Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Bezradność

Magdalena Anastazja
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Magdalena Anastazja

Magdalena Anastazja

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Kiedy w sercu szum
w duszy rozmów gwar
w głowie chaos tkwi
gdy zamyka drzwi
serca ukochany mój

Gdy niesłowny jest
gdy sklerozę ma
kiedy wnerwia mnie
gdy genialny jest
gdy uśmiecha się
gdy relacja ta ciągle dziwi go

Czekam biernie, bo
co ja zrobić mam
gdy nie kochasz mnie
a gdy zrobię coś
ty wciąż ranisz mnie
4.03.2010

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Myślę, że warto jeszcze popracować nad Twoim wierszem Magdaleno.
Pogubił się rytm.
Pozdrawiam serdecznie
Jola

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Annna2
      Łąka

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Dekaos Dondi aż musiałam zajrzeć, skąd inspiracja Wiesława, i już wiem- ładns
    • Migrena
      Upiorny Twist w piwnicy

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Wiesław J.K.   ale upiornego twista tańczę w piwnicy dalej sam !!!!!!   dzięki;)  
    • Annna2
      O. Oni!

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Wiesław J.K.  a skąd wiesz? Dzięki. Rozśmieszyłeś mnie z tym obieżyświatem
    • Simon Tracy
      Noc pożegnania

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      Wybiła północ. Wyszedłem właśnie z grobowca by popatrzeć na uradowane i umorusane w świeżej krwi ghoule, które beztrosko bawiły się biegając po marmurowych nagrobkach. Piękny i słodki zapach ludzkiej krwi. Dziewiczej i młodej. Jak światło, bielejących na firmamencie gwiazd. Och! Miła! Jak ja nienawidzę tych letnich, jasnych nocy. Tak zwiewnych jak dym. Jak ukradkowe spojrzenia, krótkich. l ten ciągły, rozpalający trzewia głód. Nęcący mnie i współbraci swąd zletlatych w upale trupów morowych. Nie wiesz gdzie mój grób? Bo nie byłaś tutaj ni razu Miła. Może i lepiej. Bo widzisz czym się stałem. Ale żyje i wspominam. Jak zasypiałem w małżeńskim łożu przy Tobie. Jak gładziłem czule, czerń hebanową Twych włosów miękkich. Mnie przekleństwo trzyma z dala od niemocy śmierci.   Na rozstajach mnie spotkasz Miła. Szukaj mnie wśród mokradeł i ich zgubnych, zielonych ogników. Szukaj za chochołami barwnie przybranymi. Na polach zżętych, zasnutych mlecznym oparem zaświatów. Pochwyć mnie! Patrzaj głęboko i czule w moje rozpalone obłędem oczy. Miej wtedy choć na tyle siły. Zabierze mnie z Twoich ramion wiatr. Płaczliwy jego skowyt. Rozmyje mnie na wieki. Pozostaną puste rozdroża i pola. Nie przywołuj mnie więcej modlitwą ani czarem. Nie szukaj mej przeklętej, zamieszkałej przez ghoule mogiły.
    • KOBIETA
      Szczęście

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      @Adler   :) Róż światła …wieczór nad Loarą, cisza i smak czerwieni..wina ;)    Pięknie i sentymentalnie.!  Doskonale oddany klimat chwili szczęścia

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Dziękuję.! Pozdrawiam z uśmiechem:) 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...