Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wiem, że jestem naga
To miej na uwadze
Ale nie myśl tak źle
Kiedy patrzę na Ciebie?

Kocham Cię też piersiami
I popatrz, jakie to miłe!
Zbliż się do mnie
I pocałuj te w sutki.


Widzisz i tam niżej mam
Też coś dla Ciebie
Ale mam przykryte
Bo się wstydzę Ciebie.

Pupka też taka Twoja
Popatrz na nią wesoło
Ona jest moja i Twoja
Mój chłopcze taki w tym czasie.

Widzisz mnie już całą
Bo nie mogę tego zataić
Tego, co mam abyś to zobaczył
I tak pomyślał o mnie.

Miło nam jest obojgu
Bo to przecież miłość nasza
Bo Ty jesteś mój a Ja jestem Twoja
Tak razem rozumiemy siebie.

Kochamy się razem we dwoje
I tak ciągle myślimy o tym
Aby to było nasze zawsze
Tak przez całe życie w codzienności.

Żyjmy dla siebie i kochajmy
To, co nam przyszło rozumieć
Jako nasze razem kochane życie
Które będzie nam miłe na zawsze?

Obyśmy rozumieli to kochanie
Które ma być takie wspaniałe?
W tym naszym życiu codziennym
Jakie może być nasze i to też dla nas ciekawe?.

Opublikowano

Mam dwa pytania. Może komentarz wyda się Panu niegrzecznym, ale aż buzuje we mnie krew...
1. Gdzie w tym poezja (poza podziałem na wersy)?
2. Czy nie powinien Pan zacząć od początkujących poetów...?
Wiersz pozostawię chwilowo bez dokładniejszego komentarza. Powiem tylko, że ten wiersz mi się nie podoba. Może nie znam się na tego tyu utworach, ale nie lubię widzieć na tacy wszystkiego. Poradzę Panu, tak od siebie, żeby Pan Nie mówił wszystkiego dosłownie. Mam nadzieję, że nie zbudził i nie obraził Pana ten komentarz... Pozdrawiam bardzo serdecznie. Mam nadzieję, że nie zrazi się Pan, bo początki zawsze są trudne.

Gość Dawid Ciesla
Opublikowano

To ja może napiszę moje wrażenie po pierwszym (i jedynym hehe) przeczytaniu tekstu -

BUAHAHAAHAHAHAHA

Żart niezły, banał w banale i jeszcze upośledzona forma smile.gif Ciekawe, któż się kryje pod nazwiskiem Jan Sowa? Bo przypuszczam, że to jakiś znany nam twórca zrobił psikusa smile.gif
(jeżeli się mylę, to... tak Mirku, umierasz. Ja z Tobą. Jesteśmy w piekle)

Gość Dawid Ciesla
Opublikowano

Prawda, prawda. Moderatprzy powinni działać, gdy na horyzoncie pojawi się takie 'dzieło'. Myślę, że istnieje cos takiego jak 'pułap zero' - wszystko poniżej usuwamy.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • masz problem  nie szukaj pracy za chleb ona sama cię znajdzie  jak będziesz głodny    nie dadzą wiele  ale i umrzeć będzie trudno    szukaj pracy  myśląc jaka będzie z niej frajda  coś nowego byle jaka  to  osiem godzin kieratu    a ty  ty jesteś stworzony do...   nie wiesz do czego  stąd problem  od tego zacznij    nie myśl o swoim wykształceniu możesz być każdym    pomyśl na początek o polityce  może to to    wielka  niczym nieskrępowana kasa  i nie oglądając się  idź tą drogą    co ty na to    może uda ci się polubić  lekko płynące pieniądze    7.2025 andrew  Sobota, już weekend Miłego wypoczynku   
    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...