Berenika97

@LeszczymCzasem jest lepiej nie wiedzieć, niekiedy działa to prozdrowotnie. :) A Twój tekst jest fajny. :)

Profesor Zakrzeńska pożegnała dziewczynę, ale ta była już prawie za drzwiami. W pociągu Karolina wyjęła książkę, ale nie mogła się skupić na czytaniu. Tym bardziej, że dwaj współpasażerowie głośno komentowali nowe doniesienia ze Stanów Zjednoczonych. Prezydent Ronald Reagan właśnie złagodził sankcje gospodarcze wobec Polski. Pierwszy z mężczyzn twierdził, że to dzięki wizycie papieża. Drugi natomiast upierał się, że to przez zniesienie stanu wojennego. Dziewczyna niechcący musiała słuchać tej dyskusji. Ale gdy pociąg zbliżał się do celu, wróciła myślami do wizyty na plebanii. Targały nią ambiwalentne uczucia. Z jednej strony cieszyła się, że uzyska dostęp do źródeł, ale z drugiej - zaczęła się coraz bardziej obawiać pastora i wizyty w obcym dla niej wyznaniowo świecie. Była coraz bardziej zestresowana. Ciągle tłumaczyła sobie, że przecież jej tam „nie zjedzą”, może nie będzie traktowana jako intruz? Wysiadła na stacji i skierowała się w kierunku parkowych alejek. Po pięciu minutach zobaczyła okazały budynek. „To pewnie plebania”, pomyślała z bijącym coraz szybciej sercem. Z daleka widziała poniemiecki, o ciekawej architekturze gmach, pomalowany na jasnozielony kolor. W miarę zbliżania się coraz wyraźniej słyszała jakiś harmider i podniesione głosy. Pokaźna grupa kobiet i mężczyzn stała przed wejściem do domu pastora, tak jak przed sklepem w czasie „wyrzucania towaru”. Karolina zupełnie nie spodziewała się takiego widoku. Zaczęła, przepraszając wszystkich, przeciskać się do drzwi frontowych. - Halo, a gdzie się to panienka pcha?! Co nie widzi kolejki?! A zapisana jest?! – gardłowała jakaś kobieta trzymająca kartkę papieru. - O! To już obcy tu przyjeżdżają po dary. U nas w Polecku jest dużo potrzebujących! - odezwał się starszy mężczyzna.

@Jacek_SuchowiczDziękuję! Bardzo fajnie wyszło. :)

@Robert Witold GorzkowskiTeraz rozumiem dlaczego takich chwil się nie zapomina, ważne są piękne krajobrazy, ale przede wszystkim piękni ludzie. Pozdrawiam:)

@Konrad Koper@Waldemar_Talar_Talar@Nata_Kruk Bardzo dziękuję!

@Robert Witold Gorzkowski Oczywiście, że znam LO, współpracował z senator LS. Osoba mi bliska zaangażowała się, aby pomóc im od strony historycznej, by prasa niemiecka nie pisała "polskie obozy koncentracyjne". A o sprawie, o której piszesz było kiedyś głośno - wystarczył błąd urzędnika z księgami wieczystymi a zapłaciły za to dwie rodziny. Wiele ciekawych historii się przypomina, warto je zapisywać :) pozdrawiam @Nata_KrukBardzo dziękuję! @violetta@Andrzej P. Zajączkowski Bardzo dziękuję! :)

@lena2_Piękna refleksja, modlitwa - wiersz uniwersalny, pełen ciepła i mądrości. Ludzie, gdy są młodzi i zdrowi myślą, że są nieśmiertelni, a potem zaczynają dostrzegać, że nie mają racji. Pojawia się bojaźń i szukanie drogi do Boga. Pięknie to ujęłaś.

@Maciek.JPięknie napisałeś! Asia z lekkością unosiła słowa, budziła kolory, by szarościom życia stawiać zapory. 💔

@iwonaromaCzy jest to ten szatan, który już nie miał ognia w oczach tylko głód liścia zwykłego?

@Annna2O, to bardzo ciekawe! Mój brat, jako jeszcze student pracował w krakowskim biurze genealogicznym. Przy okazji odtworzył drzewa rodowe naszych rodziców. Pamiętam, jak się tym emocjonowaliśmy. A historia, którą opisuję językiem niewyszukanym, to prawdziwa historia, którą przeżyła moja ciocia. Jestem na etapie spisywania historii rodzinnej, opieram się na dokumentach i relacjach żyjących członków rodziny. Ale smaku nadają właśnie takie przeżycia, niecodzienne i zapadające głęboko w sercu. Mam zgodę cioci, aby przerabiać jej wspomnienia na opowiadania, bardzo się z tego cieszy. :)

@Annna2Przez zastosowanie oryginalnych, surrealistycznych obrazów natury wpada się w atmosferę między snem a rzeczywistością. Pogłębia to muzyka i zamglone obrazy. Ten świat bardziej odczuwam i nie chcę go rozumieć. Zakończenie zrywa ten "sen/nie-sen" nagle, żartobliwie, i trzeba zerwać z przeżyciami, które zaserwowałaś wcześniej. Piekny utwór! @Berenika97Nad jeziorem Limajno kiedyś odpoczywaliśmy, piękne miejsce. A jezioro było wówczas bardzo czyste. Nie wiem, jak jest obecnie.

@Konrad KoperSerdeczne dzięki! @Alicja_WysockaSerdeczności, bardzo dziękuję! @Łukasz JasińskiBardzo dziękuję!

@wierszykiBardzo dziękuję, wiem, że to nie za bardzo limeryk. Będę teraz na nie uważać. Bardzo dziękuję! Pozdrawiam.:)

@KlipFajnie! Bardzo dziękuję! :) @Ajar41Masz rację! Kiedyś ktoś mnie przekonywał, że polskie limeryki nie trzymają się tak dokładnie zasad. Ale wiem, że to błąd. Dziękuję za opinię!

@Annna2Bardzo mnie ujęły dzieci mówiące warmińskóm mówóm, to było pękne. :))

Karolina, studentka czwartego roku historii, uparła się, że jej praca magisterska musi opierać się na oryginalnych źródłach. Chciała napisać całkowicie nowatorską rozprawę naukową. Rankiem, majowego dnia jechała na spotkanie ze swoją promotorką, która miała jej pomóc w realizacji ambitnego zamysłu. Na początek trzeba było wybrać temat. Profesor Zakrzeńska przyjęła ją w gabinecie wypełnionym aż po sufit książkami i czasopismami. Seminarzystce zaproponowała przygotowanie tekstu o Mazurach, którzy przed wojną wydawali pismo religijne w języku polskim. Wszystkie źródła potrzebne do takiej pracy miały znajdowały się na plebanii pastora ewangelickiego w Polecku, miasteczku oddalonym o pięćdziesiąt kilometrów od Olsztyna. Karolina wiedziała, że będzie musiała tam pojechać. Nie wyobrażała sobie jednak spotkania z duchownym obcej, a może nawet, w jej mniemaniu, wrogiej religii. Po przemyśleniu swoich obaw, postanowiła jednak spróbować zmierzyć się z tematem. - Dobrze - zgodziła się niechętnie studentka - pojadę do Polecka. Profesor Zakrzeńska od razu zadzwoniła na plebanię. Po krótkiej i treściwej rozmowie, z uśmiechem na twarzy zwróciła się do swojej seminarzystki: - Może pani śmiało jechać, pastor Kocki, gdy usłyszał temat pracy, od razu zgodził się udostępnić własną bibliotekę. - Plebania znajduje się blisko dworca, trzeba tylko przejść przez park - dodała. - Za godzinę mam pociąg do tego Polecka - odpowiedziała dziewczyna - pojadę jeszcze dziś. Zorientuję się w zasobach księgozbioru pastora. Bardzo pani dziękuję. Pędzę na dworzec. Do widzenia!

@Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! :) @Annna2 Aniu, mam pytanie. Czy uczestniczyłaś kiedykolwiek w Regionalnym Konkursie Gwary Warmińskiej "Po naszemu. Po warnijsku"? To konkurs dla uczniów szkoły podstawowej i średniej, w ubiegłym roku był chyba w Gietrzwałdzie. Zobaczyłam różne relacje na Youtube. Zaskoczyło mnie to, że taka impreza się odbywa. I to, że corocznie jest więcej uczestników - to cieszy. :))) @Natuskaa@MIROSŁAW C.@Moondog Bardzo, bardzo dziękuję! @lena2_Bardzo dziękuję, pisane sercem. Życzę miłego już prawie weekendu! :))

@Robert Witold GorzkowskiCudne wspomnienia! Na Dajtkach mieszkała moja przyjaciółka (niestety wyemigrowała, domek sprzedała), a nad Krzywym jeziorem miłość spotkałam. :) A wieś Ruś - to moc młodzieńczych przygód. Moje wspomnienia też są też są piekne! Pozdrawiam. :) @Annna2Serdecznje witóm. Czy tak jest prawidłowo? @lena2_Bardzo dziękuję!

Pewien obraz z muzeum w Albany mówił do drugiego: zejdźmy ze ściany! - Dyskretnie wrócimy do życia. Potem zerkniemy z ukrycia, jakie teraz "wisielce" ozdabiają tu ściany.

@[email protected]łam dziś link i ... wybacz, ale ten rodzaj muzyki nie jest moim ulubionym.:) Jeżeli miałeś konto na GP to na ten blog przeniosłam z GP swoją "pisaninę", to taka moja szuflada z której wyciągam niektóre teksty. Jest w sieci, ale to nic wielkiego. https://bianka97pl.blogspot.com

@Rafael Marius@Leszczym Bardzo dziękuję!

@Annna2Pięknie dziękuję! Dzięki Tobie zaczęłam inaczej patrzeć na krainę w której przyszłam na świat, patrzeć bardziej sercem. :) Dzięki. Dopiero się ucza. :

Warmia - kraina w czerwonym szalu, miękka od zboża, cicha od żalu. Krucha jak rosa w pajęczej nici, gdy świt nad Łyną rozciąga sieci. Ziemia, co pachnie deszczem i sianem, przeszyta ścieżką, krzyżem drewnianym. Płynie przez nią wspomnienie i pieśń, jakby mówiła:"Zostań, życie zmień". ps. Inspiracja Anny2

@MIROSŁAW C.Wiersz intrygujący, jak zbiór obrazów i refleksji. Początek bardzo metaforyczny - "wydech stwórcy" - boska obecność w naturze. Zaprasza do interpretacji, jest pełen symboliki i niedopowiedzeń.

@Annna2Aniu, wzruszające rozważanie o przemijaniu, pamięci i trudach życia bez bliskiej osoby. Wiersz bogaty w symbolikę, np. amaralisy - kojarzone z pięknem i dumą a także z przemijaniem. Tak bardzo emocjonalny i osobisty. No i wybór vilanelli - nieprzypadkowy.