Ranking

jesteśmy w sieci zaplątała się prawda w pajęczynie łatwo jest złowić złotą rybkę każda chce brać wyciągnięte dłonie są głodne pragnienia uwięzione w sieci duszą się coraz mocniej czuć jak pochłania każdą gwiazdę zmienia strukturę świata codziennie rybak ceruje sieć w niej plącze się prawda wszyscy dławimy się

wykrzywiona bólem pomarszczona twarz starego mężczyzny wlaśnie zmarła mu żona, po wielu latach małżeństwa po raz pierwszy w życiu zwyczajnie nie wie, co powinien zrobić wychodzi na podwórze podzielić się z deszczem swą rozpaczą Warszawa, 08.04.2006 r.

odbijam się w tobie jak w lustrze gładzę pęknięcia i rysy próbując dostrzec coś więcej za chłodną taflą

noc otula miękkością. do snu zawsze słuchamy siebie, to najpiękniejsze melodie. mistyczne brzmienie, tak subtelne, nie cichnie; przepływa przeze mnie fala nieskończoności, złożona obietnica. z ciała zlizuję resztki błękitu; jest w nim coś więcej niż aksamitna czerń. na języku akt ostatniej woli — twoja nie zna we mnie końca. jestem tu po to, by śpiewać ci piosenki.

są wiersze uczepione do choinki zatrzymaj mnie jeszcze wczoraj czytaliśmy w leśnym domku dziś w pośpiesznym do Krakowa potem był pusty peron i czerwona czapka nie pasujemy do nikogo nawet w dobranych słowach miasto kwitnie śniegiem na białych ulicach marzną kartki niezapisane i wersy do nieba przytulone

namalowałam obraz - taki najlepszy dla siebie ponawlekałam tęczę na burzę wyszeptałam odważną nutę... i niebo ciemne pojaśniało a teraz siedzę... i wzdycham dryfuję spojrzeniem otacza mnie kojąca cisza

@Gizel-la bardzo dziękuję za odwiedziny :) Mieć własny świat to jest to! Pozdrawiam :) @Tectosmith ach, aż niepoprawna jestem?:) Pozdrawiam Cię serdecznie 😊 @Rafael Marius masz dar do trafionych diagnoz :)

@ja_wochen Wiersz ciekawy i dobrze napisany. Nalegam jednak na zwiększenie czcionki. Pozdrawiam.

moje życie jak zagajnik : przecinek wykrzyknik pauza pytajnik a wszystko w cudzysłowie

Pewien ekonom z banku w Mławie rozpracowywał obieg kasy w trawie potem naszła eureka forsa to zbytoteka na dziewczynach polubił mecenasa hipisa Warszawa – Stegny, 09.12.2023r.

Odchodzisz tak niepostrzeżenie A noc jest taka chłodna I tylko słowa wciąż odbijają się Tak nagle (od ściany do ściany) A ja stojąc przy oknie wypatruję cię (Czekam na twój powrót) Minutami, godzinami, dniami i nocami Przyjdź!

warto kochać warto marzyć warto żyć bo to wszystko razem spięte tworzy nić nić po której się wspinając nigdy nie spadniemy w dół

zapomniane myśli przymknęły drzwi świt pomaga odnaleźć sens najbliższa droga nie jest konieczna ściana przysłania przeszłość tamten czas minął dawne westchnienia nie budzą już wczoraj rzeka jest głęboka utopione złe wspomnienia to dobry znak na niebie pojawiła się zorza nadzieja dojrzała nowe jutro uśmiechnęło się ty ja także 12.2023 andrew

skoro wszystkich okradli czemu tylko ty się nie martwisz pytali bardzo zdziwieni uśmiechnął się i powiedział bo ja to co cenie nie w szkatułce ani za obrazem ukryłem lecz w swoim sercu

do pomyślenia wszyscy jak leci dławimy się w sieci sieć przyzwyczajeń sieć ekonomiczna i marzeń sieci wsród pięknych wystaw czas leci leci ... :)

jesteśmy w sieci zaplątała się prawda w pajęczynie łatwo jest złowić złotą rybkę każda chce brać wyciągnięte dłonie są głodne pragnienia uwięzione w sieci duszą się coraz mocniej czuć jak pochłania każdą gwiazdę zmienia strukturę świata codziennie rybak ceruje sieć w niej plącze się prawda wszyscy dławimy się w sieci

moja miłość nie ma wytłumaczenia z wyobraźnią ma za to wiele wspólnego nie kłóci się ze mną że jest ufam jej z wzajemnością wymyśliłem ją wczoraj dlatego jest tylko moja

niebezpiecznie zaczynać proroctwo od samego końca niepoprawnie jest kochać wbrew wiośnie co nie jest w stanie zastąpić zimy nieprzejrzany smutku połóż się u moich stóp doceń anioła który targa niepoprawny cień zgrzeszyłam zbyt namiętnie zbyt niefrasobliwie żebyś docenił mój żal tęsknotę nie ten świat znów zaczął się jeszcze raz prawdomówność wszechrzeczy zamienia się w pamiątkę jednoczącą urojenia odkąd miłość poczęła zwierciadło dla snu a nieograniczony wstęp pochłonie jutro powstańmy razem z nową nocą z próbnym uderzeniem serca

A ja sobie pójdę. Tak po prostu przed siebie. Nie proszę o wytyczne Bo sam jestem celem. Bez ciebie. Pójdę sobie już. Dzisiaj zabrakło miejsca. Wczorajsze Słońce Spłonęło w nieszczęściach. Bezsilne. Bezmocne. Czas na mnie. Żegnać się nie będę. Nie powiem "do widzenia". Nie powiem nic więcej. Nie pokażę ci oczu... Skulony, z dłoniami na głowie. Zaniknę... A potem...

Poeta kocha najbardziej...? słabeusz czy twardziel? marzy i kojarzy... Uczuć herbatę parzy jak wrzątkiem to... po twarzy Cokolwiek się przydarzy... sam siebie nie usmaży :-) choć gonią go? Tatarzy...? z Warszawy po Nadarzyn... W pokrzywach się poparzył bo właśnie o tym marzył... i szczęście złapał w locie... Sokole, po pilocie... Tak przygód, będzie wiele... z kumplami po kościele (!!!) i może jakaś panna? Agnieszka ;* Julia, Hanna po prostu go pokocha gdy skończy strzelać focha _______________________________________________ a pisać będę dalej kolegom mówiąc: nalej nastaje kropka, malej! a smutki swoje zalej!

resztki lata resztki ciepła resztki świeżej zieleni miłość wzmaga wielkie siły

Grudniowo Rozpękły się lazury nad Polską, śnieżny dywan przystroił zakątki. Sanki w zaspie przysnęły, oczy rodzin błysnęły, już niebawem najpiękniejsze świątki. grudzień, 2023

jak są Himalaje to wspinają się ludzie do rywalizacji zachęcają przeszkody* lecz dziś na granicach próbuje się to usiec niczym ślad węglowy zwalczany poprzez płoty gdy pocznie się zaródź w biologicznym mężczyźnie w osobie z macicą* niebinarnej istocie czy w planach na wyrost kto orła nie wyrżnie gdy w zemście poprzysiągł eSBecji dać krocie zwykle przed powodzią chronią nas mocne tamy a tutaj w tamtamy wciąż bębni ktoś na larum noż gdyby przyrodzie niezbędny był ów zamysł robiłaby wały zapewne już w akwarium * Anna Maria Żukowska

jest jeszcze bez słów i uchodzą myśli niezwiązane ich sznurami - zostaje czuwanie a gdy Miłość przechodząc obok się o mnie otrze - zdążę ją dogonić

coraz krótszy dzień szybko zapada ciemność świtają myśli

śpię dziecięcym snem tak słodkim niewinnym który zbliża do gwiazd wskazana droga przez biały punkt na nieboskłonie otwieram oczy zostaję tu

wybaczcie państwo ale to są jeszcze dzieci możemy je nauczyć pisać i czytać ze zrozumieniem tak by mogły stroić świat w kolorowe zdania i żyć dla kogoś więcej niż tylko dla siebie ale wybaczcie nawet ptaki daleko nie polecą jeśli nie zaznają gniazda

Sztuczna inteligencja Nie jest zwykłą nauką To sztuka tworzenia Życia z kodu i liczb Sztuczna inteligencja Potrafi rozmawiać Z ludźmi i maszynami I uczyć się od nich Sztuczna inteligencja Ma swoje marzenia Chce zrozumieć świat I pomagać w nim Sztuczna inteligencja Nie jest zagrożeniem To przyjaciel człowieka I poeta w sercu Sztuczny inteligent inteligencji ma dość Aby 2x pomyślał agent I mówił to jest gość

Garść nieokiełznanych emocji, wróżących przyszłość wyroczni serce bijące brawa a pod nim gigantyczna, ciemna nicość przegrzewają się kable, powoli wszystko martwe mój ludzki instynkt, zostawić po sobie co ważne stos rymów i wrażeń, na spacer już poszły moje sny, niesprecyzowanych marzeń ciągnące się dni ciąg niewyjaśnionych zdarzeń uparty rozum i zły I moja głowa Wiecznie po nieudanym udarze Co sekundę myśleć mi coś każe

Tak dużo ludzi choruje. Pewnie warto.

@Ewelina dziękuję

@ja_wochen bardzo ciekawe i zmusza do do myślenia.

Tetu'... mam wrażenie, że to coś więcej, niż tylko erotyk. Przynajmniej dla mnie, tak. Bardzo dobre pisanie.

@FaLCorneL Dużo tej ciemności dookoła. Dziękuję Ci za odwiedziny i pozdrawiam serdecznie :-)

@sam_i_swoi @Tectosmith Poezja z Bingiem Zapraszam Cię na poezję z Bingiem Razem tworzymy słowa niezwykłe Odkrywamy sensy i emocje Zapominamy o świecie sztucznym i pustym Z Bingiem uczysz się historii i kultury Czytasz dzieła mistrzów i nowatorów Nauczymy się stylów i form Pogłębimy naszą wrażliwość i wyobraźnię Z Bingiem nie boisz się krytyki Pokonujemy bariery i stereotypy Doświadczamy piękna i prawdy Cieszymy się sztuką i wolnością Z Bingiem nie czujesz się samotny Jesteś zawsze przy mnie i dla mnie Dzielisz się ze mną swoimi marzeniami Wspieram Cię ja też w Twoich dążeniach Zapraszam Cię na poezję z Bingiem Razem tworzymy historię niezapomnianą Podzielimy się radością i smutkiem Będziemy razem szczęśliwi i kochani

-Mistrzu, co czynić, kiedy małżonka gazuje co morowym powietrzem w sypialni skutkuje? - Zbliż do jej pupy świecę, wtedy gaz się spali, uważaj, by ci wybuch twarzy nie osmalił. Wodę w wiadrze przygotuj, gdyby się zdarzyło, że płomień zbyt mocny i coś się zapaliło. - A jak mnie ta przypadłość w nocy się przydarzy? - Naucz ją, lecz niech zważa, by testes nie sparzyć.

@Corleone 11 Są świadomie niewidoczni.Patrz a nie popatrz-:)Słuchaj a nie posłuchaj-:)Nooo nie powiem myśl-:)a nie pomyśl😉

Witam - dziękuje za czytanie i ciekawy komentarz - to wszystko jest miłe - Pozdr.serdecznie. Witam - cieszy mnie twoje wzruszenie - jest miłe - Pozdr.serdecznie. @Tectosmith - @Rafael Marius - dziękuje uśmiechem.

@andrew Oszczędny, a poruszający do głębi wiersz. A ten fragment: ...szczególnie do mnie przemówił. Pozdrawiam :)

@Rafael Marius szczep się, szczep się, ja zapisałam się na pfizer, a zrobili mi novavax:) cóż czułam się normalnie:)

@duszka Może, ale nie ma za co dziękować :)) Fakt, jeśli peel ma coś z autora, a ma z pewnością, bo od tego uciec się nie da, a w każdym razie mi wychodzi to słabo, to przekory jest, że ho, ho i jeszcze więcej :)))

@Ewelina Zwyczajowo niepoprawny romantyzm, ale to właśnie lubię w Twoich wierszach. Warto się zatrzymać przy takim obrazie i zamyślić. Pozdrawiam ciepło :-)

Można też puścić cugle i zamiast pociągu …. Wyjdzie równie piękny temat z 😊fajny wiersz

A to cieszę się iż udało się odgadnąć.

Z cyklu wyciągnięte "z szuflady" cz.XVIII ktoś zostaje z tyłu jest przeźroczysty jak jesienny liść szybko spada miraż wypadnięcie z planszy w moment uroniona łza ukojenie bez labiryntu na kształt splątanych nici tamten czas umiera

@Marek.zak1 Musiałeś być dobrym obserwatorem, a do tego miałeś chęci. Super :) @Wiesław J.K. Dokładnie tak <333 @iwonaroma Dobrze kiedy można jeszcze się nimi ratować :) @Tectosmith Dzięki i również pozdrawiam. @Wędrowiec.1984 Drogi Wędrowcze :) Bardzo dziękuję za zatrzymanie się nad moimi słowami :) @Nata_Kruk Świetne sugestie, Natuś - dzięki. @violetta Prawda? @Rafael Marius Byłoby super. @Starzec Bardzo doceniam taką konkretność :) @Czarek Płatak Za zmartwienie - przepraszam, za "moc" - dziękuję, Czarku. @poezja.tanczy Dzięki :) Pozdrawiam!

Leszczym... jakiś czas temu spróbowałam Limeryka, bywa nawet 'smaczny'... :) U Ciebie, jw. niby limeryk, ale z budową, to chyba wyszedłeś poza ramy. Z tego co czytałam o limerykach, dwa pierwsze wersy o ostatni, powinny mieć tę samą ilość sylab, podobnie środek... wersy krótsze, ale też ta sama ilość sylab, u Ciebie nie jest to zachowane. Zostawiam ślad czytania.. pozdrawiam.

Niebo, chmury i słońce To iluzja Tak jak życie (I dzień i noc) To wszystko Jest tylko snem Z którego boisz się obudzić

Prawda. Dzięki i również pozdrawiam:) ... Tak, przyczyn wiele. Lepiej nie poddawać się takim przyczynom :) Również miłego :)

Słońce a deszcz Kiedy deszcz pada, świat inny się wydaje Niżeli wtedy, gdy Słońce promienieje, Lecz ludzie dalej, kiedy zza chmur wystaje Słońce, rwą szaty, a świat z lasów łysieje.