druga czterdzieści pięć

[Marcin Gałkowski]

chodź pokażę ci ten drugi brzeg
świt bladoczerwony położę
pod stopy

jestem błaznem
królem śmiercią
tym którego nikt nie widział
tym co wszyscy go widzieli

i chorobą tą bez końca
tą bez wyjścia której żaden
znachor nazwać nie potrafi

jestem smutkiem
krwią miesięczną
deszczem co ci z włosów kapie
tym co śpiewa kiedy krzyczysz

i nagością ci piersi okryję
niech już nic nie słyszę
tylko twoje uda

(W-w; 4 XI 2009)

[Aleks Kleks]

przerysowany mi się wydaje i w historycznej konwencji
ud słyszenie
ud anie

[Goliard]

juwenalia
pozdr.

[Bea.2u]

bez "ci"

i znów żałuję, że nie usłyszę :)
jak piosenka, to plusuję

/b

[Marcin Gałkowski]

Aleks Kleks: nie rozumiem. ani jednego, ani drugiego zarzutu.

mary: będzie więcej;). powtarzaj, powtarzaj, znaczy: wiersz spełnia swój cel:D

Goliard: a po ludzku?

Bea.2u: pewnie z czasem piosenka, w sumie taki był zamysł przy pisaniu=)

dzięki za komentarze
pozdrawiam
G.

[H.Lecter]

Typowa " gałka "... : )
Jak trafi w odpowiedni nastrój, może się podobać, jak nie trafi - jest gorzej...

[Marcin Gałkowski]

dzięki za wizytę Lecterze=)

[Mr._Żubr]

Zajebisty.

[Agata_Lebek]

Przy pierwszym czytaniu wydawał się trochę za bardzo krzykliwy, ale teraz nawet mi się podoba.

[Marcin Gałkowski]

Mr. Żubr: dzięki wielkie:D

Agata Lebek: cóż, miał być w pewnym sensie wykrzyczeniem tego i owego;). ale cieszę się, że przy nie-pierwszym czytaniu się spodobał (nawet;). dzięki:)

pozdrawiam
G