Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

pełnia


Rekomendowane odpowiedzi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ja też usiadłam na parapecie wierszem i pierdyknęło :((((((((

Izuś
wiersz księżycowy
rozwibrowany srebrzyście
cudny
utuliłaś mnie
subtelną muzyką

popatrzę i pójdę się upić z bezsilnej wściekłości nad swoją głupotą
:*
przychodź częściej takimi wierszami
:D
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ja też usiadłam na parapecie wierszem i pierdyknęło :((((((((

Izuś
wiersz księżycowy
rozwibrowany srebrzyście
cudny
utuliłaś mnie
subtelną muzyką

popatrzę i pójdę się upić z bezsilnej wściekłości nad swoją głupotą
:*
przychodź częściej takimi wierszami
:D
Kochaniutka, siadłaś na "tarapecie" - a że pierdyknęło, mówi się trudno!
co się odwlecze, to nie uciecze, napić się odrobinę -nie zaszkodzi!
Dziękuję za obecność i koment.
Ściskam - baba
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ja też usiadłam na parapecie wierszem i pierdyknęło :((((((((

Izuś
wiersz księżycowy
rozwibrowany srebrzyście
cudny
utuliłaś mnie
subtelną muzyką

popatrzę i pójdę się upić z bezsilnej wściekłości nad swoją głupotą
:*
przychodź częściej takimi wierszami
:D
Kochaniutka, siadłaś na "tarapecie" - a że pierdyknęło, mówi się trudno!
co się odwlecze, to nie uciecze, napić się odrobinę -nie zaszkodzi!
Dziękuję za obecność i koment.
Ściskam - baba

:)))))))))

może właśnie dlatego!!!!!!!!!
cholera! nie pomyślałam! na tarapecie!!!!!!!!!!!
no jasne
:)))))))))

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Wiesz, były w zamyśle i tony i dźwięki, i wiele innych pomysłów,
wena zacięła mi się na tonach!
Przyznaj: 52 i pół??
Dziękuję, serdecznie pozdrawiam
- baba
Nie było łatwo, ale (zaintrygowało mnie to 52 i pół)
zważyłem - 49,8 ;)) i tak za dużo,
kiedyś to w porywach było, ech... 43 :)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Wiesz, były w zamyśle i tony i dźwięki, i wiele innych pomysłów,
wena zacięła mi się na tonach!
Przyznaj: 52 i pół??
Dziękuję, serdecznie pozdrawiam
- baba
Nie było łatwo, ale (zaintrygowało mnie to 52 i pół)
zważyłem - 49,8 ;)) i tak za dużo,
kiedyś to w porywach było, ech... 43 :)
Nie uwierzę! Tak już mam, jak nie dotknę, nie uwierzę,
to z zazdrości, choć 43 to stanowczo byłoby za mało!!
Dojrzałam i przeczytalam przed chwilą, takie pewne arcy!
To jest COŚ!
- baba
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

wszystko poleciało badawczo i czule ;)
tylko badawczo-czule jest sztywne
wobec tak wyważonego tekstu /


/ lękamy się nowiu
tacy zagniewani

twarzą w twarz
spoglądamy
rozczuleni badawczo
skrywając chmurne czoła

dotyk szemra
pierwsze tony sonaty
w ciszy półsnu
/


dla mnie w tej tonacji /

t

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bardzo sobie cenię Tomku, Twoja obecność, czytanie
i opinię. Zastanowię się, Twoje słowa są bardzo ładne,
jednak zmieniaja koncepcję: chciałam w wierszu
wyrazić pewną dwuznaczność: spoglądanie w twarz księżyca
i drugiej osoby.
Badawczo - czule, moim zdaniem oddaje to spojrzenie
(w jakimś stopniu), którym ogarniamy nocne niebo,
patrzymy na księżyc w pełni, jak również na kochaną, chmurną twarz.
Dziękuję za uwagi, serdecznie pozdrawiam
- baba
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ja to czytam jak Oxy i zgadzam się w zupełności - po męsku bardzo trywialnie napiszę: sex po kłótni jest wielki i niepowtarzalny. Pod warunkiem, że się kocha :))
A Ty, Babo, tak to po kobiecemu delikatnie i lirycznie ujęłaś... :)
Pozdrawiam
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Babo, dawno nic nie pisałem pod Twoimi wierszami, choć czytam je wszystkie. Ta miniatura spodobała mi się od pierwszego czytania. Zerknąłem też do propozycji Tomka Bieli i widzę jak poprawki zmieniają całą wymowę wiersza. Bo kiedy Tomek proponuje:

twarzą w twarz
spoglądamy
rozczuleni badawczo
skrywając chmurne czoła

czytam coś innego niż w Twoim wierszu. A jeśliby zamienić słowa trzeciego wersu:

twarzą w twarz
spoglądamy
badawczo rozczuleni
skrywając chmurne czoła

można się doczytać znowu czegoś innego.
No rozpisałem się chociaż to nie warsztat. Ale jakoś mnie wzięło. Pozdrawiam serdecznie. Janusz

P. S. Wiersz oczywiście Twój i proszę nie gniewaj się za drobne sugestie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ukraina-w poniedziałek minie trzy lata  „Czarnego*” anioła, cień zasłonił ziemię. Lecą jego pióra i sieją zniszczenie. Duch, w krainie mocny. Bronią się i chronią. Wspólny trud, wysiłek, „czarnego*” przegonią. Tak to zakładano. Że murem-stoimy! Razem, wspólnie- zgodnie. „Czarnego*” zniszczymy. I razem-no prawie! Chleb na pół dzielili. Biedaków wspierali, w swe progi wpuścili. Pożoga trwa nadal. „Czarny*” życia kończy. Na pewno to jeszcze szybko się nie skończy. Teraz, spowszechniało. Gruzy, śmierć, strzelanie. Czy to jest normalne? O To Jest Pytanie! Niejeden ich wspiera. Duch walki, odwaga. A inny, nad wszystkim — interes przekłada.   *czytaj ruskiego.
    • z tamtej wiosny zostały tylko listopady pachnące świerkiem   jak kwiat cichej północy nie zwiędną   kolejny raz zatrzymasz słońce w skasowanym pliku chociaż jutro będzie padać
    • @Stary_Kredens   Fakt pierwszy: jestem byłym pracownikiem Archiwum Akt Nowych i miałem tam szkolenie z Obrony Cywilnej, także: kurs archiwalno-kancelaryjny - lata pracy: 2007-2012;   Fakt drugi: pracowałem razem z Krzysztofem Naimskim, a jego ojciec był wtedy członkiem Biura Bezpieczeństwa Narodowego przy świętej pamięci Lechu Kaczyńskim - rok tak zwanej katastrofy smoleńskiej: 2010;   Fakt trzeci: zostałem bezprawnie wyrzucony na warszawską kostkę brukową przez Hannę Gronkiewicz-Waltz, nomen omen: tuż przed okresem ochronnym - w październiku - roku: 2017;   Fakt czwarty: jako osoba nielegalnie bezdomna walczyłem o należny prawnie lokal socjalny - lata walki: 2017-2021;   jeśli pani umie kojarzyć fakty: sytuację polityczną w danym okresie, to - jaki jest sens o tym rozmawiać? Sytuacja jest przecież jasna... A gdybym był prokuratorem generalnym: miałbym dostęp do formalnoprawnych dokumentów urzędowych i do zapisanych rozmów telefonicznych, zresztą: dlaczego wyżej wymienione osoby nie składają prywatnego pozwu o naruszenie dóbr osobistych? Niech pani pomyśli - myślenie naprawdę nie boli...   Łukasz Jasiński    @Wewnętrzny Odgłos   Najważniejszy jest własny byt: dach nad głową i stały - dochód, a potem: można działać - zmieniać świat...   Łukasz Jasiński 
    • @Leszczym Nie wiem co robisz…ale jesteś świadomym swego człowieczeństwa.To widać w tekstach…Jest tak jak być powinno czy tak jak chcemy?…nie wiem ale wiele już zrozumiałam „ egoistycznie” z lekka-:)…Pozdrawiam
    • @andreas @Somalija @Leszczym @Domysły Monika Dziękuję!  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Szybciej, ponieważ zaczęło się od ery Plancka, a to naprawdę BARDZO mało czasu.   Tak, a nawet znak równości.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...