Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

a mnie się wydaje że właśnie w milczeniu
zanurzyć się mogę by spokój odnaleźć
i wszystko mi jedno w strumieniu czy w brzegu
co tworzy granicę dla wody zbyt śmiałej
czy może w człowieku

ze świata najwięcej z człowieka rozumiem
gdy mija bez słowa jesienie i lata
mieszając tęsknotę z radością i bólem
a czas który biegnie jest trochę jak wiatrak
lub stado jaskółek

kamienie podnoszę wyrzucam przed siebie
jak zegar minuty po sobie kolejne
i patrzę jak giną pod żywym strumieniem
ukryte przed okiem jak nieład pod śniegiem
ślad łez pod uśmiechem

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dziękuję, ale spokojnie możesz krytykować, gdyby coś było nie tak. Może się czegoś nauczę :-)). anna

:D
w tym rzecz, że nie umiem
podoba mi się, albo nie, ten mi się podoba
:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dziękuję, ale spokojnie możesz krytykować, gdyby coś było nie tak. Może się czegoś nauczę :-)). anna

:D
w tym rzecz, że nie umiem
podoba mi się, albo nie, ten mi się podoba
:)

W takim razie się cieszę :D
A pamiętam jak zaczynałam na org - ależ mi się dostawało!!! anna

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Dzień dobry, trochę pan się spóźnił  Przepraszam bardzo, zabłądziłem w próżni  Skąd pan przebywa, opowie pan coś o sobie Jestem dziwną istotą, nie rozumiem sam siebie  Brzmi to znajomo, nie zawsze idzie nam po myśli  Oczywiście, lecz czuje, że moje życie to nieustanny wyścig  Za czym pan tak gna? Jeśli mogę wiedzieć Jasne, że tak. Mogę panu opowiedzieć  Goniłem za miłością i poprawą własnej egzystencji Nie wyszło mi to dobrze, a chciałem być jak sól tej ziemi A więc, co poszło nie tak? Zbyt bardzo się starałem, nie zadbałem o głowę  Teraz nie opuszczam myśli, jakby czarodziej rzucił klątwę  Zabrzmiało to poważnie, może Pan swobodnie spać? Mogę, gdy moje oczy nie mogą rady dać  Chciałbym bardzo Panu pomóc, ma pan jakieś zainteresowania? Uprawiałem dużo sportu, teraz każda czynność jest jak olimpiada Zresztą, jaki Pan? Nikt tak dobrze mnie nie zna, jak moje drugie ja Bardzo dobrze wiesz, że przez ciebie nie mogę spać  Nadchodziłeś zawsze, w najgorszym momencie Chciałeś mej poprawy, teraz jestem tu gdzie jestem  Ty mi doradzałeś, się mną opiekowałeś Gdyby ciebie nie było, było by mi łatwiej  Szanowny Panie, proszę o spokój  Byłem spokojny, lecz ty mi go zabrałeś  Wiem już jedno, odseparuje się od ciebie Ponieważ dla mnie nie jesteś, żadnym człowiekiem 
    • Róże   Że się słowik rozśpiewał nad tobą W ten czas gdy kwitła łąka i maj A słońce które dało ci kolor Widziało krew czerwieńszą niż kwiat   By ciernie co rdzeń plotły ku górze Chciały marzenia oddać niebiosom Mogły na strzępy potargać uczucie Bo ich błękity wziąć same nie mogą
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Samotny podróżnik - Tie-break/listopad 2025  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...