Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nie jest tak, Zimna Farbo. Obserwujesz czasem pawie w parku? Taki paw tańczy dla jak najszerszej publiczności, i to głównie dla ludzi. Bardzo potrzebuje dużej publiki, uwielbia być w centrum kręgu ludzi, słyszeć głosy aplauzu i oklaski. Wtedy trzęsie i grzechocze swym pięknym pióropuszem, wachluje nim, zatacza koła, przytupuje, popisuje się. A kiedy na jego scenie pojawi się inny ptak (np. szary gołąb), wtedy paw natychmiast wpada we wściekłość i z furią wygania intruza, bo to jego scena i jego publiczność!
I wcale nie potrzebuje powłóczystych spojrzeń pawiczek. Pora na związanie się z pawicą przychodzi później, kiedy paw już się natańczy i napopisuje przed szeroką publiką.
A to chyba najlepszy dowód na to, że kocha się nie za szaty i taniec, i nie za umizgi. Nie kocha się za "tęczę ogona". No nie? :-)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Sprzeczność? Kiedyś powiedziałbym to samo, ale dziś wiem dlaczego paw się pawi. Wiem to, czego nie wiedział Darwin. Paw jest skazany na pawienie. Sensem życia każdej istoty, tak naprawdę, jest przedłużenie gatunku. Tylko paw z pięknym ogonem ma szansę na romans z pawicą. To pawice oceniają wartość genów samca po okazałości ogona i sposobie prezentacji. Paw jest skazany na godowy taniec, w którym ukazuje swoją pulę genetyczną i robi to nieustannie. Piękny ogon to zdrowie, to pozytywny sygnał dla pawicy - może ona zainwestować swoją pulę genów bez ryzyka.

W tym wywodzie na temat roli jaką ma pawica w rodowodzie pięknego pawiego ogona zgubiliśmy "pawia".

A może chciałby być doceniony za coś innego? Może ma dość pozoru, może chce, by zobaczono coś, co jego zdaniem warto w nim dostrzec? Tym sprzecznym, Twoim zdaniem, zakończeniem chciałem powiedzieć: nie oceniajmy po pozorach, pod nimi może być dobra dusza.
Nie przekreślajmy "pawia", dajmy mu żyć i o ile nie jest kabotynem - podziwiajmy. Obiektywnie rzecz biorąc - jest piękny.

:))))))))

Pawiacja

paw - bidulinek mały
tylko ogon okazały
bo tak one, one chciały

mały dzióbek
małe czółko
można rzec - jaskółko

jemu małość wystarczała
mało jeść
mało pić

można było sobie żyć
ale one, one chciały
piór czuprynę kolorową

pierś wytężaj
stąpaj śmiało
leć w zaloty jakich mało

jemu lichość wystarczała
szare pióra
skala mała

ot zwyczajny ziarno dziób
ale one, one chciały
roju połyskliwych piór

więc się sprężył i wytężył
mrugnął oczkiem, setką oczek
tak jak one, one chciały

i

harem wreszcie ma u stóp
mały dzióbek małe czółko
nasz bohater paw - jaskółko


:))))))))))))))))
Opublikowano

Wiersz świetny, bardzo mi się podoba, rozśmieszył mnie,
widzę stadko pawi z ludzkimi twarzami!
Ja mimo dwuznaczności - też czytam o ogonie bez tęczy.
Słyszałam taką bajkę o zwierzętach, której przytaczać nie będę,
biorą w niej udział zając i lis. Bajka ta, ma też świetną puentę, dotyczącą ogona:
"jak się nie ma ogona, trzeba mieć samochód!"
Kiedyś bardziej dostępne były pióra pawie, pamiętam; w szkole krakowiaka tańczyli
chłopcy w czapkach z prawdziwymi pawimi piórami.
Serdecznie pozdrawiam z uściskami
- baba

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Sprzeczność? Kiedyś powiedziałbym to samo, ale dziś wiem dlaczego paw się pawi. Wiem to, czego nie wiedział Darwin. Paw jest skazany na pawienie. Sensem życia każdej istoty, tak naprawdę, jest przedłużenie gatunku. Tylko paw z pięknym ogonem ma szansę na romans z pawicą. To pawice oceniają wartość genów samca po okazałości ogona i sposobie prezentacji. Paw jest skazany na godowy taniec, w którym ukazuje swoją pulę genetyczną i robi to nieustannie. Piękny ogon to zdrowie, to pozytywny sygnał dla pawicy - może ona zainwestować swoją pulę genów bez ryzyka.

W tym wywodzie na temat roli jaką ma pawica w rodowodzie pięknego pawiego ogona zgubiliśmy "pawia".

A może chciałby być doceniony za coś innego? Może ma dość pozoru, może chce, by zobaczono coś, co jego zdaniem warto w nim dostrzec? Tym sprzecznym, Twoim zdaniem, zakończeniem chciałem powiedzieć: nie oceniajmy po pozorach, pod nimi może być dobra dusza.
Nie przekreślajmy "pawia", dajmy mu żyć i o ile nie jest kabotynem - podziwiajmy. Obiektywnie rzecz biorąc - jest piękny.

:))))))))

Pawiacja

paw - bidulinek mały
tylko ogon okazały
bo tak one, one chciały

mały dzióbek
małe czółko
można rzec - jaskółko

jemu małość wystarczała
mało jeść
mało pić

można było sobie żyć
ale one, one chciały
piór czuprynę kolorową

pierś wytężaj
stąpaj śmiało
leć w zaloty jakich mało

jemu lichość wystarczała
szare pióra
skala mała

ot zwyczajny ziarno dziób
ale one, one chciały
roju połyskliwych piór

więc się sprężył i wytężył
mrugnął oczkiem, setką oczek
tak jak one, one chciały

i

harem wreszcie ma u stóp
mały dzióbek małe czółko
nasz bohater paw - jaskółko


:))))))))))))))))
Bardzo fajny wiersz! Ale nie o pawiu, tylko o pantoflarzu. :-)
Paw się pawi wcale nie tylko do pawic, głównie do ludzi, i jest strasznie zazdrosny o nasz aplauz (pisałam o tym dopiero co w odpowiedzi do Zimnej Farby).
Dziękuję za wiersz, Almare. :-)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Witaj, drogi Cyklopie!
No właśnie, nie mamy pojęcia, czym ona jest, ale na pewno nie "tylko chemią". To miłość powoduje określone reakcje chemiczne w mózgu, a nie odwrotnie. Więc czym ona jest?...
Miło mi wiedzieć, że mój Fan w tym samym stopniu jest półwieczny co ja! :-)))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję za bardzo miły i ciekawy komentarz, Izo! Cieszę się, że ci się podoba.
Czyli ogon ciągle jest dwuznaczny?... ;-) Radzisz mi go przerobić na coś innego?
Buziaki i uściski.
Oxy.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wśród ludzi różnie z tym bywa, nieodważyłbym się jednak odpowiadać za pawie :)
a wracając do nich właśnie

Paw tańczy dla ludzi ? to by była dla mnie zupełna nowość Oxyvio, totalne zaskoczenie, a może traktuje ludzi jako potencjalną konkurencję albo zagrożenie dla jego rewiru i mówi - no tylko spróbuj tu któryś podejść. Niemniej jednak możesz mieć rację, bo czemu nie :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wśród ludzi różnie z tym bywa, nieodważyłbym się jednak odpowiadać za pawie :)
a wracając do nich właśnie

Paw tańczy dla ludzi ? to by była dla mnie zupełna nowość Oxyvio, totalne zaskoczenie, a może traktuje ludzi jako potencjalną konkurencję albo zagrożenie dla jego rewiru i mówi - no tylko spróbuj tu któryś podejść. Niemniej jednak możesz mieć rację, bo czemu nie :)
W Łazienkach nie trzeba być specjalnie spostrzegawczym, żeby widzieć, że pawia nic nie obchodzą pawice, kiedy tańczy. Uwielbia, kiedy ludzie ustawiają się kręgiem wokół niego i wydają z siebie dźwięki pełne zachwytu. Paw wtedy się pawi i puszy, że mało nie pęknie, do upadłego, dopóki nie opadnie z sił. I zabiłby każdego innego ptaka czy zwierzaka, który spróbowałby mu "odbić" publiczność i wejść w ten sam krąg ludzi.
A pawice się tym nie interesują. Na ogół przebywają gdzieś daleko, skubią trawkę i nasiona, gapią się na drzewa, albo śpią na gałęziach. Mają w nosie tańce pawi, które tańczą nie dla nich.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Paw, to typowy samiec i ma świadomość, że w ogonie jego siła. I chociaż paw, to typowy kanciarz, bo właściwy ogon ma stosunkowo krótki, biało-brązowy, i to co się nazywa pawim ogonem, to w rzeczywistości tren utworzony przez wydłużone pióra pokryw nadogonowych, zakończonych "pawim oczkiem". To jednak wystarczy mu, żeby przyzwoicie żyć i posiadać legalne haremy liczące do pięciu samic. To prawie jak u ludzi, tylko niestety z legalnością są kłopoty. hahaha
Wracając zaś do wiersza, to ujął mnie barwny opis pawia, jego bigamistyczne ciągotki, przez co zalatuje subtelnym erotykiem mogącym mieć pewne analogie z "ludzkimi pawiami".
I Twoja do tego jeszcze staranność, Oxy, bo u Ciebie nie ma przypadkowości, powoduje, że wiersz się podoba. "Napawajcie się pawieniem tancerza", ujęło mnie szczególnie. Marzy mi się po przeczytaniu wiersza uroczysta pawana w rytmie 4/4, chociaż z pawiem nie ma nic wspólnego, a raczej z Padwą w słonecznej Italii.
Pozdrawiam serdecznie pracowitą poetkę. Z takiego warsztatu wychodzą na ogół tylko dobre "produkty" :)
Opublikowano

Emilu, jak miło, że wpadłeś do mnie na pogaduchy. :-)))
Dziękuję Ci bardo za rozbudowany i ciekawy komentarz pełen pochwał dla mojego warsztatu. Ale w wierszu nie ma nic o haremie i wabieniu pawiczek! Nic a nic z erotyki! Tym bardziej nic z bigamistyki! Przepraszam...
To wiersz o artystach i nie tylko - o próżności i łaknieniu aplauzu, oklasku - bardziej niż czegokolwiek.
To prawda, że większość mężczyzn łaknie tego najbardziej w erotyce - ale tutaj akurat nie było o tym mowy. :-)))
Najserdeczniejsze serdeczeństwa.
Oxy.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Sama widzisz Oxy, staremu erotomanowi, to nawet książka telefoniczna kojarzy się erotyką, szczególnie, kiedy czyta się takie nazwiska, jak: Pupka, Cipuch, G. Żelazna z d. Zardzewiała(trudno uwierzyć, ale to prawdziwe nazwisko) i dziesiątki innych... hahaha
Pozdrowionka, Oxy.
Opublikowano

co ja tu jeszcze mogę dodać ;)
chyba tylko tyle, że z nowym zakończeniem jest, moim zdaniem, lepiej, bo wcześniej coś również mi w nim zgrzytało :).
w wierszu znajduję w zasadzie wszystko to, co w wierszach lubię. warsztatowo dobrze napisany, nie przeszkadzają nawet nierównomierności formy, gładko się czyta. treść niesie istotne przesłanie, a wiersz, choć o pawiu, wcale się nie puszy, tzn. nie stroszy ogona ;).
miło było przeczytać go kolejny raz.
są takie teksty, które ulatują po kliknięciu kolejnego odnośnika, ale są i takie, które zostają na dłużej. myślę, że ten należy do tej drugiej kategorii :). chociaż dla mnie.

kłaniam się i pozdrawiam.
do poczytania :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Najtrudniej jest się otworzyć Nie jestem szafą którą się wietrzy Najtrudniej jest się przyznać Nie jestem oskarżony Najtrudniej jest pokochać Nie jestem kochany Czyżby najtrudniejsze było za nami Nie, to trudno Nie trudno jest na próżno uciekać Nie trudno jest złościć i wściekać Nie trudno jest innych rozgrzeszać Jak łatwo powiedzieć kłamstwo Jak łatwo poczuć strach Jak łatwo udawać i grać A cóż w tym złego, poeta się dziwi I ja się dziwię z nim Przecież gra w uczciwego to najpiękniejsza gra Bo uczciwy to samo sumienie ma  
    • @Berenika97   Bereniko. Ton ciężki, niemal apokaliptyczny a jednak osobisty. W świecie, który miele wszystko w masę, ocala nas uparte trwanie w rytmie własnego kroku.   Twoja poezja. Już mi się do niej tęskniło :)
    • Polityk wchodzi do swojego mieszkania jak huragan w brylantowym smokingu, z kieszeni wysypują się złote monety jak deszcz meteorytów, z teczki wylewają się banknoty jak zielona powódź papieru, a złote sztabki uderzają o podłogę jak kły mamuta, rytmicznie, w takt jego serca – serca pompowanego łapówkami. Pudełka po butach trzeszczą jak trumny przepełnione banknotami, mikser wiruje w szaleństwie i pluje monetami, kaloryfer jęczy, dusząc w sobie koperty gorące jak węgiel z piekła, a szuflady wybuchają jak armaty absurdu, plując na podłogę kolejne łapówki, które wiją się jak robaki karmione podatkami narodu. Banknoty tańczą w powietrzu niczym skrzydła szarańczy, opadają na stoły, krzesła, rośliny, na kota mdlejącego w kącie, szeleścią chórem za oknem: – Idioci, głupcy, płaćcie, płaćcie dalej, bo każda wasza złotówka jest jego świętem. W szafie – sejf, w sejfie sejf, w sejfie kolejny sejf, a każdy mdleje od ciężaru złotych sztabek i banknotów, trzęsie się jak pacjent w gorączce, ale polityk otwiera je z czułością, jakby były matrioszkami chciwości, i śmieje się, że nigdy nie będzie ostatniego dna, bo chciwość nie zna spodu. Złote sztabki układają się w piramidy, monety stukają jak werble koronacji, a polityk klęka przy tym skarbcu jak kapłan pychy, całuje banknoty, tuli złoto, wdycha je jak kadzidło, i szepcze: – Jeszcze… jeszcze… naród niech kona, a ja będę królem złotego świata! Dywan próbuje go udusić ze wstydu, kanapa wyje jak pies skatowany podatkiem, lustro pęka i krzyczy: „Patrzcie na monstrum, co żywi się waszym chlebem!” Ale polityk śmieje się, śmieje tak, że ściany pękają, śmieje się banknotami, śmieje się sztabkami, śmieje się narodem za oknem, który stoi w kolejce do życia – z pustymi kieszeniami i pełnym rachunkiem sumienia. Aż wreszcie staje sąd, w progu, z uśmiechem jak bankomat, i mówi jak wyrocznia absurdu: – Te złote monety? Nie jego. Te banknoty w pudłach po butach? Nie jego. Te sztabki pod dywanem, te koperty w kaloryferze? Nie jego, nie jego, nie jego. I polityk wychodzi wolny, czysty jak kryształ w kieliszku szampana, śmiejąc się w złocie i papierze. A naród za oknem, głupi, naiwny, wyzuty – bije mu brawo i płaci dalej, bo wierzy, że ten skarbiec wypełniony łapówkami zbudowany jest dla niego, choć naprawdę zbudowany jest na nim.      
    • @Alicja_Wysocka  Podskakuję z radości i wiwatuję :) Dzięki :) Troszkę poważniej, najpierw AI wygenerowałem sam dźwięk, później potrzebowałem podpiąć pod klip, za poradą copilota tu uwaga nieby się nie komunikują ze sobą, a zainstalowany program wykonał proponowane zalecenia co do videodysku odnośnie do orginalnego pliku mp3, edytując wgrałem dwa pliki dźwiękowe i jeden przesunąłem na osi czasu, chcąc uzyskać odpowiednią głębię, najdłużej walczyłem z z obrazem, dałem sobie spokój z ruchomym, skorzystałem z propozycji pierwszego AI copilota (z którym początkowo nie szło się dogadać, bo wstawiał mi obrazki z tekstem) gdzie była ta grafika, kolejny schodek to export gotowego pliku, premium, pro i płać, to mnie wkurzyło cała praca na marne, więc go nagrałem bezpośrednio z ekranu, ach wspomnę dlatego premium bo te efekty gwiazdek, i przyciemniania to płatna opcja. Na koniec powiem, że opłaciło - dostałem super komentarz :) Oczywiście wywaliłem programy z kompa, mam wątpliwości czy przy moich zasobach sprzętowo-finansowych jest sens na kolejny klip. Zważając że Ai dokonało tu przełomu, oczywiście wiem o tym że tylko dlatego, bo wydałem odpowiednie polecenia. Tylko dlaczego czuję że to proteza?
    • @Sylwester_Lasota Sylwestrze, to musi być pasjonujące zajęcie. Już sobie wyobrażam te nasz wiersze napisane, które nam zilustruje i zaśpiewa AI - życzę powodzenia! 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...