Ranking

-Z kim króla Stanisława porównać możemy? - Z królowa Kleopatrą, bo dobrze to wiemy, że oboje w chybione romanse się wdali, i koniec końcem swoje królestwa przegrali

Jedynie lustro było świadome, W jakich jestestwa swego przestrzeniach Wiersz mój mierzyła - wszak zza zasłony Nieodgadnione uszły westchnienia. Choć w owych strofach odcień metafor Zgodnie wśród odbić zatańczył z barwą Oczu łakomych - w czas swój nie trafił, Miejsca w jej życiu dla słów mych brakło. I choć zdawała się nie dbać o to, Dla kogo wersy były pisane, Gdy opuszczała sklep szybkim krokiem, W progu alarmy za nią wołały.

Przegrana walka o nie własną sprawę optymizm opadł, czas wracać do domu. Uczta przyjaźni jadem zdrady pryska, Ksenofont dzielnie podejmuje drogę. Odwrót konieczny dziesięciu tysięcy spokój już pewny, dotarł do Kolchidy Słodki posiłek, dzikich pszczół dostatek, przypadłość dziwna spustoszenie szerzy. Jak niemowlęta, ciężko chorzy leżą, bez przytomności, armia bez żołnierzy. Słodycz szaleńców: drobina lecznicza, nadmiar trucizną. Miód rododendronów.

-Mistrzu, piękne niewiasty samotne zostają. - Często bardzo wysokie wymagania mają, a ci, co je spełniają, jasne to jak słońce, że preferują panny mniej wymagające.

myślę, że i tak nic... nawet gdybym morze łez wylała to nic... po policzku spływa - jedna łza jakże treściwa

Piękności rozrzutna, twa sukcesja Czemuż na siebie cała wydana? Natury spadek to nie dar, a cesja W jej szczodrości tylko hojnym dana. Więc czemu piękny skąpcze marnujesz Fortunę daną ci na rozdanie? Lichwiarzu lichy, jakże lokujesz Majątek, nie mając na przetrwanie? Bo te transakcje z sobą jedynie, Oszustwem są na własnej osobie. Dan przez naturę twój czas upłynie, Jakiż bilans zostanie po tobie? W grobie twoje piękno będzie skryte Zaś dziedzica zostawi użyte. Tym razem William argumentuje słownictwem handlowo-ekonomicznym. Ale wciąż idzie o to samo. I William: Unthrifty loveliness, why dost thou spend Upon thyself thy beauty’s legacy? Nature’s bequest gives nothing but doth lend, And being frank she lends to those are free. Then, beauteous niggard, why dost thou abuse The bounteous largess given thee to give? Profitless usurer, why dost thou use So great a sum of sums, yet canst not live? For having traffic with thyself alone, Thou of thyself thy sweet self dost deceive. Then how, when nature calls thee to be gone, What acceptable audit canst thou leave? Thy unused beauty must be tomb’d with thee, Which, used, lives th’ executor to be.

Taka płocha jesteś A ja niewidzialny. Nie rzucam się w pościgu, Nie chwytam za gardło, Nie sycę się krwią! ... Nie jestem drapieżnikiem. Ty taka płocha A ja tuż obok. Pozwalam ci uciekać, Pędzić przed siebie W egzotycznej scenerii, Szalonej gonitwie po horyzont. ...Zdarzeń! Płocha taka jesteś, Dzika Gazelo. A ja taki nijaki. Patrzę jak zanikasz, Jak mkniesz w oddali. Patrzę i podziwiam. ...I marzę ... Ty, płocha taka! Tak bardzo pragniesz, Tak bardzo potrzebujesz, Tej okiełznanej wolności. A ja wciąż ci jej nie daję! I nigdy cię nie złapię. ... Przepiękna Gazelo. . . . Tekst zainspirowany wierszem @Ewelina "Jak gazela" : Jak zwykle nie potrafię siebie ocenić więc zdaję się na Was.

Pewien nikczemny ogrodnik z Walii nagle od żony - Walijki - zwiał i żył wśród Kolumbijek, bo do noWalijek wiosną ciągnęło duszę kanalii.

czym jesteś że uchwycić cię nie mogę przy tobie drży mój śmiech... ty co w powietrzu chłoniesz oddech i wabisz mnie gdy w bezruchu zastygam milczysz na płótnie ślady robisz niekształtne jesteś... jawą czy snem

Kochasz mnie? Powiedz. Wyszeptaj, choć słowo. Z konstelacji mroku, ze ścian wyciągają się ręce. Czyjeś ramiona… Twój portret w słomkowym kapeluszu, twoje zdjęcie na stole… Olśniewa mnie twój uśmiech szeroki jak słońce. Choć skierowany nie do mnie, lecz do kwiatów, do krzaku róży, co się gałęziami rozwiera. Czerwonych płatków, zroszonych. Rozchylonych jak usta. Ust miękkich, wilgotnych… … w tym pocałunku, wiesz, jakim… Kochasz mnie? Powiedz. Ja kocham i tęsknię. Oto moje serce, które tłoczy krew w te zimne obszary mojego ciała, lodowate. Oto moje spragnione dotyku palce, dłonie… Kiedy idę parkową aleją, ptaki wyśpiewują twoje imię a drzewa splatają się ze sobą i szumią w tańcu tym szelestem tkliwym. I szeleszczą tęsknie, kiedy patrzę na ciebie poprzez wiatr, słoneczne prześwity, jedyna. Kiedy niosę cię w sobie. Kiedy tak… (Włodzimierz Zastawniak, 2023-05-21)

Byłem tu byłem tam to i owo widziałem teraz pod wierzbą o tym rozmyślam Ubieram to w słowa myśląc czy czasem być może o czymś nie zapomniałem A było nie było dużo tego było nie chcę niczego zgubić to ma mnie cieszyć Ma przypominać o tym jak pięknie szumią drzewa jak dostojne są pola i łąki Jak miły jest ludzki uśmiech jak delikatna poranna mgła jak cudnie pachnie bez Jak cierpliwy jest przydrożny kamień który widział smutek i żal To wszystko klamrą spięte warte jest pamięci nie można o tym tylko śnić

świergot ptaków szczebiot dzieciaków feeria barw i woni kwiatów muskanie sierści zwierzaków oraz Twoje łagodne spojrzenie

Tak jak tych tulipanów. Przebywanie wśród kwiatów uspokaja i ratuje od błędnych, pochopnych decyzji. Można wtedy wiele zmienić na lepsze.

Ciekawy wiersz, a na marginesie jedna z pierwszych wskazówek, żeby się nie wp..ć aktywnie w cudze konflikty, a raczej jak postulują Chińczycy, usiąść na wzgórzu i obserwować. Pozdrawiam

Wstydzą mnie wojny pogarda i głód nie umiem pojąć czemu tak jest Dlaczego człowiek człowiekowi wróg nie potrafię zrozumieć boli mnie to Czemu zamiast miłości sieje się trud i łzy czemu noce i dni muszą być złe Przecież ten świat to nie byle co co można kaleczyć być mu na nie Wystarczy zrozumieć że to nie zabawka świat to coś co ma cieszyć A nie dokuczać być tylko na nie ma być powagą a nie trudnym snem

Witam - wiem że nic nie poradzę - dzięki za przeczytanie - Pozdr.serdecznie. @Tectosmith - dzięki - @Rafael Marius - dziękuje -

@poezja.tanczy Tylko z sercem, które ponownie oddycha... Pozdrowienia

Zamienić ciszę W potok słów Jedną kroplę Ukryć w nawałnicy Pytasz jak Włożyć w złote usta Milczenie Pozbierać myśli Ułożyć z nich naszyjnik Daleko wyspom do siebie Nie ruszą się z posad Pytasz jak Przepłynąć błękit Jak co dzień Odpowiem

@Tectosmith Gdyby nie to może...:) Dziękuję i pozdrawiam:) @Leszczym Dobrze powiedziane, szczęśliwcom :) Dziękuję i pozdrawiam:) @corival Chyba jestem starej daty:) Dziękuję i pozdrawiam:)

@Tectosmith Dziękuję i pozdrawiam:) @Asia Rukmini Dziękuję :), ale chyba na wyrost z tym wznoszeniem:) Pozdrawiam:) @Jacek_Suchowicz Dziękuję za piękny komentarz:) Pozdrawiam:) @corival Dziękuję, niech będzie bukiet...........:) Pozdrawiam:) @Leszczym Może byłoby zbyt nachalnie?:) Dziękuję i pozdrawiam:)

uliczka domy domki domeczki ogrody ogródki ogródeczki a w oknach oczy

Gdzieś przebywają powinności trzymają w ryzach rozmaite obowiązki człowiek człowiekowi skąpi przywilejów okrutny deszcz z nieba siąpi smutek zewsząd oblega i obleka a ja umieram na własnych zasadach a w tle przemawiają różnobarwne wyrocznie Seranon, 21.05.2023r.

Patrząc na swoje lustrzane odbicie coraz częściej zaczynam powątpiewać w swoją dorosłość o której świadczą posiwiały wąs broda i łysawa skroń Może wciąż jestem tylko dzieckiem którego twarzą bawi się życie kładąc na niej swój niesamowity makijaż i dlatego nie jestem wstanie pojąć Czemu nie wszyscy umieją szczerze płakać śmiać się kochać mówić prawdę czyli robić coś co jest oczywiste i proste coś co było jest i będzie dużo warte

Opada kroplami łagodny dotyk deszczu stoisz na pustym placu wyobraźni ciepły powiew wiatru nuci melodię A ty jesteś… gdy ludzie i auta przemierzają swoje sprawy ich drogi przecinają się innym razem mijają zgodnie z porządkiem rzeczy natarczywa burza wkrada się po chamsku mąci spokój zmienia porządek wygina czasoprzestrzeń i odchodzi zapomniana A ty jesteś zgodnie z porządkiem rzeczy

Wiosną serca się budzą bukiety uczuć w kawiarniach młodość spotyka młodość a starość ładuje akumulator Słońce promieniem witamin daje ciału nowe życia siły smutek znów staje się miły i dziewczyny są w kolorze malin Może i ja na wiosnę poznam jedyną na lat wiele tylko powiedz mi gdzie szukać na koncercie czy w kościele?

Jeśli ściany nie mają kąta, to liczy się przekątna a nie przeciwprostokątna która może być wtedy przykątną lub pokątną wprost proporcjonalną do wartości kont i częstotliwości kątności przy kontośliwej sposobności. Gdy pełen kąt, nie brak pełnych kont.:-)

@Tectosmith A my wszyscy doceniamy Cię jak zawsze:-) Fajny wiersz, ma taką inność w sobie, tajemniczość. Zresztą jak wszystkie Twoje wiersze. I nastał wreszcie czas Twojej weny! Moja poszła spać i nie wiadomo czy się jeszcze obudzi. Pozdrawiam!

@Nata_Kruk Tak, masz rację nie trzeba oglądać tv, żeby ruszało.

Tak, wykształcony w trakcie ewolucji, obecny również u innych zwierząt np ptaków.

@Rafael Marius tak, coś w tym jest. Im zjawisko bardziej powtarzalne, powszechne tym mniejsze wrażenie robi. To chyba mechanizm obronny naszego mózgu, żeby nie zwariować.

Nie można o tym tylko śnić… trzeba żyć! Dobry i głęboko wiersz. Czasem pewnie zapominamy… pozdrawiam Waldemarze

@corival Wskazówki zauważyłem, ale chwilowo nie mam ochoty na grzebanie w Googlu. Podkreślam, że pomimo braku informacji to wiersz jest jednak ciekawy.

@Ewelina Jedna łza wystarczy dla kogoś spostrzegawczego. Jeśli zechce, zrozumie. Jeśli nie zechce, to i ocean łez nie pomoże. Ładny wierszyk tak swoją drogą. Pozdrawiam :)

@Ewelina Z doświadczenia wiem, że te łzy niczego nie zmieniają... Ta rzeczywistość nie dba o cierpienie. Lepiej więc zająć się czymś innym. Ładnie ujęte myśli. Pozdrawiam ciepło :-)

@Ewelina Także się nad tym zastanawiam czy to jawa, czy sen? Ładny wiersz. Pozdrawiam serdecznie :-)

@Coretanima ładnie to ujęłaś :) Pozdrawiam serdecznie :)

@Elephant z matematyki raczej słaba byłam - zwłaszcza z geometrii 🤦, ale Twój mi się podoba. Pozdrawiam :)

@Ewelina "myślę, że i tak nic... nawet gdybym morze łez wylała to nic..." bo to życie za nas pisze scenariusze... a jeśli miałaby pomóc choćby jedna łza to niech sobie popłynie i przemyje zapatrzone w przeszłość oczy

*** zostawię wszystko na chwilę ... powrócę z nowym marzeniem gdy złamania się zrosną z czasem przypłynę odwiedzę znajome kąty zostawię wszystko na chwilę ... nim kurz w potęgę rosnący nie sprawi że zniknę wrócę - z posklejanym skrzydłem

To prawda z tą stałością ustaleń - słabo wychodzi. Tak sobie czasami myślę, że my ludzie; raz jesteśmy jak te krasnoludy, a raz jak elfy. I tylko szale się przeważają, to na jedną, to na drugą stronę. W zależności od tego, kto jest u władzy. Dziękuję i pozdrawiam :)

Ładnie

@corival @Leszczym Rumianek kwitnie w maju :) Ale, no cóż, trochę na doczepkę to on był/jest - macie oko ;) Pozdrawiam J

Witam - miło że czytasz - Pozdr.słonecznie. @violetta - @Rafael Marius - pięknie wam dziękuje -

Dokładnie tak. I trudno to tak do końca wytłumaczyć. Choć ja przypuszczam, iż główną przyczyną jest brak takiej konieczności. Życie staje się coraz łatwiejsze, a szkoła nie uczy dorosłości, raczej rozwiązywania testów. Dziękuję za zainteresowanie wierszem.

Całość bardzo dobra, ostatni wers najlepszy "kąsek" wdłg mnie - wisienka, tak trzymaj@corival

@corival złota zasada szukania: nie szukaj bez założeń bo będzie tylko gorzej, również pozdrawiam

@janofor Mam nadzieję, że faktycznie nie dożyję tak kompletnej normalizacji i unifikacji... brrrrr... jakoś nie poczuwam się do takiego stylu. Jakkolwiek by było, wiersz na temat ważny, bardzo aktualny i trudny. Nieźle z tej trudności wybrnąłeś. Pozdrawiam :)

Janku... nigdy przenigdy nie poważniej! :) ;) Pozdrówka również i dziękuję Pewnie, bo kto by postrzegał światy równoległe?... Również pozdrówka i dziękuję :) @Tectosmith dziękuję:)

@iwonaroma Faktycznie, jakieś oczy zawsze się znajdą... Pozdrawiam :)