... kiedyś mówiliśmy ...

[cezary_dacyszyn]

kiedyś mówiliśmy sobie , że się kochamy
i patrzyliśmy w swoje źrenice
sięgając z ich dna
wszystko

toczyliśmy ciężkie kamienie walki o przetrwanie
na przekór wszystkim zawisłym ptakom
obrzydliwym dziobożercom
plotkarzom

wyrywaliśmy z korzeniami dżdżownice kłamstw
odrzucaliśmy na nie naszą działkę
każde słowo
zagłady

mieszkaliśmy razem plącząc z dłoni namiot szczęścia
słuchając fal i porywów serca
unoszącego się nad obłoki rozumu
rozkwitłego w czasie

zatruliśmy się

nadmiarem



Wolin 01 IX 2004

[Pan_Biały]

kwintesencja wiersz to jego pierwszy wers, dalej wg. mnie ciężko jest o tym pisać
wiersz były, może nie aktualny, może zbyt po prostu,pewnie ważny dla autora
toczyliśmy, wyrywaliśmy, mieszkaliśmy czas przeszły wskazuje na trudny czas dla nich, bez happy end, ale to on nadaje dramaturgii
bez oceny
pozdrawiam
r

[M._Krzywak]

Wg mnie chwieje się pierwsza strofa - owe "źrenice" nie są przeze mnie dobrze kojarzone. Kolejne strofy muszą dźwigać jej ciężar.

Pozdrawiam.

[klubo]

ja bym go odchudziła- po prostu tak:

kiedyś mówiliśmy, że się kochamy
i patrzyliśmy w swoje źrenice
sięgając ich dna

toczyliśmy kamienie
na przekór ptakom- plotkarzom

wyrywaliśmy z korzeniami kłamstwa
i za płot rzucaliśmy
każde słowo
zagłady

plącząc z dłoni namiot szczęścia
słuchając fal i porywów serca
unoszących się nad obłoki rozumu
rozkwitłego w czasie

zatruliśmy się

nadmiarem

to tak ja- wiersz twój- pozdrawiam

[Magda_Tara]

p. Krzywak ma racje co do źrenic ;D
ale wnioskując z daty powstania - jest to wiersz straszliwie archiwalny, a więc totalnie sentymentalnie osobisty - a więc nie zależy Autorowi (tak sądzę) na dogłębnej ocenie :)
archiwizuj, archiwizuj - warto.
podoba się - bardzo osobisty, bardzo emocjonalny i esencjonalny
:))
lubię mocną herbatę!
:D

[Sonia N.]

Dobra puenta. Aż mnie zabolała... Pozdrawiam ;-)