Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ostatnia podróż do Kielc


Rekomendowane odpowiedzi

kochankowie dojrzewają
w kruchych łodziach z gliny i papieru
z kolczykiem w skrawku koszuli
wyrzucanym przez morze o świcie

tak nieprawdziwi
na ile można ich wymyślić
ciężką od śnienia dłonią
pod taflą asfaltu

nie zadrży drewniany horyzont
przez postawiony talerz
popatrz Joanno wciąż mam na skórze
słone oddechy tamtego lata

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Rejs? Raczej nie, raczej podróż drogą lądową :)

Można prosić o dokładne wskazanie przegadanych fragmentów? Bo samo to stwierdzenie nie kieruje mnie niestety na żadne konkrety. Podpalanie horyzontu wydaje mi się ciut efekciarskie, ale dziękuję za propozycję. Pozdrawiam :)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Rejs? Raczej nie, raczej podróż drogą lądową :)

Można prosić o dokładne wskazanie przegadanych fragmentów? Bo samo to stwierdzenie nie kieruje mnie niestety na żadne konkrety. Podpalanie horyzontu wydaje mi się ciut efekciarskie, ale dziękuję za propozycję. Pozdrawiam :)

bardzo proszę IV zwrotka kolegi:

nie zadrży drewniany horyzont
przez postawiony talerz --------------> Czy stół jest horyzontem peela, a brak żarcia na talerzu
ma być tym szokiem, jaki przeżywa podmiot liryczny?
Ja, zaproponowałem dramatyczny zwrot i podpaliłem
horyzont - ułudę, bo miłość kobiety przeminęła, a cała
podróż odbywa się w wyobraźni peela.
A jak z logiką tych dwóch linijek?

popatrz Joanno wciąż mam na skórze--->No, kolego, fraza śliczna i bardzo poetycka, i nie ukrywam,
słone oddechy tamtego lata sam kiedyś napisałem, cytuję: "ciepłym oddechem tamtej
nocy", różnica w tym, że był to Zoned.
Proszę się zdecydować na rodzaj wiersza: liryka miłosna,
czy Zoned?
Na dodatek Joanna wywołana do tablicy. Czy autor
zapytał Joannę o zgodę na upublicznienie relacji z peelem?

jak sobie poradzić z wierszem w IV zwrotce, pokazałem. powtórzę:

podpalę horyzont
i odpłynę
wciąż mam na skórze
słony oddech lata


to, wielkie nie jest, ale lepsze - moim zdaniem.

tytuł: kurs na Kielce.

pozdrawiam.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Rejs? Raczej nie, raczej podróż drogą lądową :)

Można prosić o dokładne wskazanie przegadanych fragmentów? Bo samo to stwierdzenie nie kieruje mnie niestety na żadne konkrety. Podpalanie horyzontu wydaje mi się ciut efekciarskie, ale dziękuję za propozycję. Pozdrawiam :)

bardzo proszę IV zwrotka kolegi:

nie zadrży drewniany horyzont
przez postawiony talerz --------------> Czy stół jest horyzontem peela, a brak żarcia na talerzu
ma być tym szokiem, jaki przeżywa podmiot liryczny?
Ja, zaproponowałem dramatyczny zwrot i podpaliłem
horyzont - ułudę, bo miłość kobiety przeminęła, a cała
podróż odbywa się w wyobraźni peela.
A jak z logiką tych dwóch linijek?

popatrz Joanno wciąż mam na skórze--->No, kolego, fraza śliczna i bardzo poetycka, i nie ukrywam,
słone oddechy tamtego lata sam kiedyś napisałem, cytuję: "ciepłym oddechem tamtej
nocy", różnica w tym, że był to Zoned.
Proszę się zdecydować na rodzaj wiersza: liryka miłosna,
czy Zoned?
Na dodatek Joanna wywołana do tablicy. Czy autor
zapytał Joannę o zgodę na upublicznienie relacji z peelem?

jak sobie poradzić z wierszem w IV zwrotce, pokazałem. powtórzę:

podpalę horyzont
i odpłynę
wciąż mam na skórze
słony oddech lata


to, wielkie nie jest, ale lepsze - moim zdaniem.

tytuł: kurs na Kielce.

pozdrawiam.

Odnośnie drewnianego horyzontu, to tak, peelowi brakuje sytuacji, kiedy nie musi spoglądać dalej niż za kraniec stołu, kiedy coś tak prostego jak posiłek przy nim staje się wyjątkowe przez czyjąś obecność. Mam w tym momencie wrażenie, że raczej niedopowiedziałem tego motywu niż go przegadałem, skoro nastręczył problemów interpretacyjnych ;). Rozumiem pomysł z podpalaniem, aczkolwiek nie pasuje mi do klimatu wiersza.

Co zaś do ostatnich dwóch wersów wiersza, to chyba nie łapię, mam wybierać między sonetem a liryką? Hm ok, potraktuję to jako subtelną aluzję, której nie odczytałem właściwie.
Joannie jest bardzo miło, że może być bohaterką wierszy, czytuje je i ceni sobie :)

Końcówka leżała u mnie na warsztacie jakiś czas, ostatecznie jednak uznałem, że nie chcę tego wiersza kończyć inaczej, odpowiada mi taka puenta, może niespecjalnie oryginalna, ale pasująca mi do jakiejś własnej melodii utworu. Dzięki za poświęcenie czasu i sprecyzowanie uwag, pozdrawiam :)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Jacek_Suchowicz ;) czegoś mało:) wierszyk mi się urwał... Dziękuję za Twój:)          
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Wędrowiec.1984 ;) Dzięki     
    • Przerobiona fraszka Sztaudyngera   gdy ślub brał z Mary Marko z Brukseli to jakby wsiadał do karuzeli za rok zwierzył się raz tacie że się kręci lecz w kieracie od poniedziałku aż do niedzieli   Wspaniałomyślny   obiecał jogin bliskim z Brukseli że dla nich biednych w krowę się wcieli niech go doją bez litości gdy spod skóry wyjrzą kości to dzieworódczo też się ocieli   ”Jak sobie pościelesz”   stroni od wody kloszard z Brukseli od wieków nie prał łacha z flaneli choć gdy w parku przymknie oko śpi spokojnie i głęboko a przecież wcale sobie nie ścieli   Multiinstrumentalistka?   śliczna flecistka miała w Brukseli wyłącznie męski tłum wielbicieli przez technikę nienaganną przez to że jest jeszcze panną i przez jej zgrabny kształt wiolonczeli   Chudziutki rosół   zbieżnego zeza ma Ann z Brukseli więc rosół warzy Mark przy niedzieli gdy w talerzu dwa oka to nadzieja głęboka że się szczęśliwie jej wzrok rozstrzeli
    • Milcząc rozmawiam z Tobą, milczeniem wyrażam uczucia, na pytanie odpowiadam milczeniem.   Nie wiem co powiedzieć, chociaż rozmawiamy długo, nic o sobie nie wiemy, bo Ty też milczysz.   Szumem wiatru na zewnątrz  wyciągam odczucia które nic nie mówią.   Hałaśliwym wzrokiem otaczam postacie, które z daleka patrzą dziwnym wzrokiem.   Odklejony od realiów próbuję żyć tam gdzie chciałem kiedyś.   Miałem być wielkim zostałem małym przemierzyłem  świat samotnie drogą która biegnie pod górę.    Parę słów do Ciebie kieruje  zupełnie bez znaczenia  po co więc mówić.   Przez bramę cmentarną  moje słowa biegną  do inteligentnego tłumu.   Głosy z wnętrza mówią do mnie milcząc i krzycząc do życia wzywają.   Tłum znak krzyża nożem czyni drogę wskazuje  wejdź i zdejmij buty zostaniesz tu na dłużej.  
    • niejeden raz z głowy do serca droga bywa daleka dołożę starań by w końcu tam dotrzeć    choć ma mam ciężki plecak   to jest coś więcej niż tylko spacer wokół własnego komina     już dzisiaj stawiam pierwszy krok   tak przygodę się zaczyna     nie czekam na najlepszy czas a tym bardziej na przychylność gwiazd                      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...