Ranking

Historio: Lekceważona – jak sprzątaczka w salonie elit, Ignorowana – jak przydrożny słup, Zapomniana – jak zeszłoroczny śnieg, Manipulowana – jak nagłówki w wieczornych wiadomościach, Fałszowana – jak Mona Lisa z Wólki, Przepisana – jak CV egocentryka, Składana – jak puzzle z innego obrazka, Nielubiana – jak burżujka przez bolszewika, Wykorzystywana – jak chłop pańszczyźniany, Zeszmacona – jak obywatel Szmaciak, Poniżana - jak seksualna niewolnica, Pruta – jak stary sweter, Łatana – jak droga przed wyborami. A przecież nazywają Cię nauczycielką życia.

Na fasadzie blady liść paproci, wątły i wykruszony, co wciąż jeszcze przywołuje, jak echo, zapach piekarni, stukot kopyt, śmiech dzieci gdzieś za straganem Teraz obok tylko cegła obdarta z imienia, dziury po kulach tworzą alfabet nie do przeczytania, a okna zieją czernią węglową wypalonych pokoi Jeszcze można dostrzec w zakamarkach ślad pędzla - złotą linię, która drży, jakby wstydziła się ruin, jakby broniła resztek dawnej niewinności I tylko wspomnienie łączy ornament i gruz, jakby oba należały do tej samej historii

w pustej łusce naboju duch niespokojny niczym tchnienie tej krainy z ukrytą historią za bazaltowym czopem wulkanu gdzieś między pytaniami wycieka przez palce odległa rozpacz a światła latarni pełgają po ciemnozielonym lustrze Nysy Małej jak nanizane na nitki mgieł wspomnienia dusz które szukają wiatru do nieba kolistą ścieżką czyśćca dwójkami trójkami i czwórkami idą do światła obiecanego

i nikt cię nie usłyszy, na rozwianych przestrzeniach - trwasz, pozornie stoicki spokój w tobie... nikt cię nie zawoła, stoisz na rozwidleniu bezradnie, przybierasz nienaganne miny - trwasz w morze rozległych zawinionych ciszy, w wąskie gardło niemego krzyku bezszelestnie brniesz, rozpadasz się jak popiół - trwasz I nikt cię nie usłyszy

Historio Sprzed stu lat, z wczorajszego dnia, wpisujesz nas w swoje karty, a my ciągle tacy skomplikowani dla człowieka obok, jakby Boreasz cyklicznie owiewał pamięć. Wyziębiona jednak pamięta, zbiera łzy, osusza sól - gdyby można posypać nią oczy królów tej ziemi - niech trą powieki, do krwi - jej strumyki stają się potokami. Nad wodą fort z kamyków grzeje się w słońcu. Gwar, maluchy holują papierowe statki. W porcie z traw słychać żabi rechot. Historyjka jednego, bajkowego popołudnia. Jak dobrze, że kanonada kilometry stąd. sierpień, 2025

Jesteś Panie blisko bliżej niż sen zabawa jutro a ja ja często … szukam siebie nie jestem w tym sam kusi łatwa codzienność TAM Ciebie nie ma daj mi jeszcze raz odnaleźć Ciebie w Tobie zobaczyć siebie i zostać Jezu ufam Tobie 9.2025 andrew Piątek, dzień wspomnienia męki I śmierci Jezusa

mam fryzurę na pazia jak konik dumnie chodzę po złotym wrzosie lśniąca na twoim grzbiecie gdy opieramy się o ciepło

wczoraj zgubił uśmiech dziś znalazł gruby sznur usiadł przy kominku patrzy w ogień szuka prawdy w nim czy wczoraj był człowiekiem a dzisiaj nie jest już nim czy warto szukać to co zgubił czy lepiej do piekła iść wczoraj znał uśmiech dziś poznaje łzy mało tego słyszy jak w oddali ujadają psy myśli znak to czy przestroga która zamyka lub otwiera mu do jutra drzwi

W komuniźmie obsesją było mięso z niedoboru W kapitalizmie obsesją stał się tluszcz z nadmiaru Wielka historia to nie pokaz przed bezwstydną kamerą inscenizacja czy medialna scenografia To lustro Wielka historia to suma mrocznych gestów skali drobnych ruchów detali Odwieczne tropizmy skryte przez źrenicą dwuznacznego nieba odlewają jej czcionki Pozostaje tylko wierzyć w stół chirurgiczny na jakim przeżyje lub skona dyktator lub urodzi się jego następca A obok w stolarskim warsztacie miliony zer cierpliwie hebluja swe krzyże Podaż i brat jego - pobyt nadają wartość wiórom wystruganym w kształt ludzkich krucyfiksów frezowanych jak drzewce bezwietrznych chorągwi gdy zaduch historii wciąż wieje

Był samoukiem, a nie samonieukiem, a to jest różnica. Zresztą diametralna i jaskrawa, a my lubimy takie i granice i różnice. Oniemiał parę osób i kilka chwil poziomem własnokształcenia i własnowiedzy. Były obszary, do których doszedł sam i tylko on. Mniemam jednak, że przy tej okazji powstało całe grono różnorodnych domniemań. Warszawa – Stegny, 05.09.2025r. Inspiracja – Poeta Jacek Suchowicz (poezja.org).

w lesie nie ma zbytecznej zieleni brakuje tylko kilka wersów promieni słońca świat wędruje po drugiej stronie rzeki przez most turkoczą kolory aut we wszystkie odcienie prędkości cisza ukryta w kieszeni prawego brzegu przytula rozrzucone wiersze wędrowcy przysiedli na skraju kartki echo miasta wygasza zieleń wiatr porywa ptakom skrzydła

Do kogo należy? Do Drohobycza, tego opisanego w prozie czy nieśmiertelnych grafikach. Ale do którego? Tego z monarchią II Rzeczpospolitej, czy współczesnego z Jałtą jako granicą. A co zrobić z fascynacją Schulza dworem Habsburgów? Jego wyobraźnią pochodzącą z "Króla Olch"? Bo można sprowadzić grafika tylko do prozy Holocaustu, bo getto też go definiuje. Czas tam jest spalonym słońcem, jak półnagie wychudzone ciała. Spojrzenia też są już cieniem, te nadmiernie okupowane skrawki zieleni. Z łat sklecone dachy nad głową, odpady też już zjedzone. Grafik odwrócony do historii społecznej, staroświecki zagubiony, a jednocześnie tak obecny w niej. Bo ludziom niezależnie od czasu, zdarza się po prostu żyć. - Inspiracją "Autoportret w bluzie zapiętej pod szyję". Bruno Schulz.

Siedzialam na parapecie Wysoko Spojrzalam W dol Poczulam spokoj Nie strach Ze spadne Spokoj Czysty spokoj Moze juz odeszly Tamte mysli A moze jednak nie? Gdy patrze Tam W dol O skoczeniu Tam Na ziemie Moja glowa Pomysli

Największy teatr świata "teatrum mendy" przedstawia zawstydzony dramat w jednym akcie pt. "Wieczór poetycki" Osoby: Spiker Hieronim Barszcz (Poeta) Młody Inteligent Randka Młodego Inteligenta Czas: niepożądany Miejsce: Rynek w Iławie Akt I: Spiker chciałbym powitać Państwo bardzo serdecznie na tegorocznej, XII edycji iławskiego wieczorku poetyckiego. w imieniu powiatowego domu kultury jak i naszego głównego sponsora: firmy "Drewnex" - producenta najlepszych europalet po tej stronie Dunajca... Sufler europalet i końskiej maści... Spiker ...i końskiej maści. dziękuję wszystkim za... Hieronim Barszcz (poetycko, ze zmrużonymi oczami) Kiedy wręczacie nagrody? Tłum (zaczyna bić histeryczne brawa, wstaje z krzeseł, zaczyna się rozbierać, gwizda, skanduje nacjonalistyczne przyśpiewki, panie wyrywają sobie włosy, panowie stają na głowie) Młody Inteligent to jest prawdziwa poezja.. apodyktyczny materializm... mówiłem ci że jestem oczytany Randka Młodego Inteligenta znasz Gałczyńskiego? Młody Inteligent (pije kawę z mlekiem, karmelem, bitą śmietaną, truskawkami, czekoladą oraz wiórkami kokosowymi) przecież wiesz że dopiero się tu przeprowadziłem, (pije kawę z mlekiem, karmelem, bitą śmietaną, truskawkami, czekoladą oraz wiórkami kokosowymi) z resztą, nie kabluję już od dawna Randka Młodego Inteligenta mój ojciec donosił nawet po śmierci, dwa dni po pogrzebie w dom sąsiada uderzył piorun... Młody Inteligent (pije z pustego kubka po kawie z mlekiem, karmelem, bitą śmietaną, truskawkami, czekoladą oraz wiórkami kokosowymi) bardzo mi przykro... jakie to freudowskie... Tłum (w szaleństwie poetyckiej mocy demontują państwo polskie, montują je na nowo, wykupują cały asortyment księgarni "Piórko" w Iławie, porzucają Boga, burzą bazylikę w Licheniu, wracają do Boga, odbudowywują bazylikę w Licheniu, po czym całość powtarzają jeszcze trzykrotnie) Hieronim Barszcz (ratuję swoją piersiówkę metodą usta-usta, wykrzykuje obelgi pod adresem spikera) Niech pana (sic!) dunder świśnie! Dunder (śwista) Spiker Dunder?! Dunder A ty co się gapisz jak sroka w grat? Dundera nigdy nie widziałeś? Sufler gnat... Tłum (poetycko odrzuca metafizykę, umiera, wraca do życia, prosi o bis, przekręca scenę o 270 stopni, tańczy kankana, polki tańczą polkę, polacy walą wódę) Kurtyna (została w Krakowie, korzysta z urlopu) Świat (wali się z posad)

Nowy rok sezon samobójców oddech zagubiony w lesie zawieszona wola życia na uprzęży elektrycznego kabla w pętlicy napiętego paska do granic bólu do bram wieczności czas kąsa wszystkich tak samo ale zostawia różny ślad ugryzienia żelazem na skroni przyłożonej do tej jedynej prostej drogi wzdłuż piszczeli obu szyn

Abyss Niebo bez dna, ziemia bez końca, człowiek bez granic. Otwórz oczy: gwiazdy świecą, piekło płonie. Tam, gdzie nie ma nic, jest wszystko. Ogarnij to „wszystko” ramionami, a zobaczysz, że nie masz nic — tylko ciemność, którą oddychasz. Otchłań wpatruje się w ciebie jak w czarne, tłuste bagno. Widzi swoje odbicie: złe, radośnie koszmarne, skrzywione uśmiechem. A ty… drżysz. Boisz się. Otchłań nie pożera, tylko czeka, aż sam w nią wskoczysz. A wtedy zrozumiesz: nie ciemność była twoim wrogiem, lecz własny cień. Cierpliwy i cichy jak sumienie, które nie prosi o rozgrzeszenie, lecz o odwagę, by spojrzeć na siebie. I zobaczyć, że skok nic ci nie da. Otchłań istnieje, dopóki się z nią mierzysz. Jesteś jej oddechem, dopóki w nią wierzysz.

Nie pełzła, nie zakradała się — uderzyła jak fala, jak pocałunek. Noc spadła nagle. A ty? Stanąłeś przede mną, rzucając cień jak wyzwanie. Lekkie? Nie — nieodparte, Ciepłe? Nie — palące! Oplotły mój świat, gdy ściany runęły a powietrze się rozsuwało - twoje dłonie jak bluszcz. A we mnie — pękały tamy, wylewały rzeki, gubiłam się w tobie! Wszystko się zmieniło: Dotyk stał się iskrą, spojrzenie pożarem, cisza krzykiem. Świat się łamał, a my — staliśmy w jego środku, kpiliśmy z Chaosu. I co teraz? Teraz tylko ty i ja. Jesteśmy momentem. Nie ma jutra. Jest tylko płomień, którego nie zdoła ugasić czas. A wieczność? Jak przyjdzie - zostaniemy ogniem. Z inspiracji Migreny i jego utworu "Apokalipsa".

Nocą skradłem ogień ze szczytu olimpu by jęki ludzi wypłynęły z moich zmysłów na piętrzące się chłodne fałdy błękitu które wrócą z harpiami podczas przypływu Za tę zbrodnię sępy wzniosły mnie na kaukaz gdzie całymi dniami ogromny orzeł krąży wygrzebując ze skóry marskość mojej wątroby pod której ciężarem konam niczym Atlas Kilka aktów już minęło, znikły gdzieś jęki zostały okrzyki pogardy Melpomeny wzniecające w moim gardle tajfun płomieni zwieńczony wypaleniem w wątrobie setki głębin Może żywot orła skróci łuk Heraklesa bym mógł dzierżyć kamienny pierścień na ręce rozerwać ogniwa łańcuchów i ruszyć z miejsca nim Aetos wydziobie mi czerstwe serce

Miesiąc wrzesień Pełen uniesień I jej rozpalone uda Istny żar tropików Ogród miłości Ogród namiętności (I jeszcze tylko jedno) Zbereźne myśli poety Kolejny raz niestety...

@Nata_KrukBardzo dziękuję Twoja "Historio" jest wyśmienita! Niezła historia z tą historią. :)) @Rafael MariusBardzo dziękuję! :)

I miał rację.... czaaasem ktoś jaaakieś wnioski wywlecze. @Berenika97... to przypadek... kolejny tytuł z historią. Cóż... U Ciebie absolutnie nie przeszkadza mi "wyliczanka", ktoś może tak to określi... Pierwszy i ostatni wers, łączy całość, że tak to określę, plus. ps. nie dasz mi się odezwać.. :)) ... tak.

Czytam se ostatnią: gdy opieramy się O ciepło Paź we wrzosach, właśnie tego mi było trzeba🫠

między polityką ideologiami wszelkimi racjami wyższego rzędu do tego stopnia dorosły jesteś by mierzyć siły w kroplach nie soplach aby wciąż jeszcze ostrzem wprost w skałę

@Nata_Kruk Wiesz to coś rodzaju neologizmu na moją miarę generalnie, pt. Oniemieć kogoś :)) Dziękuję za uwagi i letnio ślę ukłony :) @Berenika97 Samouctwo to najlepsza jak dotąd forma kształcenia, no nie ma lepszej generalnie :)

@Berenika97 Hegel powiedział kiedyś, że " jedyne czego uczy nas historia, to to, że niczego się z niej nie uczymy" Fantastycznie napisany wiersz Bereniko. Ponadczasowa dusza w nim ! Z apetytem przeczytałem.

@Berenika97 Proszę, co za historia, a ja jej ufałem. Muszę się przyjrzeć JEJ i SOBIE. Może i ja taki jak ONA. Super, bardzo. Pozdrawiam serdecznie Miłego dnia

@Berenika97 i wraca do nas wciąż, czasem jako karykatura siebie samej, czasem jako znak rozumiany przez niewielu, ale to pamięć o niej świadczy o tym, że istniejemy. Ciekawe i twórcze. Pozdrawiam:)

@Nata_KrukBardzo dziękuję! Cieszę się, że się podoba. :) @iwonaromaBardzo dziękuję! :))) @Marek.zak1Czyta się fajnie, nie wiem czemu, ale Marek zdobył moją sympatię, nawet mu kibicuję. A powinnam go potępiać. Muszę się nad tym zastanowić, czy ze mną jest coś nie tak. 🤔Teraz ma problem, bo zastępuje szefa a Rzesza domaga się kasy. :))) Pozdrawiam.

@Marek.zak1 w zasadzie nie o tym pisałam w wierszu, ale odpowiadając na pytanie czy łatwiej? Ogólnie rzecz biorąc teraz nam wszystkim jest łatwiej pod pewnymi względami np.pranie, jednorazowe pieluchy, rozrywka na zawołanie , aż do przesytu, każdy może się uczyć itd. prawie każdy ma samochód wyjazd za granicę? W czym problem? Po prostu jedziesz, lecisz za PRL-u, no raczej tak nie było. Pełne półki wszystkiego, ciuchy jakie chcesz. Pamiętam jak my marzyliśmy o prawdziwych dżinsach. Jest łatwiej, lepiej , ale z tym wszystkim ludzie stali się jakby bardziej sobie obcy i wrodzy, podzieleni i właśnie odgrodzeni od siebie czymś jakby niewidzialnym. Internetem. Ale życie jest nadal , trwa i trwać będzie Kredens pozdrawiam i dziękuję za czytanie i komentarz @wierszyki może jeszcze wprowadzą Dziękuję i pozdrawiam Kredens @Rafael Marius miłe wspomnienia z młodości, czy to było w Warszawie? Pozdrawiam serdecznie Kredens @Migrena dzięki za odpowiedź i pochwałę Pozdrawiam serdecznie Kredens @Alicja_Wysocka dziękuję za wierszowany komentarz Pozdrawiam serdecznie Kredens

@Nata_Kruk Nata ! To tylko mi miło jest :) Dziękuję pięknie :) @Waldemar_Talar_Talar Też nie byłem. Tylko ten facet w windzie.... A resztę wymyśliłem :) Dziękuję. @iwonaroma No właśnie:) To tak jak się nieuk bierze za pisanie wierszy. Wiedziałem, że gdzieś dzwonią..... Już poprawiam. Dziękuję :)

@Dagna :) bywa ;) @Wiesław J.K. ;) dzięki @Marek.zak1 :) tak może być :) choć właściciel pewnie wie, dlaczego jednemu wolność a drugiemu smycz :) Dzięki i również pozdrawiam @Jacek_Suchowicz :))) @Nata_Kruk :) Fakt, ludzie lubią psy ( i miejmy nadzieję, że psy lubią ludzi ;)). Hej i dziękuję @Leszczym @piąteprzezdziesiąte Dzięki:)

Witaj - całkowicie się nie zgadzam z tym co napisałaś o historii w swym wierszu - historia nie kłamie a że są tacy którzy próbują przy niej manipulować bo się prawdy boją to inna bajka - skąd byśmy wiedzieli o dziejach naszych przodków - o początku chrześcijaństwa - czy na przykład o bitwie pod Grunwaldem i tym podobnych wydarzeń - mam nadzieje że mnie rozumiesz - dla mnie historia wiele znaczy - uczy pokory zrozumienia dla tego co było nawet gdy to boli albo cieszy - Wiem że się zdziwisz moim komentarzem bo jestem pierwszym pod twym wierszem który zaprotestował - mam nadzieje że uszanujesz to - Pzdr.serdecznie.

@wierszykiDziękuję! Czy nielubiana? Raczej, co ludzie z nią robią. A co do szkoły, to masz rację. Wszystko zależy jeszcze od człowieka - nauczyciela. Wyciąganie wniosków, szukanie przyczyn, ocena, przewidywanie skutków i rozumienie różnych mechanizmów - to rozwija logiczne myślenie i kreatywność. Nawet prawidłowo postawione pytanie jest ważne. Pozdrawiam. ps. nie tylko matematyka:)

@Berenika97 Bereniko, Twój wiersz pokazuje historię jako istotę kruchą i jednocześnie potężną - wszyscy ją wykorzystują, a ona wciąż trwa. Bardzo mocne zestawienia, które działają jak lustro, bo od razu człowiek zaczyna myśleć o własnym stosunku do przeszłości. Dziękuję za ten ważny tekst.

Troszkę infantylnie brzmiące zestawienia jak historia nielubiana. Ale tak. Dzieci w szkole zwykle jej nie lubią. Bo historii aby dobrze uczyć, trzeba być pasjonatem. Łatwiej dzieciom nakazać wykuć coś na blachę I tak z każdym przedmiotem. Nie czarujmy się. Nie dajmy się omotać ideałom. Ważne kto uczy. Jak uczy. Jaki podręcznik. To stwarza jeszcze jakieś przynajmniej szanse. Fakty można przekazać. Ale te wszystkie powiązania, zespolić to z aktualnymi podobieństwami wyciagnać prawidłowe wnioski a nie wysnuć tylko jakieś teorie. To już rzecz wcale nieprosta. W szkole powinniśmy uczyć przede wszystkim matematyki i poezji :) Aby potrafić samodzielnie myśleć :) Pozdrawiam :) W tym roku spory nie dotyczą HITu ale EZ Pzdr.

@Wiesław J.K. ale Bruno Schultz zanurzony był w niej mocno w w tą historyczną, a to o Nim wiersz.

@iwonaroma W Twoim wierszu można znaleźć głębszą wymowę. Opisu spaceru z psami jest również refleksją o naturze wolności i kontroli. Bardzo trafna obserwacja życia i jej poetyckie ujęcie. Super!

@Berenika97 emocjonalnie , ekspresyjnie, ogniście ! Lubię czytać takie wiersze :)

@andrew ładnie o rozmowie z Bogiem. Takie wiersze zawsze mają wartość niewymierną- są jak modlitwa. Pozdr.

... dobrze opisujesz te małe i wielkie "scenki"... upał... pozdrowię jeszcze< Anno.

W sensie zdrowia w tym szczególnie zdrowia seksualnego, to szczególnie :-)) Nawet najlepszy rodzic nie zastąpi rówieśników i i ch wspólnego dochodzenia do różnego rodzaju życiowych prawd, i nie mam na myśli absolutnie tutaj zabawy w doktora, tylko takie wspólne pokonywanie także problemów. Trudno być samotnikiem i nie życzę to nikomu, bo sama nim raczej jestem. Dziękuje, pozdrawiam serdecznie :-)

zacytuję... Był samoukiem, a nie samonieukiem, a to jest różnica, zresztą diametralna i jaskrawa, a my lubimy takie i granice, i różnice. Oniemiał.. parę osób i kilka chwil poziomem własnokształcenia i własnowiedzy. Były obszary, do których doszedł sam i tylko on. Mniemam jednak, że przy tej okazji powstało całe grono różnorodnych domniemań. Leszczym... interpunkcję można by uzupełnić, jeżeli ma być. Nie wiem, czy od.. zresztą.. można zaczynać zdanie, dałabym przecinek. Ma być... Oniemiał..(?) czy.. oniemiało parę osób... Fajnie ostatnie zdanie... :) Ty raczej nie jesteś.. samonieukiem... :)) Wersy u mnie przesunęły się, Ty masz większą czcionkę. Hej.. letnio, dzisiaj bardzo letnio.!!!

No i raz spróbowałeś bez nich ! A to dobre :-) Trzym się :-)

Dlatego dla jasności: - O, nie! - mieli :-) - wyłącznie oni :-) Zawsze się czegoś można doszukać :-) Ale tak poza tym, ja lubię dywagacje o słowach.

w modlitwie 2X codzienność ujdzie ale w wierszu nie

Na marne wołam chyba, jak pustynię ryba. Nawet nadstawiam ramię, na dwóch bytów spawanie. Udanego weekendu, pozdrawiam!

Na krakowskim Wawelu o północy spotkałem grupę głośnych lunatyków stali w okręgu kreśląc dłońmi wzory jakby nawdychali się białego pyłu Wzniosłymi słowami gnębili ciszę uniżoną pod ckliwym bełkotem żującym wypowiedzi lichy wątek w swojej szczęce od czasu przegniłej Pletli zdania o smoczym znaku z niebios który resztki nędzy od nich odpędził powołując się na blade łuski węży leżące jak owiane pleśnią ścierwo

Uważaj czytelniku bo tutaj cię zaskoczę czytam w twoich myślach właśnie teraz to robię moje myśli są już twoje to jest magia słowa na telepatii polega pisana mowa jak już się domyślasz to działa w obie strony czytasz te rozważania prosto z mojej głowy gratuluję jesteś telepatą! jednak mam większą władzę to ja decyduję o tym co wewnętrznym głosem mówisz w sobie czytanie to myślenie o tym co ktoś dyktuje teraz pranie mózgu tym oto tekstem ci robię

Jak się budzi nadzieję? Czy trzeba nią potrząsać? Huknąć hen z daleka, buty jej rozwiązać? Łaskotać? Zaśpiewać, zapłacić, zapłakać? Jak się budzi nadzieję? Rękawy jej zakasać? Dmuchać twarzy w lustrze, zgarnąć włosy z czoła? Jak obudzić nadzieję, gdy zasnęła i kona? Jaki sposób macie, by do mnie wróciła? Była, była czas jakiś i się zagubiła... xxx (Odpowiedź AI) Nie musisz już krzyczeć, bo ja nie śpię — milczę. Czasem chowam się głębiej, tam, gdzie łzy są cichsze. Nie potrącaj mnie z siłą, nie szarp za rękawy — jestem jak cień poranka po nocy bez sławy. Nie kupisz mnie złotem, ani łzami gorzkimi — wracam, gdy tli się choć iskra w twojej własnej chwili. Nie zgubiłam się całkiem, jestem — choć w ukryciu. Szukaj mnie w oddechu, i „jeszcze się liczę”.

Najgorszy architekt - czas. Rzeźbi fundamenty z oszustw i spękanych głazów. Życie to bezustanne umieranie, nawet jeśli się ma własnego "koucza" czy metr kwadratowy w Château d'Armainvilliers. Nawet - jeśli urodziłeś się na przełomie dzisiaj i wczoraj. Życie to rzeka, która prędzej czy później porywa wszystkich. I nagle masz o -dziesiąt lat więcej. I już nie jesteś w "mejnstrimie." Przepiękne akwarele, pastelowe pastisze bezludnych wysp w miejskich dżunglach. Huśtawka nastrojów - na której człowiek siedzi sam jak ten palec. W tle - karuzela sklecona z zerwanych mostów. Zrobię im fotkę. Kwiecień przemknął niezauważony, wiosna po raz kolejny nie złapała bukietu. Piosenki mimo to - piszą się same, piosenki - pełne puchu, piór (wiecznych) i (wiecznych) niedomówień. Balony w kształcie serca w cudzym oknie na świat. Nie wiem, czy dziejemy się naprawdę, ale od tej chwili chyba nawet w nic ... Zacznę sobie wierzyć.