Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

...tyle spraw , tyle nieszczęść ,tyle chorób ...........ile możemy znieść ...na wczoraj, na dzisiaj na jutro???!
A tu takie swary.....!
Wiem , wiem ,że młodzi piszący potraktują to jak banał ,ale życie leci wiatrem ,i jak się obejrzymy czeka Nas ....przyszłość o której nie widzieliśmy!
I jesteśmy sami z sobą?!!!
Przepraszam,Wszystkich Państwa ,że uraziłam w czymkolwiek !Bardzo mi przykro !
Pozdrawiam!
Do zobaczenia!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Aj waj, jaka ja jestem głupiutka...hi,hi,hi, beeek! Przepraszam, ale nie mogę, tyle tego wszystkiego na mój pusty, durny łeb się zwaliło...no poważnie, zaufałam Karolowi, i Matyldzie zaufałam,a oni teraz kopulują się gdzieś nad jeziorkiem, mama mnie opuściła, tata widzieć na oczy nie chce, szef w pracy molestuje koleżankę, nie mnie, trzy razy pod rząd autobus mi uciekł sprzed nosa, chociaz biegłam, aż mi cycki na nos wskakiwały, okres mam przez tydzień, a koleżankom leci tylko trzy dni, podpaski zdrożały, celulit mi czoło zaatakował, no mówię wam jak głupia jestem...hi,hi,hi...wybaczcie.

Sorry koleżanko Aluno, ale musiałam się solidarnie podłączyć, tak mnie dzisiaj wszystko jakoś wkurza. Buźki, całuski, cmoczki, machanko.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a o co chodzi naprawdę? mogę jakoś pomóc? serio
A ja to co? Niby nie na serio? Że jaja sobie robię? Mnie pomóż! Tak generalnie, to chodzi o to, że mocno pada deszcz. Pomożesz mi? proszę, pomóż. Możesz mi pomóc. Powiedz jakiś dowcip. Potrafisz?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


pewnie masz rację...
i lojalna jesteś pod względem języka pisanego ;]
możecie przestać klekotać? my tu z aluną mamy poważne problemy, ja na przykład jestem taka głupiutka, i czekam na poważne oferty pomocy ( jestem lesbą).
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


pewnie masz rację...
i lojalna jesteś pod względem języka pisanego ;]
możecie przestać klekotać? my tu z aluną mamy poważne problemy, ja na przykład jestem taka głupiutka, i czekam na poważne oferty pomocy ( jestem lesbą).

przede wszystkim to jesteś stuknięty jak lato z radiem.
:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


możecie przestać klekotać? my tu z aluną mamy poważne problemy, ja na przykład jestem taka głupiutka, i czekam na poważne oferty pomocy ( jestem lesbą).

przede wszystkim to jesteś stuknięty jak lato z radiem.
:)
Dziękuję za taki piękny komplement. Powiem ci w zaufaniu, że często słyszę " Oj Dzidka napisałabyś coś, jakiś wiersz, piosenkę, książkę może", ale odmawiam grzecznie, bo rzeczywiście głupia jestem, że hej, ale czy będzie jakiś problem w naszej zażyłej ( z pewnością) znajomosci? No powiedz kochana, oj zapomniałabym życzyć ci dobrej fali, buziaki, całuski, żółwik, oj ty moja milutka, ojjoj.to se popaplałyśmy, hi,hi,hi. Ach jak mi dobrze, że dobrze mi tak.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



przede wszystkim to jesteś stuknięty jak lato z radiem.
:)
Dziękuję za taki piękny komplement. Powiem ci w zaufaniu, że często słyszę " Oj Dzidka napisałabyś coś, jakiś wiersz, piosenkę, książkę może", ale odmawiam grzecznie, bo rzeczywiście głupia jestem, że hej, ale czy będzie jakiś problem w naszej zażyłej ( z pewnością) znajomosci? No powiedz kochana, oj zapomniałabym życzyć ci dobrej fali, buziaki, całuski, żółwik, oj ty moja milutka, ojjoj.to se popaplałyśmy, hi,hi,hi. Ach jak mi dobrze, że dobrze mi tak.

no żółwik, żółwik. idę w tą zażyłość w ciemno.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję za taki piękny komplement. Powiem ci w zaufaniu, że często słyszę " Oj Dzidka napisałabyś coś, jakiś wiersz, piosenkę, książkę może", ale odmawiam grzecznie, bo rzeczywiście głupia jestem, że hej, ale czy będzie jakiś problem w naszej zażyłej ( z pewnością) znajomosci? No powiedz kochana, oj zapomniałabym życzyć ci dobrej fali, buziaki, całuski, żółwik, oj ty moja milutka, ojjoj.to se popaplałyśmy, hi,hi,hi. Ach jak mi dobrze, że dobrze mi tak.

no żółwik, żółwik. idę w tą zażyłość w ciemno.
spox lala, ze mną można konie kraść. Baran.
Opublikowano

Dziękuję CZYTAJĄCYM ...BARDZO,BARDZO SERDECZNIE!!
WYBACZCIE,ALE NIE CHCĘ PUBLIKOWAĆ NA FORUM CO JESZCZE,JESZCZE I.......MNIE SPOTKAŁO!
Ukłony!
To ja tylko ja Anna!

Opublikowano

Dziękuję CZYTAJĄCYM ...BARDZO,BARDZO SERDECZNIE!!
WYBACZCIE,ALE NIE CHCĘ PUBLIKOWAĆ NA FORUM CO JESZCZE,JESZCZE I.......MNIE SPOTKAŁO!
Ukłony!
To ja tylko ja Anna!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • zdawałoby się  że ja i Ty …   a my  my tak daleko od siebie    pozory  gra słów  wszystko wygląda logiczne  nawet może się podobać  ale wewnątrz  wewnątrz pustynia  i w codzienności gdy znikniemy sobie z oczu przepadamy  często i w nieskończoności    patrzą na nas  mówią  ci to muszą być szczęśliwi  tacy zawsze....   8.2025 andrew   
    • @Waldemar_Talar_Talar dziękuję bardzo również pozdrawiam twoje słowa są bardzo ważne 
    • Nie rozkochał mnie w sobie. Rozkochał mnie w poezji. Poznaliśmy się w górach - wędrowaliśmy w większej grupie, szliśmy obok przypadkiem. Oboje gadatliwi, trochę śmieszni, trochę zapatrzeni. Nic wielkiego - ot, kilka dni na szlaku, rozmowy między krokami, wspólna herbata z termosu. Na koniec wymieniliśmy adresy. Tak zwyczajnie, niezobowiązująco, „na wszelki wypadek”. I to on napisał pierwszy. List przyszedł po kilku dniach. Pamiętam, że czytałam go przy kuchennym stole, w półśnie, z herbatą, jakby z lekkim niedowierzaniem. Był inny. Nie opowiadał tylko o tym, co słychać, ale miał w sobie rytm, swobodę, lekkość. Czytało się go jak książkę, jak opowieść. A na końcu - wiersz. Nie jego. Jakiś klasyk. Tęskny, miękki, trochę tkliwy. Zaskoczyło mnie to, bo nikt wcześniej nie przesyłał mi wierszy. A już na pewno nie na końcu listu, jak puenta. Odpisałam. A on znowu - odpowiedź, i znowu wiersz. Zaczęłam czekać nie na same słowa, ale właśnie na ten fragment na końcu. To był moment, który rozświetlał dzień. W domu nie było zbyt wielu tomików poezji - może Mickiewicz, jakieś lektury. Zaczęłam więc szukać wierszy sama. Najpierw dla niego - by też coś pięknego mu wysłać. Ale z czasem... Zaczęłam je czytać dla siebie. Złapałam się na tym, że kiedy dostaję list, zaczynam od końca. Wiersz był najważniejszy. A potem - pewnego dnia - pomyślałam: „A co tam… Może i ja bym coś spróbowała napisać.” Napisałam pierwszy wiersz. Niepewnie. Tak, jakby słowa znały drogę, ale ja nie byłam pewna, czy mam prawo je prowadzić. Nie pokazałam go nikomu. Jeszcze nie. Ale napisałam. I to nie był koniec, tylko początek. Pierwszy raz opublikowałam wiersz w internecie - na stronie, którą prowadził ktoś, kto już pisał. Kto miał swoje miejsce, swoje słowa. On powiedział: „Nie ma się czego wstydzić.” A ja - choć z drżącym sercem - mu uwierzyłam. To było jak uchylenie drzwi. A potem były kolejne - inne strony, portale, przestrzenie, gdzie poezja mogła być nie tylko czytana, ale i usłyszana. I tak doszłam - do teraz, do dzisiaj. Dziś wiem, że nie trzeba się bać własnego głosu. Bo kiedy wiersz się rodzi - trzeba mu dać światło. Nawet jeśli nie wiadomo, czy ktoś go przeczyta, zrozumie, przytuli. Bo może gdzieś, kiedyś, ktoś przeczyta od końca. I od tego zacznie się jego własna opowieść.    
    • Ładnie, a peelka widać z tych kochliwych. Pozdrawiam
    • @Wiesław J.K. serdeczne dzięki za te nuty jak malowane to jest fakt czy też melodię mi przyniosły bo póki co słowami gram :)))     @Annna2 lato każdego niespokojne przechodzi burze oraz deszcze umie wyciszyć i ukoić wzdychamy; mogłoby być lepsze :)))  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...