Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

sobie zostawiłam książki
stolik z maszyny Singer
koronkowy obrus
likierowe kieliszki
z niebieskiego szkła
wazon z malowidłem
czarną płytę

ta melodia nie przeminie
znowu mogę żyć niepraktycznie
piję kawę z filiżanki
przy świeczce


-------------------------------------


distribution

for myself I retained books
a Singer sewing machine table
a lace tablecloth
blue vintage
liqueur glasses
a vase with a painting
a black record

this tune will not fade
again I can live impractically
drinking coffee from a cup
by candlelight


Tłumaczenie: Anna Myszkin

  • Odpowiedzi 48
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Agato,
ładnie;
przyłączam się do propozycji Cudownych Kaloszy
i nawet pójdę dalej o jeden enter:

z tą melodią nie przeminę
będę żyć niepraktycznie

piję kawę z filiżanki
przy świeczce


Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Spotkaliśmy się pod zachodem słońca z ostatniego grudnia 1999 r. to też wiemy takie rzeczy ;)
To oczywiste :)
Fascynują mnie te podboje zupełnie bez ograniczeń czasowych ;)
Wszędzie się można spotkać, nawet we własnym domu ;)
Jutro też będę ;)
Podziękowania, uściski, pozdrowienia.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Kobieta i jej małe tęsknoty opisane kilkoma prostymi słowami, bez pretensji. Stoję po drugiej stronie barykady, ale nie jako wróg;). Podoba się. Pozdrawiam. Leszek.

Pretensja spaliła się w piecu ;)
Czasem wystarczy kilka prostych słów. Tak mnie uczył Stefan Rewiński :)
Dziękuję Leszku za łagodne potraktowanie wiersza, szczególnie w związku z tą "barykadą" ;)
Pozdrawiam. Powodzenia :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • dziś twoja kolej zapalić  świeczkę by  wiedzieć do czego wracać nawoływać zbłądzonych żeglarzy wyrywać białym bałwanom   dziś twoja kolej nie zamykać bram czekać z ogarkiem na rozdrożu sprawdzić obecność tak wielu jeszcze chowa się w sobie dziś twoja kolej trwać
    • @Migrena... dobrze określone, bezwzględność losu może.. to.. splatać. Dziękuję Ci za dobre słowa. @infelia... masz rację, na drugi raz, przed snem.. przerzućmy się na bajki... ;) Dzięki za uśmiech.
    • @andrew I plastyczny...  
    • Nie wiem jak i kiedy dotarłem do domu. Obudził mnie lekki, popołudniowy deszcz, cicho dzwoniący o brudne szyby. Pozostało mi tylko kilka wspomnień. Samotnego picia do współczujących oczu zielonych, młodej barmanki. Swoich grzechów nie zapije. Duszy też nie wykupię od diabłów za ostatnie kilka, pałętających się po kieszeniach płaszcza groszy. Dom uciech pamiętam. Dom mistrza i jego krągłych, krasnych czarownic. W rogu najdalszym sali, sami literaci i poeci. W gryzącym dymie biełomorców. W oparach ciężkich, gorzelnych. Był tam z nimi przy stole czarny, duży kot. W szranki na równi z nimi przepijał. Na wódkę i zakąskę z kawioru, tak samo jak na myszy tłuste łowny. Miał muchę różową, upiętą pod szyją i cylinder na główce zgrabny. Neseser, widać też jego, stał obok krzesła. Skórzany, szyty, szykowny. Wasz przyjaciel i krajan - mówił spokojnie bardzo męskim i głębokim głosem kot - Zginął. Nie dalej jak godzinę temu. Stracił głowę pod kołami tramwaju. Przykry widok. Byłem przy tym. - chwycił zgrabnie napełniony po brzegi kieliszek w prawą łapkę, wychylił szybko i do dna. Czknął tylko cicho. Puścił jeszcze filuternie oko do, palącej u wejścia do sali tanecznej, pięknej siostrzyczki Maszy.   Wieczorem by zwalczyć objawy kaca, postanowiłem udać się na urokliwy spacer po prawie pustym prospekcie. Gdy wróciłem, właśnie zadzwonił telefon. Była to policja. Pytali czy znam może jako doktor i pracownik uniwersytecki, profesora przybyłego z Niemiec o nazwisku Woland. Bo jest pilnie przez służby poszukiwany. Odparłem zgodnie z prawdą, że nie znam nikogo o tym nazwisku. Lecz pamiętajcie panowie. Rzekłem im ponuro. Szatan nie jedno nosi imię. Potrafi mieć i w kocie pomocnika a w osobie literata - marnego kuzyna.
    • myśli odpływają   pod powiekami zmierzch    czuć zapach … jutra w nowej szacie  bez makijażu    11.2025 andrew   
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...