka nie była na co dzień, nie do biegania po podwórku. Ale czasem udawało mi się uprosić mamę – jak tamtego letniego dnia. Sąsiedzi smołowali dach. Dla dziecka to było prawdziwe widowisko – ogień na dachu, dziwny, nowy zapach... Na dach nie wejdę, wiadomo, ale na podwórko sąsiadów? Już prędzej. Ciekawość zwyciężyła. I stało się nieszczęście. Chyba jakiś podmuch wiatru przyniósł ze sobą kroplę gorącej smoły. Spadła prosto na moją spódniczkę. – Ach! – Mama mówiła: „Nie kręć się tam, to niebezpieczne”… Pobiegłam do łazienki, zamknęłam drzwi na zasuwkę i rzuciłam się do ratowania mojej ukochanej spódnicy. Próbowałam mydłem, szamponem, płynem do kąpieli – nic. Plama nie znikała, tylko się rozmazywała. Ale się nie poddawałam. Pomyślałam: ten materiał ma takie jakby malutkie włoski... Może da się to wyskubać? Wyskubię – i będzie jak nowa. Skubałam więc. Palce mnie bolały, ale nic. Wtedy zauważyłam pumeks. Może tym? Siedziałam tam długo, coraz bardziej spanikowana. W końcu zaczęli się dobijać do drzwi. – Co robisz tak długo? – zawołała mama. – Nic. – Jak to nic? To wyjdź! – Nie… nie mogę! – Otwieraj natychmiast. Co się stało? Stałam bezradna. Chciało mi się płakać – już nie cicho, tylko głośno. W końcu otworzyłam. – Co się dzieje? Dlaczego…? Wystarczyło spojrzenie – wszystko stało się jasne. – Dlaczego nie przyszłaś z tym do mnie? Coś byśmy poradziły. – Jakie „poradziły”…? Nic nie pomaga, próbowałam wszystkiego. Została dziura. – Och, dziecko. Trzeba było przyjść. Ja bym sobie poradziła. – Ale jak? Czym? – Masłem. Tłuszcz rozpuszcza się tłuszczem. – Masłem?! – Tak. Ale teraz… już po wszystkim. Do wyrzucenia. – Nieee! – Chyba że chcesz w takiej dziurawej chodzić. Jeśli ci pasuje – proszę bardzo. I tak musiałam pożegnać się z moją najładniejszą i najmilszą spódniczką. Lata później jechaliśmy samochodem do Austrii. Upalny dzień, asfalt się topił i zostawiał na aucie smoliste kropki. Ale ja już wiedziałam, co robić. Masło, oczywiście. Po powrocie było trochę paprania, ale wszystko zeszło bez śladu. Wiem nawet, że jak zabraknie zmywacza do paznokci, to świeży lakier rozpuści stary. Już znam kilka sposobów na pozornie niemożliwe rzeczy. Ale... Jak się zakochasz, a ten ktoś odejdzie w siną dal – to co? Trzeba od razu zakochać się w kimś innym? No, jakoś nie działa. Dziura zostaje.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...