Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


"rozdaj" wszystko, co masz a "wróci z puentą" - to mnie zatrzymało;
to, co czynimy w życiu, "wróci" na koniec, gdy

"chwyta mróz za nogi
może ostatni raz"

więc "nie czyń kamieniem mowy" wobec innych,
każdego prowadzą dwie drogi do celu (łaska i grzech),
jedna "na dłużej"...do wieczności?

Judytko, to strzępki moich myśli uchwycone w locie,
może troszeczkę niejasne, ale rozumiem zamysł wiersza,
jest cenny

serdecznie i ciepło :))))
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


"rozdaj" wszystko, co masz a "wróci z puentą" - to mnie zatrzymało;
to, co czynimy w życiu, "wróci" na koniec, gdy

"chwyta mróz za nogi
może ostatni raz"

więc "nie czyń kamieniem mowy" wobec innych,
każdego prowadzą dwie drogi do celu (łaska i grzech),
jedna "na dłużej"...do wieczności?

Judytko, to strzępki moich myśli uchwycone w locie,
może troszeczkę niejasne, ale rozumiem zamysł wiersza,
jest cenny

serdecznie i ciepło :))))
Krysia
dziękuję Krysiu szczególne za cenne
(bo już popadłam w dziwność)
i Twoją obecność,
wiem, że rozumiesz(czuję) i czytam strzępki,
odpiszę tylko tyle, bo jestem zmęczona,
J. wzajemnie z mocą
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


tak, to taki supeł do rozwiązania
dziękuję Panie Biały serdecznie za wizytę
jak nie dziś to jutro..może...
zaszczytnie, że nazywasz 'wierszami'
J.(:płoniaście
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


to tak jak triki karciane...
literki znikają a... asy wypadają z rękawa
a zła karta lubi wracać
trzeba być nie tylko dobrym graczem ale i wiedzieć jak rozdać żeby nie przeoczyć...
:)
pozdrawiam
Grazyna
tak misię Judytko po przeczytaniu Twojego wiersza
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


to tak jak triki karciane...
literki znikają a... asy wypadają z rękawa
a zła karta lubi wracać
trzeba być nie tylko dobrym graczem ale i wiedzieć jak rozdać żeby nie przeoczyć...
:)
pozdrawiam
Grazyna
tak misię Judytko po przeczytaniu Twojego wiersza
witaj Grażynko, ja wolę rozmawiać o tej dobrej
jeśli już, za dużo zła dookoła, wybierać dobro,
J. serdecznie dziękuję za przeczytanie i obecność

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sarkastyczny uśmiech głupca, jesteś taki śmiały. Wszystko to iluzja, tarcza, co zatrzymuje strzały, by świat nie wiedział, jak naprawdę jesteś mały. Mur, który chroni to, co tak bardzo chcesz ukryć, łatwo byłoby skruszyć, gdybyś choć na chwilę opuścił wartę, przestał zgrywać bohatera i pozwolił nam zacząć od zera. Wiedziałbyś, że jesteśmy tacy sami — wzbraniamy się przed łzami, chronimy kłamstwami. Choć wiem, że to oznacza serię pocisków w dłonie tak pełne odcisków, wiedz, że jestem obok. Nie musisz być jak posąg. Pozwól mi być bohaterem, twym szczęśliwym zakończeniem
    • Nieskończoność należy pomierzyć, temu cos uszczknąć, bo się nie należy... Pzdr.
    • Umieram - przebita obłokiem Rogatki podświadomości.  Ktoś dostał awizo z moim zniknięciem Uwaga: fatamorgana!  Brak obojętności.  Budzę się we fiolecie Wielu rzeczy nie pamiętam Do kilku - nie można mnie zmusić Knebel ustom nic nie da: wolnością też można dusić Smutne to:  poddajemy się - na mapie każdego świata I nie płacimy pieniędzmi:  spłacą nas dni, miesiące i lata w połowie - zmarnowane: ''Czy znajdę w końcu szczęście?''   przez takie trywialne pytanie ... 
    • Najgorszy architekt - czas. Rzeźbi fundamenty z oszustw i spękanych głazów. Życie to bezustanne umieranie, nawet jeśli się ma własnego "koucza" czy metr kwadratowy w Château d'Armainvilliers. Nawet - jeśli urodziłeś się na przełomie dzisiaj i wczoraj. Życie to rzeka, która prędzej czy później porywa wszystkich. I nagle masz o -dziesiąt lat więcej. I już nie jesteś w "mejnstrimie." Przepiękne akwarele, pastelowe pastisze bezludnych wysp w miejskich dżunglach.  Huśtawka nastrojów - na której człowiek siedzi sam jak ten palec.  W tle - karuzela sklecona z zerwanych mostów. Zrobię im fotkę. Kwiecień przemknął niezauważony,  wiosna po raz kolejny nie złapała bukietu. Piosenki mimo to - piszą się same, piosenki - pełne puchu, piór (wiecznych) i (wiecznych) niedomówień. Balony w kształcie serca w cudzym oknie na świat. Nie wiem, czy dziejemy się naprawdę, ale od tej chwili chyba nawet w nic ...   Zacznę sobie wierzyć.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...