miss croup

odgrzebałam staroć sprzed kilku (może nawet nastu prawdę mówiąc) lat. wciąż ma jakąś moc, pozdrawiam :)

pada deszcz słyszysz deszcz pada masz mgłę we włosach zmierzch w ustach tunelami nocy pociąg pospieszny unosi nas w jutro nocne słowa stygną nad ranem jak kubki herbaty

:)

dzięki. przemyślę to na pewno. pozdrawiam :)

Witaj Miss - podoba się wiersz - a zwłaszcza te zgarbione poranki , rozsuwane ściany snów i sukienki zrywane kluczem . Wszystko to razem tworzy ciepły klimat . Tyle i nic więcej umiem powiedzieć na tę chwile o tym ciekawym wierszu. pozd. mnie wystarczy :) pozdrawiam

klucz leży w odlocie :) pozdrawiam

... i podeszły pod okna zgarbione poranki trzymasz mnie jakbym była ptakiem w zapaści rozsuwają się ściany snów coraz mniejsze matrioszki przymarznięte do czubków palców sukienki wciąż kolorowe kluczami zrywane ze sznurów

Jeśli by zroboĆ tak, to ja to biorę. Szczególnie pierwsza linijkę ;) o matko! na takie cięcie to ja już się nie godzę ! ;)

czasami na tym forum lepsze jest czytanie komentarzy od wierszy :D dzięki, ściskam :)

ale jak smakuje!- pozdrawiam dzięki, że wpadłeś i posmakowałeś :) pozdrawiam

:) dzięki za czytanie

nawet nie samolot tylko lot w kosmos - one way ticket - wsadzić w kapsułę, wysłać, zapomnieć :)

p.s. sekatorem. dobranoc wszystkim :D

kto ciął ten wie, że to za każdym razem jest odcinana ręka!

co za miażdżąca zgodność :D ha! większość , nawet jeśli nie ma racji, to ma więłkszą siłę przepicia... ;) trzeba by przepić, to fakt :D

a dokonałam tego editu, a co. pozdrowienia dla wszystkich

mnie tam one nie pachną ;), ale też optuję za bez czterech :) co za miażdżąca zgodność :D

no dobra :)

też tak mówię:) ale ogólnie fajnie . pozdrawiam Nikodem dobrze, że pachnie :D to kwiecie, takie obrazy zanim skoczysz na głęboką wodę ja tak mam... dzięki :)

no wiem, wiem ehhh :)

w jeziorze mleka zachłysnąć się miodem to nie boli tam będę tonąć zwiń mnie wtedy w kłębek na twoim brzuchu rozgrzany słońcem agrest wstrzymaj miedziany zapach i smak drżenie kurzu w bezruchu w surowych pasmach ciszy przewleczoną przez żaluzje

z garści puść rojne pszczoły nie bój się rzek z brzegów wystąpią tylko plastry miodu zaśnij zanim świtu nie będzie czyściciele pajęczyn lęgną się w hałdach węgla kosmicznie niemi i granatowi w drodze do jądra ziemi nie ominą cię nawet szelestem śpij nie podglądaj przez palce na ławkach w parkach kruszy się werniks stróże odeszli aniołów nie było

tyle. i napisać do tego resztę, a można pięknie. pozdrawiam

"sztuka naśladuje naturę, ale naśladuję ją tak jak idealniej powinno być w naturze.." ale też sztuka zniekształca naturę, wyciąga na wierzch emocje zamiatane pod dywan, wyciska z nich gorzką, smolistą esencję. balansuje na ekstremach, na krawędziach.

zasypiam w łagodny poszum zorzy zmięty zapach lilii kolor burzy w jeziorze mleka zachłysnąć się miodem to nie boli tak będę tonąć zwiń mnie wtedy w kłębek na twoim brzuchu rozgrzany słońcem agrest wstrzymaj miedziany zapach i smak drżenie kurzu w bezruchu w surowych pasmach ciszy przewleczoną przez żaluzje