Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Na zegarku piąta. Ulubiona pora dnia. Zachmurzone niebo, promienie przecinające je na pół - popromienne krojenie chleba.
Na zegarku południe. Bezchmurne niebo za lasem, promienie nieatomowe - to ich blask który przedarł się przez miliardowy wszechświat.

Dzisiaj jest dzień krojenia chleba, dzielenia się rakiem z naukową elitą świata. Boże Narodzenie pod koniec września. Patrzę w ekran okna i boję się, że nie dotrwam nocy, kiedy jej kochanice, wdziękiem Homerowskich syren, kuszą pijanych przechodniów, na spędzenie chwili w raju. Syreny spod moich powiek, mają piękne oczy letniego poranka. Odbijają się w morzu. Ich włosy barwy pustyni zakładają się z wiatrem, że piękniej od niego zatańczą. Mają lekką skórę, delikatną, aksamitną. Sprzedają siebie, każdą część antycznego piękna, każdą chwilę ambrozji, jaką jest - życie. Nad ranem widzę jak wracają, ulicą długą niczym pas Ziemi. Chwieją się ze zmęczenia, zmącony wzrok przerywa ciągłość. Chłoną przez skórę drobinki powietrza nabierając życia. Mogą to zrobić w każdej chwili. Mogą.
Patrzę przez zamglone oczy na nie i nie widzę w nich siebie. Nie widzę mizernego uszytego z martwych. Jestem połamana na kawałki, obszyta nicią dentystyczną, wielką kupą części zamiennych, aparatury do podtrzymywania stalowych sporników. Nie widzę w nich ludzkich maszyn, które codziennie trzeba naoliwić, które zapomniały jak smakuje wolność, robienie wszystkiego nawet na zakazie.
Chciałabym MÓC BYĆ dziwką, która ze wstrętem daje się pochłonąć pijakowi o pustym spojrzeniu. Chciałabym móc być, tym pijakiem który wie, że jest setnym z kolei, ale to go nie przeraża. Chciałabym móc i być, jedną z wielu nieproszonych ciotek, które dziwią się, że inni się dziwią, widząc je w progu swoich mieszkań. I tym co tak strasznie klnie na swoją pracę, bo zarabia za mało, bo ogromne mieszkanie, dobry samochód, żona i syn, to niewystarczająco dużo, dla kogoś takiego jak on. Tymi co biegają na szkolnym boisku za piłką nie wiedząc, nie zdając sobie sprawy z własnej wielkości.
Móc, być na zawołanie mamy, która potrzebuje mąki na zrobienie ciasta. Być tą która może, a nie która wciąż potrzebuje mocy.

Dzisiaj jest dzień kolejnej próby. Próby przeżycia

Opublikowano

Proszę wejśc na stronę wydawnictwa Nowy Świat, zapisać się do Klubu autorów i zaabonować Twórcze pisanie Macieja Cisły. Będzie Pani wiedziała dlaczego Pani pisanie to klasyczny kicz. Niech się Pani nie martwi. Dobrze być klasykiem w każdej dziedzinie twórczości.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Klasyczny kicz, kicz po prostu, tylko klasycznie ... nie lubię szufladek. Już chyba wolę "gówno zawinięte w folie aluminiową" niż kicz.
Nie piszę pod publikę, ani do szuflady. Taką mam chyba terapię.
Z drugiej strony pani pomysł z banowaniem kogoś tam jest niejasny ... może w pani towarzystwie to przejrzysta informacja ale mój świat nie operuje takim językiem

Serdecznie pozdrawiam i dziękuję za ocenę
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Klasyczny kicz, kicz po prostu, tylko klasycznie ... nie lubię szufladek. Już chyba wolę "gówno zawinięte w folie aluminiową" niż kicz.
Nie piszę pod publikę, ani do szuflady. Taką mam chyba terapię.
Z drugiej strony pani pomysł z banowaniem kogoś tam jest niejasny ... może w pani towarzystwie to przejrzysta informacja ale mój świat nie operuje takim językiem

Serdecznie pozdrawiam i dziękuję za ocenę
Brawooooo! BlackSoul przyjm me ukłony, skłony i wyrazy zachwytu!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ach Ty portalowy geniuszu! Klasyku Ty jeden! Znaczy się, że jak zbrodniarze :Hitler taki, Stalin taki napisali to i owo, wydali nawet, wymordowali miliony zdolnych których teksty nigdy się nie ukazały,przeszli do historii to znaczy, że łoni co - klasyk czy geniusz jeden z drugim? Hę? A taki Piotr Kitrasiewicz napisał nawet "Pisarze zapomniani", czyli pisze o miernotach pochowanych... bo nikt o nich nie wspomni? nigdy? Bo cholera cie wie, co Ty czytasz, jak masz takie zajebiaszcze poglądy....
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Maciej Cisły zaczynał w " Nowym Wyrazie", że pozwolę sobie zerżnąć z neta, co to było:
Nowy Wyraz. Miesięcznik Literacki Młodych, czasopismo wydawane w Warszawie w latach 1972-1981, nawiązujące tytułem do przedwojennego Naszego Wyrazu.

Powołane do życia w celu ułatwienia startu ówczesnemu młodemu pokoleniu literackiemu, nie ogarniało jednak całości. Publikowało utwory literackie, eseistykę i krytykę, omówienia książek. Nie opowiadało się za konkretną grupą literacką ani nie określało swego programu, przybierając charakter eklektycznego magazynu. Publikowano numery specjalne, poświęcone poszczególnym pisarzom bądź problemom, np. R. Wojaczkowi, nadrealizmowi.
Pani chyba wie, co to był nadrealizm? surrealizm i jego ciągoty do komuny, Pani akceptuje poetę który rozpoczynał karierę w takim czymś, co nie okreslało się po żadnej ze stron i dawało mozliwości wszelkim ludkom? A sama pisze Autorce, proszę wejść... itd? Nowy świat nie posiada wyłączności na sukces, znam inne światy, a topienie Autorki nielubianego tesktu we własnych poglądach przypomina mi doradzanie jeżowi, żeby się ogolił, bo kłuje, dlatego moja rada dla Pani, Pani Wando: www.bobry.pl.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Maciej Cisły zaczynał w " Nowym Wyrazie", że pozwolę sobie zerżnąć z neta, co to było:
Nowy Wyraz. Miesięcznik Literacki Młodych, czasopismo wydawane w Warszawie w latach 1972-1981, nawiązujące tytułem do przedwojennego Naszego Wyrazu.

Powołane do życia w celu ułatwienia startu ówczesnemu młodemu pokoleniu literackiemu, nie ogarniało jednak całości. Publikowało utwory literackie, eseistykę i krytykę, omówienia książek. Nie opowiadało się za konkretną grupą literacką ani nie określało swego programu, przybierając charakter eklektycznego magazynu. Publikowano numery specjalne, poświęcone poszczególnym pisarzom bądź problemom, np. R. Wojaczkowi, nadrealizmowi.
Pani chyba wie, co to był nadrealizm? surrealizm i jego ciągoty do komuny, Pani akceptuje poetę który rozpoczynał karierę w takim czymś, co nie okreslało się po żadnej ze stron i dawało mozliwości wszelkim ludkom? A sama pisze Autorce, proszę wejść... itd? Nowy świat nie posiada wyłączności na sukces, znam inne światy, a topienie Autorki nielubianego tesktu we własnych poglądach przypomina mi doradzanie jeżowi, żeby się ogolił, bo kłuje, dlatego moja rada dla Pani, Pani Wando: www.bobry.pl.

oto rycerz na starej dobrej szkapie ;) żadne z tego teksu Westerplatte żeby go piersią bronić ;) ale to miły gest dlatego uściskam w ramach podziękowania (bo tak wypada i tego właśnie chcę)

pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Maciej Cisły zaczynał w " Nowym Wyrazie", że pozwolę sobie zerżnąć z neta, co to było:
Nowy Wyraz. Miesięcznik Literacki Młodych, czasopismo wydawane w Warszawie w latach 1972-1981, nawiązujące tytułem do przedwojennego Naszego Wyrazu.

Powołane do życia w celu ułatwienia startu ówczesnemu młodemu pokoleniu literackiemu, nie ogarniało jednak całości. Publikowało utwory literackie, eseistykę i krytykę, omówienia książek. Nie opowiadało się za konkretną grupą literacką ani nie określało swego programu, przybierając charakter eklektycznego magazynu. Publikowano numery specjalne, poświęcone poszczególnym pisarzom bądź problemom, np. R. Wojaczkowi, nadrealizmowi.
Pani chyba wie, co to był nadrealizm? surrealizm i jego ciągoty do komuny, Pani akceptuje poetę który rozpoczynał karierę w takim czymś, co nie okreslało się po żadnej ze stron i dawało mozliwości wszelkim ludkom? A sama pisze Autorce, proszę wejść... itd? Nowy świat nie posiada wyłączności na sukces, znam inne światy, a topienie Autorki nielubianego tesktu we własnych poglądach przypomina mi doradzanie jeżowi, żeby się ogolił, bo kłuje, dlatego moja rada dla Pani, Pani Wando: www.bobry.pl.

oto rycerz na starej dobrej szkapie ;) żadne z tego teksu Westerplatte żeby go piersią bronić ;) ale to miły gest dlatego uściskam w ramach podziękowania (bo tak wypada i tego właśnie chcę)

pozdrawiam
"Niektórym wyizolowanym punktom oporu polskich jednostek, pozostającym poza głównymi kierunkami działań udało się bronić dłużej: Westerplatte do 7 września, Gdynia do 14 września, Kępa Oksywska do 19 września, Hel aż do 2 października." - mła nie jeździć konno mieć alergia na gzy, ale zawsze chętnie uczestniczyć we wszelkiego rodzaju czochraniach. Jak widać z załączonego wyżej urywka, nie Westerplatte broniło sie najdłużej ( a to i tak wyłącznie z powodu,że nie leżało na głównym kierunku działania hitlerowskich sukinsynów), wracając do polskiego bohaterstwa, poniżej podaję linki. Chcesz mi uścisnąć grabę? Nie boisz się grypy? W takim razie - żółwik. ( w razie wątpliwości służę instrukcją)
Fragment filmu:
www.youtube.com/watch?v=caNB43rmqTI
Całość:
www.video.google.com/videoplay?docid=-953354437692646939#
Opublikowano

" Czarna " jak zwykle w formie. Do mnie "dojechało".....żeby zrozumieć "czarną duszę", trzeba przeczytać jej teksty kilka razy, albo mieć....też czarne wnętrze. Pozdrawiam. p.s. jak widzę twój Nick...to już mi się robi ciepło :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Heh nie ma co się przejmować, sama jej często nie rozumiem ;)
Ostatnio czytałam jeden z wierszopodobnych utworów sprzed paru lat i nie ma co, nie wiem o co chodzi xD
Dziękuję za ciepłe słowo

pozdrawiam
K
Opublikowano

Od czasu pewnego pięknego opowiadania, którym mnie zauroczyłaś, zawsze głęboko analizuję twoje teksty. Nie pisz więc, że sama nie wiesz, o czym pisałaś. To twoja podświadomość ukrywa ważne rzeczy, które chcesz przekazać innym. W tym również znalazłem to "coś"....ale tamto z cynamonem było cudowne. Pozdrówka. :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    • Pani Dyrektor ogłosiła, że na Wigilię zostaną zaproszeni najlepsi maturzyści z ostatnich dwudziestu lat. Jak się okazało było to zaledwie kilka osób. Inicjatorem okazał się tajemniczy sponsor, który opłacił catering szkolnej Wigilii i DJ"a pod tym jednym warunkiem...

      Frekwencja dopisała, catering i DJ również stawili się punktualnie.

      Na początku był opłatek, życzenia, kolędy a później, no a później, to trzeba doczytać.

       

      Na scenę wyszła pani Krysia, woźna, która za zgodą pani dyrektor miała zaśpiewać Cichą noc. Pojawiła się umalowana, elegancka w swojej szkolnej podomce i zaczęła śpiewać, ale nie dokończyła, bo ujrzała ślady błotka na parkiecie. Oj, się zdenerwowała babeczka, jakby w nią piorun strzelił. Trwała ondulacja w mig się wyprostowała i dziwnie iskrzyła, jak sztuczne ognie. Przefikołkowała ze sceny, czym wywołała konsternację zgromadzonych, bo miała około siedemdziesiątki i ruszyła w stronę winowajcy. Po drodze chwyciła kij od mopa z zamiarem użycia wobec flejtucha, który nie wytarł porządnie obuwia przed wejściem. Nieświadomy chłopak zajęty gęstym wywodem w stronę blondynki otrzymał pierwszy cios w plecy, drugi w łydki i trzeci w pupę. Odwrócił się zaskoczony i już miał zdemolować oprawcę ciosem, gdy na własne oczy zobaczył panią Krysię, woźną, złowrogo sapiącą i charczącą w jego stronę i zwyczajnie dał nogę.

       

      – Gdzieeee w tych buuutaaach pooo szkooole?! Chuuliganieee! – Ryknęła Pani Krysia i jak wściekła niedźwiedzica rzuciła się w pogoń za chuliganem.

       

      Zgromadzeni wzruszyli ramionami i wrócili do zabawy. DJ, chcąc bardziej ożywić atmosferę, puścił remiks „Last Christmas”, od którego szyby w oknach zaczęły niebezpiecznie drżeć.

       

      Wtedy to się stało.

       

      Wszystkich ogarnęło dzikie szaleństwo. No, może nie wszystkich, bo tylko tych, którzy zjedli pierniczki.

      Zaczęli miotać się po podłodze, jakby byli opętani. Chłopcy rozrywali koszule, dziewczęta łapały się za brzuszki, które błyskawicznie wzdęły się do nienaturalnych rozmiarów. Chłopięce klatki piersiowe rozrywały się z kapiszonowym wystrzałem i wyskakiwały z nich małe Gingy. Brzuszki dziewcząt urosły do jeszcze większych rozmiarów i nagle eksplodowały z hukiem, a z ich wnętrza wysypał się brokat, który przykrył wszystko grubą warstwą.

      Muzyka zacięła się na jednym dźwięku, tworząc demoniczny klimat.

       

      Za to w drzwiach pojawił się niezgrabny kontur, który był jeszcze bardziej demoniczny.

      Sala wstrzymała oddech, a Obcy przeskoczył na środek parkietu szczerząc zęby, na którym widoczny był aparat nazębny.

       

      – Czekałem tyle lat, żeby zemścić się na was wszystkich!

       

      – Al, czy to ty? – zapytał kobiecy głos.

       

      – Tak, to ja, Al, chemik z NASA. Wkrótce na Ziemi pojawią się latające spodki z Obcymi, którzy wszystkich zabiją.

       

      – Chłopie, ale o co ci chodzi?

      – zapytał dziecięcym głosem ktoś z głębi sali.

       

      – Wiele lat temu na szkolną Wigilię upiekłem pyszne pierniczki. Zostały zjedzone do ostatniego okruszka, ale nikt mi nie podziękował, nikt mnie nie przytulił, nikt nie pogłaskał po główce, nikt mnie nie pobujał na nodze. Było mi przykro. Było mi smutno. Miałem depresję!

      Nienawidzę was wszystkich!

       

      Tymczasem na salę wpadła pani Krysia, woźna, kiedy zobaczyła bałagan, dostała oczopląsu, trzęsionki, wyprostowana trwała ondulacja stała dęba i zaryczała na całą szkołę:

       

      – Co tu się odbrokatawia!

       

      – Ty, stary patrz, pani Krysi chyba styki się przepaliły. – Grupka chłopców żartowała w kącie.

       

      Pani Krysia odwróciła się w ich stronę i poczęstowała ich promieniem lasera. To samo zrobiła z chłopcami-matkami małych Gingy i dzięwczętami, które wybuchły brokatowym szaleństwem.

      – Moja szkoła, moje zasady! – krzyknęła pani Krysia, woźna.

       

      Na szczęście nie wszyscy lubią pierniczki.

       

      Maturzyści, zamiast uciekać, wyciągnęli telefony. To nie była zwykła Wigilia – to była `Tykociński masakra`. DJ, zmienił ścieżkę dźwiękową na „Gwiezdne Wojny”.

       

      Grono pedagogiczne siedziało na końcu sali, z daleka od głośników DJ'a, sceny, całego zamieszania i z tej odległości czuwali nad porządkiem. Nad porządkiem swojego stolika.

       

      Później Pani dyrektor tłumaczyła dziennikarzom, że Wigilia przebiegła bez zakłóceń, a oni robią niepotrzebny szum medialny.

       

      Nie wiadomo, co stało się z chemikiem z NASA, ale prawdą było, że pojawiły się spodki, ale nie z UFO, tylko na kiermaszu świątecznym, które każdy mógł dowolnie pomalować i ozdobić.

       

      Pani Krysia, woźna, okazała się radzieckim prototypem humanoidów - konserwatorów powierzchni płaskich.

       

      To była prawdziwa Tykocińska masakra, która zaczęła się niewinnie, bo od...

       

      Wesołych Świąt!

       

       

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...