Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

szkola.wp.pl/kat,108798,title,Gimnazjum-wylegarnia-przestepcow,wid,11917499,wiadomosc.html

Powinni stworzyć kodeks wewnątrzszkolny. I np. za obrzucenie wulgaryzmami nauczyciela 24 godziny karceru, bez jedzenia. Bez litowania się nad motłochem

  • Odpowiedzi 70
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Moim zdaniem też powinno ostro się traktować takich uczniów. Warto sobie przypomnieć jaką aferę robili dziennikarze, kiedy "edukator" Giertych chciał wprowadzić projekt "zero tolerancji" i chwalili młodzież chodzącą na "spontaniczne protesty".

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dokładnie. To Giertych nadał nauczycielom status funkcjonariuszy publicznych. I chwała mu za to.

Rośnie nam społeczeństwo egoistów i wandali, bo jak nazwać takich osobników inaczej?
Wiedzą, że Państwo sobie z nimi nie radzi i może im co najwyżej pogrozić palcem. A przecież powiedzieć do nauczyciela: "Kurwa jebany chuju... HAHAHAHAHAHA..." i rzucić w niego czymś to ubaw z najwyższej półki
Opublikowano

Pomijając endeckie ciągoty Giertycha, to o ile sobie przypominam, był to jedyny minister, który chciał coś z tym zrobić. Jak sam skończył - każdy wie. Natomiast jak skończył premier, który wprowadził zupełnie niepotrzebne gimnazja (i licea profilowane podobnie) - no, kojarzy ktoś jegomościa?

Oczywiście problem jest dużo głębszy, nie chodzi tylko o to jak wygląda szkoła. Nakładają się jeszcze wzory przejęte od rodziców, środowisko pozaszkolne, media (film "Ciacho" reklamowany przez WOŚP i dla dzieci od 12 roku życia - kopalnia dobrego wychowania). Bez gruntownej zmiany wszystkich tych czynników sprawa wygląda raczej beznadziejnie.

Opublikowano

straszne... odpalili petardę, rozumiem że trzeba szykować cała zmianę bielizny dla obserwatorów sceny ^^ ^^ ^^
jeszcze nie noszą broni i się nie zabijają więc nie jest aż tak źle :D

a że chamstwo to to fakt ;/ lewackie zniszczenie nasila się.

Dobry lewak = martwy lewak :)

Opublikowano

zlikwidować jak najszybciej gimnazja,
podstawówka - 8 lat, liceum, studia,
jeżeli nie będzie woli politycznej zmian to trzeba wprowadzić
radykalne rozwiązania ze Szwejka - krótka rozprawa i sędzia nakazuje:
woźny, powiesić drania na trzepaku przed szkołą,

adolf - akurat w twoich ustach hasło: dobry lewak - martwy lewak,
nie brzmi najszczęśliwiej /przez imienne koneksje z innym adolfem -
tym o zabójczym, nomen omen, wąsiku/,
i.

Opublikowano

Wzorce wzorcami, ale brakuje wg mnie idei - gdzie ci nauczyciele z powołania, którzy uczą dzieci nie klepać regułek, a uczą rozsądnie żyć? Ja na palcach ręki mogę policzyć ludzi, którzy nie traktują tego jako zawodu, który należy odwalić.
Powoływanie się na politykę jako przyczynę dzisiejszego stanu, to za przeproszeniem - uproszczenie tematu. 100 lat temu edukacji praktycznie nie było dla wszystkich, a powszechny obowiązek szkolny wprowadzili właśnie komuniści (karykaturalny, ale fakt jest faktem). Pianie publiczne że dobry lewak = martwy lewak to iście szkolny przykład wygłaszania nietolerancji, agresji i nienawiści - jeżeli przełożymy to na grunt szkolny.
A sama młodzież, o ile się orientuje (a orientuje się poniekąd dobrze, bo nie z podręczników) czuje po prostu znudzenie i dla nich atrakcyjniejsze są gry i filmy, niż "jakiś tam Norwid i Słowacki". A młodzieży trzeba pokazać, że lata temu futuryści pisali że "będźemy zwozic taczkami z placuw, skweruw i ulic ńeświeże mumie mickiewiczuw i słowackih", a gdy się pośmieją wytłumaczyć, że ów wyśmiewany dworem szlachecki u romantyków był po prostu buntem tego wieku i cała ta idylla była po prostu jednym wielkim krzykiem rozpaczy...
To jest wyjście z sytuacji, a nie jakaś tam polityka, bo prawnik raczej dobrym wychowawcą nie będzie.
Ot, moje zdanie na ten temat.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



I sporo masz racji. Ja całe szczęście w życiu trafiłem aż na trzech (cud!) świetnych polonistów i to między innymi właśnie dzięki nim teraz piszę. A jednak część moich znajomych, choć mieli kontakt z tymi samymi nauczycielami, byli tym wszystkim po prostu znudzeni i traktowali nawet najbardziej interesujące zajęcia "na odwal".

Może lepiej nie szukać jednoznacznych (a nawet wieloznacznych) odpowiedzi. Lepiej myśleć co można zrobić, by obecną sytuację zmienić. Najlepiej oczywiście we własnym domu i w relacjach ze swoimi dziećmi.
Opublikowano

Co można zrobić? Po pierwsze przyjmować do pracy ludzi, którzy się tym interesują, mają to coś, a nie ludzi, którzy są krewnymi dyrektorek, tudzież dyrektorów.
Po drugie - wciągać dzieci do przeróżnych inicjatyw - ja akurat mam syna w prywatnym przedszkolu i z tego co obserwuje, to naprawdę organizuje się dla nich przeróżne atrakcje (za dość poważne pieniądze). A że u nas bida w kulturze aż piszczy i nie bardzo się ma, to samemu trzeba się zaangażować. No, ale przecież nauczyciel ciągle jest wybitnie zmęczony pracą. A młodzież może uczestniczyć we współczesnym życiu kulturalnym, ale musi to mieć przestępie podane. Wzór - pan Rodzik, który osobiście chodził po szkołach i ściągał młodzież na spotkania poetyckie. Były i konkursy i wydawanie tomików, jakoś się dało.
Po trzecie wreszcie - u nas szkoła traktowana do tej pory jest jako męka Pańska i to też warto by zmienić.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



To bardzo ładnie brzmi, ale nasuwa mi się pytanie, skąd takich ludzi wziąć? Jeśli oni istnieją, to czemu nie pracują w zawodzie? Aż taka jest konkurencja na stołek polonisty?
Opublikowano

Wiele wartościowych osób, które byłoby dobrymi nauczycielami po prostu nie wybiera tego zawodu, bo znajduje inny, lepszy (lepiej płatny?). W efekcie wśród nauczycieli jest garstka wyjątkowych, którzy chcieli uczyć nawet pomimo kiepskich warunków pracy, a reszta to osoby z przypadku, które nie znalazły lepszej.

Tak czy inaczej, młodzież jest na równi pochyłej. W naszej rozmowie ujawniają się kolejne problemy, których nie ma jak rozwiązać. Warto jeszcze wspomnieć o masie prywatnych uczelni dla półgłówków, gdzie dostaje się dyplom tylko za płacenie kasy. W efekcie, choć politycy chwalą się bardzo wysoką na tle innych krajów europejskich ilością studentów, większość z nich ma bardzo marne wykształcenie.

Opublikowano

Co do Giertycha - ten wykład jego ojca, w którym snuł wywody o tym, że dinozaury żyły w czasach, gdy żyli ludzie, bo przecież widziano smoka wawelskiego - to plotka była czy co?

W ogóle na nazwisko "Giertych" się wzdrygam. "Zero tolerancji". Młodzież ambitną, alternatywną chłostać, a zostawiać armię łysych głów bez ideałów. O, przepraszam - z jednym ideałem: zabić tego, zabić tamtego, bo nam nie pasuje (Wszechpolscy).

Porażka.

I znów mam ochotę na:

Bursa Andrzej
Modlitwa dziękczynna z wymówką

Nie uczyniłeś mnie ślepym
Dzięki Ci za to Panie

Nie uczyniłeś mnie garbatym
Dzięki Ci za to Panie

Nie uczyniłeś mnie dziecięciem alkoholika
Dzięki Ci za to Panie

Nie uczyniłeś mnie wodogłowcem
Dzięki Ci za to Panie

Nie uczyniłeś mnie jąkałą kuternogą karłem epileptykiem
hermafrodytą koniem mchem ani niczym z fauny i flory
Dzięki Ci za to Panie

Ale dlaczego uczyniłeś mnie Polakiem?

No czemu????

Opublikowano

Ja swego czasu, świeżo po skończeniu studiów próbowałem, rozwoziłem dziesiątki cv, raz tylko wezwano mnie na rozmowę i to było tyle. I nie pisze tutaj po to, żeby się żalić, bo jakoś żyję, ale po to, że w sumie straciłem ponad 15 000 tys., i czasem mam ogromną chęć napisać do UJ o zwrot tych pieniędzy.
A co dalej - ja mam takie wrażenie, że w tym momencie z Polski chce się zrobić kolonie Europy - tania siła robocza za zachodzie, bezrobocie w kraju, kształcenie półgłówków przez półgłówków - to ówczesny model naszego Kraju. Młodzież się po prostu gubi - niezrozumiałe tradycje, nudne filmy Wajdy, które zarabiają na siebie przez przymusowe chodzenie na nie do kina, a wszystko to w sosie hipermarketowych rozrywek. Wyższa rozrywka ciągle spotyka się z jakąś niechęcią, w sumie więcej jest gadania, co by trzeba zrobić - niż samej roboty.
Dlatego ja perfidnie się cieszę, że ten kulawy system daje o sobie znać w tak agresywny sposób bo jestem z dala od tego, a znam to lenistwo i niechęć wszelakich urzędasów IV RP. Teraz szykuje wprowadzenie cenzury :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A gdzie on chciał chłostać tę ambitną, alternatywną młodzież? Gdzie chciał promować armię łysych? Sorry, ale to bzdury nie mające żadnego odzwierciedlenia w rzeczywistości. To, że jego polityczni przeciwnicy zarzucają mu takie rzeczy, to chyba nie znaczy, że trzeba to przyjmować jako prawdę? bo gdzie na to jakiekolwiek dowody, gdzie te chłosty "ambitnych"? Reaguję alergicznie na powtarzanie takich tekstów, bez względu na to kogokolwiek one dotyczą. Lepiej już poważnie porozmawiać o faktach. Np. sprawa listy lektur - pomysł był średni, wykonany źle, ale wystarczy pomyśleć dlaczego wtedy wszyscy bili w tarabany o inkwizycji i liście zakazanej, a później, gdy kolejny minister listę zmienił była cisza? Właśnie dlatego, że w rzeczywistości nie chodzi o listę samą w sobie, nie chodzi o tego nieszczęsnego Gombrowicza, tylko o znalezienie pretekstu do dokopania przeciwnikom.

Podobnie z Młodzieżą Wszechpolską - sorry, ale oni nikogo nie zabijają. Można ich krytykować (i też to robię), ale krytykować sensownie. Tymczasem znów sprawa jak przy liście lektur: z Młodzieży Wszechpolskiej robi się neonazistowskie łyse pały, gdy tymczasem w Polsce działają prawdziwi neonaziści, którzy nie tylko rzucają kamieniami w parady równości, ale na swoich stronach nawołują do bicia i zabijania konkretnych osób, które im podpadły - podają np. numer telefonu czy adres młodej dziewczyny, która ma kilku przyjaciół Murzynów, podają namiary na jakiegoś czarnoskórego studenta, zdjęcia działaczy młodzieżówek lewicowych itd. przy każdym pisząc, że trzeba im dać nauczkę, że trzeba ich wyrzucić z kraju, że trzeba się ich pozbyć. To jest realny problem, o którym się milczy, podczas gdy drukuje się na pierwszych stronach zdjęcia Młodzieży Wszechpolskiej pozdrawiających się hail Hitler (czy jak oni wolą - salutem rzymskim).

Nie mam zamiaru wybielać Giertycha, nie głosowałem na niego. Ale bardzo irytuje mnie sprowadzanie dyskusji do powtarzania takich obiegowych tekstów.

A jeżeli chodzi o Macieja Giertycha, to jest on kreacjonistą. Mnie akurat spór kreacjonistów z ewolucjonistami mało obchodzi, każdy niech sobie uważa co chce, obie strony mają i mocne i słabe argumenty.
Opublikowano

Lista lektur proponowana przez Giertycha miała wiele plusów i nie miała nic wspólnego z cenzurą. Plusami było to, że nauczyciel mógł zmienić lektury wg swojego uznania. Można się np. zastanawiać nad Dobraczyńskim, który pisał opowiadania o sowietach ratujących święte obrazy i był za połączeniem marksizmu z katolicyzmem, ale nie o to tutaj chodziło. Mundurki to pomysł stary, ale mundurki mają to do siebie, że młodzież powinna siedzieć w szkole, a nie po parkach.
Ja większe zagrożenie widzę w tym całym pseudo liberalizmie, feminizmie, socjalizmie niż w prawicy. Ale też nie należy mylić pojęć nacjonalizmu z faszyzmem, co często się miesza, a występy niektórych działaczy prawicy są naprawdę na niskim poziomie.

Opublikowano

No właśnie to jest takie masło maślane. Ale i tak uważam, że czasem lepsze odbrązowienie tradycji na rzecz jej przystępności, niż tworzenie elit kulturalnych, które gżą się we własnym sosie za ciągle te same dotacje.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A gdzie on chciał chłostać tę ambitną, alternatywną młodzież? Gdzie chciał promować armię łysych? Sorry, ale to bzdury nie mające żadnego odzwierciedlenia w rzeczywistości. To, że jego polityczni przeciwnicy zarzucają mu takie rzeczy, to chyba nie znaczy, że trzeba to przyjmować jako prawdę? bo gdzie na to jakiekolwiek dowody, gdzie te chłosty "ambitnych"? Reaguję alergicznie na powtarzanie takich tekstów, bez względu na to kogokolwiek one dotyczą. Lepiej już poważnie porozmawiać o faktach. Np. sprawa listy lektur - pomysł był średni, wykonany źle, ale wystarczy pomyśleć dlaczego wtedy wszyscy bili w tarabany o inkwizycji i liście zakazanej, a później, gdy kolejny minister listę zmienił była cisza? Właśnie dlatego, że w rzeczywistości nie chodzi o listę samą w sobie, nie chodzi o tego nieszczęsnego Gombrowicza, tylko o znalezienie pretekstu do dokopania przeciwnikom.

Podobnie z Młodzieżą Wszechpolską - sorry, ale oni nikogo nie zabijają. Można ich krytykować (i też to robię), ale krytykować sensownie. Tymczasem znów sprawa jak przy liście lektur: z Młodzieży Wszechpolskiej robi się neonazistowskie łyse pały, gdy tymczasem w Polsce działają prawdziwi neonaziści, którzy nie tylko rzucają kamieniami w parady równości, ale na swoich stronach nawołują do bicia i zabijania konkretnych osób, które im podpadły - podają np. numer telefonu czy adres młodej dziewczyny, która ma kilku przyjaciół Murzynów, podają namiary na jakiegoś czarnoskórego studenta, zdjęcia działaczy młodzieżówek lewicowych itd. przy każdym pisząc, że trzeba im dać nauczkę, że trzeba ich wyrzucić z kraju, że trzeba się ich pozbyć. To jest realny problem, o którym się milczy, podczas gdy drukuje się na pierwszych stronach zdjęcia Młodzieży Wszechpolskiej pozdrawiających się hail Hitler (czy jak oni wolą - salutem rzymskim).

Nie mam zamiaru wybielać Giertycha, nie głosowałem na niego. Ale bardzo irytuje mnie sprowadzanie dyskusji do powtarzania takich obiegowych tekstów.

A jeżeli chodzi o Macieja Giertycha, to jest on kreacjonistą. Mnie akurat spór kreacjonistów z ewolucjonistami mało obchodzi, każdy niech sobie uważa co chce, obie strony mają i mocne i słabe argumenty.

Dokładnie, jestem za Arkiem. Zawsze medal ma dwie strony: grzebanie w liście lektur było żenujące. Jako katolik (!), ale student, wolałbym zamiast Sienkiewicza już bardziej np. jakieś sztandarowe dzieło literatury gejowsko-lesbijskiej, bo o to w edukacji chodzi: o poszerzanie horyzontów, kształtowanie opinii, nie zamykanie się na jeden słuszny nurt itd.

Niemniej co do zabiegów "zero tolerancji" jest mnóstwo plusów. Popieram Arka.

ps: i jestem (serio) za laniem po mordach, jak Patryk (chyba ironicznie) napisał

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Przygniata mnie ten ciężar nocy. Siedzę przy stole w pustym pokoju. Wokół morze płonących świec. Poustawianych gdziekolwiek, wszędzie. Wiesz jak to wszystko płonie? Jak drży w dalekich echach chłodu, tworząc jakieś wymyślne konstelacje gwiazd?   Nie wiesz. Ponieważ nie wiesz. Nie ma cię tu. A może…   Nie. To plączą się jakieś majaki jak w gorączce, w potwornie zimnym dotyku muskają moje czoło, skronie, policzki, dłonie...   Osaczają mnie skrzydlate cienie szybujących ciem. Albo moli. Wzniecają skrzydłami kurz. Nie wiem. Szare to i ciche. I takie pluszowe mogło by być, gdyby było.   I w tym milczeniu śnię na jawie. I na jawie oswajam twoją nieobecność. Twój niebyt. Ten rozpad straszliwy…   Za oknami wiatr. Drzewa się chwieją. Gałęzie…. Liście szeleszczą tak lekko i lekko. Suche, szeleszczące liście topoli, dębu, kasztanu. I trawy.   Te trawy na polach łąk kwiecistych. I na tych obszarach nietkniętych ludzką stopą. Bo to jest lato, wiesz? Ale takie, co zwiastuje jedynie śmierć.   Idą jakieś dymy. Nad lasem. Chmury pełzną donikąd. I kiedy patrzę na to wszystko. I kiedy widzę…   Wiesz, jestem znowu kamieniem. Wygaszoną w sobie bryłą rozżarzonego niegdyś życia. Rozpadam się. Lecz teraz już nic. Takie wielkie nic chłodne jak zapomnienie. Już nic. Już nic mi nie trzeba, nawet twoich rąk i pocałunku na twarzy. Już nic.   Zaciskam mocno powieki.   Tu było coś kiedyś… Tak, pamiętam. Otwieram powoli. I widzę. Widzę znów.   Kryształowy wazon z nadkruszoną krawędzią. Lśni. Mieni się od wewnątrz tajemnym blaskiem. Pusty.   Na ścianach wisiały kiedyś uśmiechnięte twarze. Filmowe fotosy. Portrety. Pożółkłe.   Został ślad.   Leżą na podłodze. Zwinięte w rulony. Ze starości. Pogniecione. Podarte resztki. Nic…   Wpada przez te okna otwarte na oścież wiatr. I łka. I łasi się do mych stóp jak rozczulony pies. I ten wiatr roznieca gwiezdny pył, co się ziścił. Zawirował i pospadał zewsząd z drewnianych ram, karniszy, abażurów lamp...   I tak oto przelatują przez palce ziarenka czasu. Przelatują wirujące cząsteczki powietrza. Lecz nie można ich poczuć ani dotknąć, albowiem są niedotykalne i nie wchodzą w żadną interakcję.   Jesteś tu we mnie. I wszędzie. Jesteś… Mimo że cię nie ma….   Wiesz, tu kiedyś ktoś chodził po tych schodach korytarza. Ale to nie byłaś ty. Trzaskały drzwi. Było słychać kroki na dębowym parkiecie pokoi ułożonym w jodłę.   I unosił się nikły zapach woskowej pasty. Wtedy. I unosi się wciąż ta cała otchłań opuszczenia, która bezlitośnie trwa i otula ramionami sinej pustki.   I mówię:   „Chodź tutaj. Przysiądź się tobok. Przytul się, bo za dużo tej tkliwości we mnie. I niech to przytulenie będzie jakiekolwiek, nawet takie, którego nie sposób poczuć”.   Wiesz, mówię do ciebie jakoś tak, poruszając milczącymi ustami, które przerasta w swojej potędze szeleszczący wiatr.   Tren wiatr za oknami, którymi kiedyś wyjdę.   Ten wiatr…   (Włodzimierz Zastawniak, 2025-12-10)    
    • Singli za dużo, to 1/3 ludności. Można się cieszy, że tyle jest wolnych. W każdym wieku ludziom kogoś brakuje.
    • @Wędrowiec.1984 Jakoś je starałem posegregować, ale istnieje wiele innych. W Polsce mamy ok. 10 milionów singli i ta liczba rośnie, więc uznałem, że poezja powinna też się tym zająć. Pozdrawiam
    • Ból zaciska na skroni palce  cienkie, twarde, szklane, jakby ktoś ulepił je z odłamków reflektora, który pękł od zbyt głośnego światła. Wpycha mi w czaszkę powietrze ostre jak tłuczona szyba, jakby każdy oddech był drzazgą rozjarzonego żaru, w którym ktoś spalił swój ostatni obraz.   Czuję, jak myśl tłucze się o moją kość czołową, jakby chciała wybić sobie ucieczkę, zanim skurczy się do rozżarzonej kuli.   Oddycham sykiem. Oddychawłamóknieniem. Oddycham światłem, które nie oświetla – tylko wypala świat kawałek po kawałku, systematycznie, metodycznie, jak kwas, który zna mój wzór chemiczny, mój rytm, moje wszystkie uniki. Ona prześwietla mnie jak rentgen zrobiony z błysku widzi we mnie nerwy, zanim ja je poczuję.   Dźwięki stoją jak martwe ryby w słojach formaliny: oblepione szumem, przykryte bębenkowym całunem, wypatrują mojej uwagi – rozproszonej, popękanej, jakby każda synapsa pisała zaklęcia przeciwko ciszy, jakby mózg uczył się alfabetu tego pierdolonego bólu poprzez puls.   Nacisk wcina się we mnie głębiej niż sen, głębiej niż jawa, głębiej niż wszystkie myśli: jest czysty, nieubłagany, bezczelnie precyzyjny. Nic nie udaje. Ona nie kłamie – uderza prosto, uderza w punkt, jak neurolog-sadysta, który nie używa eufemizmów, bo ma twoją mapę nerwów zaśmieconą swoimi flagami. Nudności oplatają mnie jak zwierzę zrobione z wilgoci i ołowiu, jak drapieżnik, który zna mój żołądek lepiej niż ja.   Próbują mnie wypchnąć z mojego ciała, a potem wciągają z powrotem – jakby chciały mnie mieć w sobie na stałe, jako tę cholerną świadomość, którą trzeba strawić.   Rozkłada mnie na części jak fizyk, który bada materię od środka na zewnątrz, fala po fali, wibracja po wibracji. Światło patrzy na mnie jak ślepe bóstwo zrobione z igieł; niczego nie żąda, ale wszystko przeszywa.   Tętni za powieką, tętni tak, jakby za gałką poruszał się oddzielny, wściekły organizm – szary impuls, skurcz za skurczem, jak sejsmograf zawieszony wewnątrz czaszki, który odbiera tylko trzęsienia ziemi.   Skroń parzy, szczęka drewnieje, oczy szczypią, jakby słońce przykładało mi do źrenic swoje gorące monety, żądając zapłaty za każdy gram ciemności, który we mnie gasi.   Przedmioty stoją nieruchome i przejrzyste, płoną odwrotnym blaskiem,  blaskiem, który nie daje ciepła, tylko wiedzę. Do dupy wiedzę. Cienie dymią bólem.   Słyszę głowę dzwoniącą ciszą  jakby wielki mosiężny dzwon właśnie bił wewnątrz moich zatok. Wchodzę w ten atak jak w obrzęd przejścia, w równanie, które można rozwiązać tylko własnym, przeklętym pulsem. Ona jest nauczycielką, puls jest kapłanem, mrok jest księgą, a ja jestem zdaniem, które zamiera w połowie, niezdolne do postawienia kropki. Tabletka, pogryziona przez nadzieję, leży jak relikwia niezawierzonego planu – świadectwo ulgi, która nigdy nie miała okazji nadejść.   Uśmiecham się pod nosem: nie trzeba leku, żeby się poddać tej szmacie. Wystarczy zgodzić się, pozwolić jej wyssać z człowieka wszystkie dzienne pewniki, aż zostanie tylko cienki szlak – migoczący ślad na rozpalonym ekranie świadomości. Jestem przejrzysty. Nie winem, nie uniesieniem, nie letnim rozproszeniem – tylko szarym uderzeniem, które wybiela człowieka do zawiasów czaszki, wyskrobuje z niego zamiary, a na koniec zostawia w środku iskrę: zimną, krystaliczną, prawdziwą. Jedyną prawdziwą rzecz w tym całym burdelu. Mrok migocze, jakby ktoś zmielił tysiąc płatków ołowiu i rozsypał ich pył, żeby zobaczyć, czy potrafię w nim utonąć. Ona potrafi kochać okrutnie. Ale kocha, do cholery, uczciwie  pali od środka, wypala skupieniem, aż leżę w jej uścisku niby bezwładny, a jednak w środku czuwam czystym, ostrym płomieniem, którego żaden zdrowy dzień, choćby promieniał pewnością, nie potrafi zrozumieć. I niech się jebie.            
    • @jeremy uważaj, żeby ci ktoś nie ogołocił :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...