Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Sylwie przyszła dzisiaj z dekoltem
Anderłoter song śpiewał jakiś krawic
Albo inny. Tak że ani zrozumieć ani się dobrze zaślinić przy śpiewaniu

Sylwie przyszła dzisiaj z dekoltem
Żeby dotyk chłopiąt zebrać. Ja ją na przykład macałem jakbym głaskał
Kota. Ale wiem że można było też jak kręcący się globus

Jednym paluchem
Gdzie wyląduję, tam będę mieszkał. Trudno.

Sylwie patrzy mi w oczy i nie odwraca
Spojrzenia. Kiwa się do anderłoter song
Z zaciekawieniem. I zaskoczeniem kiedy uda jej się wyłowić kawałek refrenu

Potem czuje coś do mnie
Od punktu do jakiejś nieskończoności
Albo po prostu nie badała jeszcze granicy czucia

Ja na przykład zbadałem granice dekoltu
Dąży do nieskończoności. Sylwie, słuchaj
Gdzie wyląduję, tam będę mieszkał. Tak powinien iść refren anderłoter

Wiem o tym wystarczająco sporo. Dekolt anderłoter.
Anderłoter dekolt. Spojrzenie spojrzeniu, kolejność kolejności, krawic krawicowi
Równość równości, granica granicy, nierówność nierówności nierówna. O ile tu teraz trudniej. Sylwie przyszła dzisiaj z dekoltem. O ile tu teraz trudniej.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


nie wiem postawiłem na wrażenia słowne i sytuacyjne, bez przekazu. ale ostatecznie można sobie wyobrazić czego można się nauczyć mając przed tablicą kilka atrakcyjnych kobiet ;P
edycja:
zapomniałem o świętach
wesołych Sławo
Opublikowano

Witam panowie, trochę mnie nie było. Tak do końca nie wiem, co piszę. To znaczy piszę dużo, ale tylko te najdziwniejsze rzeczy tu wklejam. podobno, co dobre, to inne niż reszta.
dzięki chłopaki, Hayq, Mate, Koval, Olek, Krzysztof za wizytę i skrobnięcie spostrzeżeń, Tobie też Tereniu za znak,
Jimmy

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @wierszyki Dziękuję za komentarz, choć chyba trochę inaczej to widzę :) "Obserwator" w wierszu to po prostu czytelnik — każdy, kto otwiera książkę i patrzy na słowa, dzięki czemu wiersz staje się sobą. Nie przemycam tu AI ani niczego ponadludzkiego, tylko mówię o tym, co dzieje się między poetą a czytelnikiem - że poezja istnieje w tej przestrzeni między nami, w tym "przeświecaniu" przez szczelinę. Zgadzam się, że poezja nie istnieje w oderwaniu od twórcy — ale też nie istnieje bez tego, kto czyta i w tym sensie jest "stanem kwantowym" - dopiero spotkanie sprawia, że się materializuje. Cieszę się, że wiersz był miły w czytaniu, nawet jeśli się nie zgadzamy :) Ale jako czytelnik masz obsolutne prawo interpretować wszystkie teksty tak, jak uważasz. I to jest też piękne w poezji.  Pozdrawiam serdecznie.  @Waldemar_Talar_TalarZgadzam się z tym. Bardzo dziękuję za czytanie i serdecznie pozdrawiam. :) @tetu Bardzo dziękuję!  I tak, właśnie to! "Inaczej między nami wibruje" — to może najpiękniejsze zdanie o poezji, jakie dziś przeczytałam, bo wiersz to nie obiekt leżący na stole, to pole, które nas łączy i w każdym z nas rezonuje inaczej. Może dlatego wciąż zadajemy pytania i nie mamy odpowiedzi,  bo poezja nie jest odpowiedzią, jest tym pytaniem, które wciąż się zmienia, kiedy przechodzi przez kolejnego czytelnika.  "Fizyka poezji" — określenie dla czegoś, co chciałoby być zmierzone, ale istnieje właśnie w tym wymykaniu się miarom.  Dziękuję! :) @Robert Witold GorzkowskiBardzo dziękuję! :)  @lena2_Bardzo dziękuję za te miłe i ciepłe słowa. Pozdrawiam.  @JuzDawnoUmarlem@Czarek PłatakSerdeczne dzięki! :) 
    • @lena2_ Zgrabna miniaturka. Życzę sobie więcej takich słownych westchnień.
    • @huzarc To wiersz z gatunku tych, które zostają i dotykają głębi 
    • @violetta małe firmy mają klimat bardziej domowy, sama teraz w takiej pracuję, inaczej się patrzy na człowieka  @Wiesław J.K. dokładnie, cicho i spokojnie :)) @Annna2 bardziej czuję się zmuszona, tak bym to nazywała  Dziękuję:))
    • @violetta Bardzo dziękuję! :) Energii jeszcze mi nie brakuje, ale na jak długo? Tego nikt nie wie! :) Pozdrawiam.  @andrewBardzo dziękuję za ten piękny wiersz. Za te krople deszczu w betonowym świecie.                     Serdecznie pozdrawiam.  @Amber  Bardzo dziękuję! Ale mnie zaskoczyłaś takim oryginalnym porównaniem. Czyli fizyka i poezja to dawni kochankowie, którzy udają, że się nie znają. Siedzą teraz przy osobnych stolikach, wymieniają spojrzenia ponad menu, a kelner podaje im danie główne - kwanty z metaforą. :) @Annna2 Serdecznie dziękuję! Pozdrawiam.  @viola arvensis Dziękuję za te słowa — rumieniąc się i to bardzo. Jeszcze raz  dziękuję i pozdrawiam.  @m1234Bardzo dziekuję! Świetnie, że  ta restauracyjna scena nabrała własnego życia! Lubię ten obraz -  nieszczęsny bohater za ścianą z książkami, zegarek nadający s.o.s., a czas stoi w miejscu jak kelner z menu czekający na zamówienie.  Może właśnie tak działa poezja i fizyka razem- jedna mówi "uciekaj", druga "zostań i oblicz", a Ty siedzisz między nimi i zastanawiasz się, kto zapłaci za deser. :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...