Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jak nazwać siebie nie znając innych
i szukać miejsca pośród adresów
gdy zmięta kartka trafia do kosza
rzeczy niechcianych pełnych nonsensów

wysnuta nitka z kłębka rozpaczy
jak babie lato i chłopska zima
czepia się życia włochatym smutkiem
i w stare rany ostro się wrzyna
...........................................

ziemia zadrżała i niebo trzaska
w słodkim zapachu czerwonej rosy
pękła z niemocy laska Aarona
Ben Sirah klęczy nagi i bosy

Opublikowano

Właściwie nie bardzo rozumiem ten wiersz. Peel szuka swojego miejsca, swojej tożsamości, ale nie może jej znaleźć - nie odnajduje się w świecie i pośród innych ludzi, którzy są mu obcy. Nie potrafi sam siebie określić, wyrazić, opisać.
Ostatnia strofa wskazuje na to, że jest to Żyd, a więc przedstawiciel narodu, który właściwie przestał istnieć w Europie, ponieważ od wielu pokoleń nie miał swojego miejsca, a w ostatniej wojnie... wiadomo. Żydom (zwłaszcza wschodnio- i środkowoeuropejskim) na pewno jest dziś bardzo trudno określić, kim są i kto to jest Żyd.
Ale też można to rozumieć jako metaforę, jako miotanie się człowieka (obojętnie jakiej narodowości), który wszędzie czuje się tak samo obco i nieswojo, wszędzie jest odmieńcem, który nie wie, jaki jest i kim jest, bo nie umie też określić innych - bariera wzajemnego niezrozumienia.

Czy idę dobrym tropem?

Bardzo podoba mi się melodia wiersza, wersyfikacja, rytm, rym, brzmienie słów. Bardzo dobry warsztat.

Opublikowano

Co mam dodać po interpretacji Oxyvii? Że warsztat i talent! "chłopska zima" przy "babim lecie" - świetne! Lubisz i umiesz operować kontrastem! Lekko a o rzeczach ostatecznych, kłębek rozpaczy z włochatą nitką...bardzo mi się podoba, inny Grabiczu. Bo znowu inny! Nie pytam o powód tak smutnej refleksji! Cieplutko pozdrawiam, Para :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bardzo sensowne i uniwersalne badanie głębi zapisu...



Jest w tym morze krwi... mające tworzyć dramaturgię. Obca krew nie tworzy powodów do dramaturgii. Swoja z pewnością tak, a przecież to krew. Nikt nie zrozumie dramatu obcej krwi, dopóki swojej nie przeleje. Widziałem księgę zamkniętą na 7 pieczęci. Przeczytałem ją bez otwierania. To przejście, jak ucho igielne, do nowego świata, do nowej skóry, do nowej osobowości... nowa ziemia, koniec niewolnictwa... duszy i ciała. Posłużyłem się alegorią ucieczki Żydów z Egiptu. Alegoria jest narzędziem ze wszech miar bardziej przemawiającym do wyobraźni niż realna wizja nierzadko zupełnie obcych wyobrażeń, zamkniętych we własnym świecie stereotypów i narażona na subiektywny, własny "łańcuch pokarmowy". :)
Dziękuję, Oxy za wdepnięcie i przeciekawy komentarz... ależ tam musi być burza w tej uczonej główce... hahaha
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witaj za-Paro-wana nocna zmiano... hahaha. Inaczej, tak, nieraz chce nam się chleba ze smalcem i skwarkami, zrobionego przez babcię... wędzony łosoś i miażdżenie w paszczy kulek czarnego, jesiotrowego kawioru, też może zanudzić na śmierć. Dziękuję Anno za nasycenie Parą tej wilgotnej jeszcze gąbki poezji. Pozdrawiam :)
Opublikowano

ludzki stan; odczuwać samotność, nawet w tłumie.
ludzki stan; odczuwać profilowe, nie profilowane wyobcowanie, wśród wielu bliskich i dalekich twarzy
ale ze wszystkich ludzkich stanów, samotność we dwoje ma najbardziej nieludzkie oblicze
- tak uważam.

udanego, wypogodzonego łyk.endu, Emilu :)
kaśka

Opublikowano

Jak zawsze zauroczona Twoją poezją z "wyższej półki" próbuję się dokopać do głębi wnętrza człowieka cierpiącego na "samotność", jakakolwiek jest, we dwoje lub w pojedynkę, ale jednak samotność i zmaganie się ze świadomością "quo vadis?" a tym, co po drodze oraz "krwi burzenie"...jednak...choć wydaje się to późnojesiennym absurdem...
Wiem, na pewno nadinterpretowałam, ale wiesz, ja tak mam, że wciskam się w najciemniejsze zakamarki duszy i szukam choćby "iskierki" w popiele...a nuż uda się rozdmuchać?

Serdecznie pozdrawiam Emilu -
Krysia

Opublikowano

Eeeejjjj, chyba całkiem przyzwoicie odebrałem wiersz, Emilu ;)

Hmm, fakt mnie przeszywa,
że te kartki zgarbione,
próbuję uchylać, czasem na siłę...
i twarze zgarbione...
pełen nonsens...
Ciekawe, ciekawe...

całkiem zgrabnie napisane, tylko jakoś tę ostatnią muszę zrefleksjonować, bo jak dla mnie to i bez
przyzwoicie pachnie;)
i ta "laska", "trzaska" jakoś mi zgrzyta w uszach.

jest ok, pozdrawiam serdecznie ;)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pięknie piszesz o samotności we dwoje... tak naprawdę, to każdy z nas jest w pewną wewnętrzną samotność uwikłany. Samotność w sieci, samotność na ulicy, samotność nie rozumienia, samotność szklanych domów, samotność marzeń i myśli... Dlatego wszyscy tu jesteśmy... Dziękuję Kasiu i pozdrawiam z dymiącej jeszcze "dwururki"... hahaha. Pożyczyłaś mi łyk-endu i rzeczywiście sporo się, jak mawia mój znajomy, łykło... hahaha. Wyszedłem grzecznie z domu z dwoma Niemcami, a wróciłem z roztańczoną Brazylijką, nadsłuchując zazdrośnie piejących kogutów hahaha i kto tu mówi o samotności. Cmokasiątka dla Kasiątka.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Lubiem takie wszędobylskie wycieczki w głąb duszy, czuję Twoją dłoń i palce... hm, jesteś wszędzie, rzeczywiście... hihihi. Dziękuję bardzo za przystanek zwany "pesach" i pozdrawiam serdecznie... :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Naram-sin zasadnicza różnica polega na tym że ludzie nie mają już czasu na wychowywanie dzieci a programują maszyny aby to robiły i taki młody człowiek wychowany przez sztuczną inteligencję będzie się kochał w sztucznej inteligencji. Można by było temat rozwijać w nieskończoność ale dając do ręki dziecku smartfona programujemy go już na całe życie. Dlaczego jest trend wśród elit aby nie dawać dziecku smartfona do czasu aż nie nauczy się odruchów ludzkich.
    • Pewien rabin co bogiem jest mu rodzic kompanowi nakazał przyjść do łodzi a gdy ten psioczył że już się zmoczył usłyszał - po palach, ośle, trza chodzić!   *****.*** sobota dzień narodzin człowieka i Ewy, a za podłe potraktowanie kobiet grzechem jest Jezu ufać tobie.
    • masz problem  nie szukaj pracy za chleb ona sama cię znajdzie  jak będziesz głodny    nie dadzą wiele  ale i umrzeć będzie trudno    szukaj pracy  myśląc jaka będzie z niej frajda  coś nowego byle jaka  to  osiem godzin kieratu    a ty  ty jesteś stworzony do...   nie wiesz do czego  stąd problem  od tego zacznij    nie myśl o swoim wykształceniu możesz być każdym    pomyśl na początek o polityce  może to to    wielka  niczym nieskrępowana kasa  i nie oglądając się  idź tą drogą    co ty na to    może uda ci się polubić  lekko płynące pieniądze    7.2025 andrew  Sobota, już weekend Miłego wypoczynku   
    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...