Ranking

Pozwól, że zapytam Dlaczego hałasujesz, wymarzony świecie? Nie dajesz dojść do słowa, ciągle mi przerywasz, A przecież byłeś inny. Chciałeś bym odkrywał, Bym stał się twych tajemnic przenikliwym echem. Dlaczego nadal krzyczysz? Przestań proszę, nie wiem… Masz dosyć? Ja tak samo. Pragnę się zatrzymać, I cofnąć razem z tobą, aby móc podziwiać Obrazy, dzięki którym podziwiałem ciebie. Umiałeś mówić szeptem, chodź, przypomnij sobie; Nauczę cię radości, jeszcze ją pamiętam, Wystarczy, że usiądziesz. Troszkę ci podpowiem, Bo wiem, że do wszystkiego łatwo się zniechęcasz. Nie słuchasz, już odchodzisz? Nie chcesz nic na drogę, Więc chociaż nie zapomnij wziąć ze sobą serca. ---

W dziwnawym motelu nad zagubionym nieranem gdzie nocą starutki neon mrugał quazi podejrzliwie obudziło mnie interesujące pytanie: Które z nas tą czarną nocą mocniej przyszalało? Warszawa – Stegny, 01.01.2023r.

To miasto tak piękne w noc nowych przełomów Neony w tym mroku stapiają się w miazgę Roztopy, więc chodnik pokrywa się miałem Śniegowym, w nim brodzę po kostki w amoku Ulice niezmiennie natłokiem swym żyją Krajobraz w tym miejscu już nieco obdarty Ach, proszę wybaczyć Pokryty patyną Życzę Wszystkim prawdziwie Szczęśliwego Nowego Roku, który wniesie do życia wiele dobra i spokoju!

Jestem uzależnionym nie boli mnie to nie wstydzi Ten nawyk mnie cieszy kłaniam się mu co noc co dzień Uzależniony od życia to fakt który jest mi bliski Nan pewno nie będę się z tego leczył wręcz przeciwnie Przecież to on ciepłym wiatrem zachodem mgłą i sadem Poproszę innych by ten nałóg docenili odkryli w nim sens

z dzwoneczka spadasz puszkiem a ja otulona tobą tańczę jak iskierki spokojnie przyjść jedną nogą potem drugą

Romeo z miasta Verona, chciał się naocznie przekonać, czy z Murzynką tak samo jest w miłości jak z białą. i czy ma wszystko jak żona.

bądź jak rama obrazu w którą oprawię dobry czas

autorka j.w. Za oknem fajerwerki, a szampan na stole. Kiedy Stary Rok mija, wznieść toast mam wolę. Musują bąbelki... Na przełomie, gdy zegar godzinę wybija; płyną, płyną życzenia, blask niebo spowija. Lecą fajerwerki... Gdy Nowy Rok zawita, także toast wznieśmy za to, by był pomyślny, że zdrowi jesteśmy. Na pożytek wszelki.

Między nami miłość Roztargniona Nieostrożna I głęboka Między nami miłość Nie anielska I nie prosta A gwałtowna Między nami miłość A przed nami Mnogość uczuć A przed nami Smutek rozstań

I czekam jakiegoś znaku, choćby najmniejszego, jakiegoś powiewu świeżego zamiast piasku w oczy. Czekam. Na pagórkach błękitnych dłonią z daleka kształt słońca rysuję. Zastygam. Powietrze w płuca nabieram i czekam aż w przestworza bezkresne odpłynę w marzeniach spragnionych. Czekam nieustannie w bezruch otulona. Wyczekuję wiatru, który ciężar mój pokona. Czekam. Czekam, by jak czas przeminąć. Czekam, kiedy wszystko wokół płynie.

Czy ten świat wymarzony, co hałas uczynił, nie da dojść do słowa, swe pięć groszy wtrąca, pełen nie do odkrycia tajemnic bez końca, nie jest zwykłą kobietą, cudną jak bogini! Stworzoną w głębi duszy, pomiędzy myślami, na użytek prywatny chwilowych pożądań. Wymsknęła się przypadkiem, do celu podąża. Jedynie czego pragnie - wolności bez granic. Więc nie masz wyborów zaborczy autorze, co chcesz uczyć radości i dać chwilę szczęścia. Zaakceptuj, pokochaj, obdarz dobrym słowem! Myśleć nagle przestanie o jakiś odejściach. Rozlej czułość wokoło jak spokojne morze, pozostanie by splątać dwa samotne serca.

@Ewelina Można się w tej zadumie zatracić i oderwać od rzeczywistości. Niektórym osobom żyje się z tym dobrze, np. mnie. :)

Gdybym napisała że nie czekam To bym skłamała Czekam Czekam na twoje czekanie Wciąż na nie czekam

przede mną droga pobliskie lasy kuszą chwilą wytchnienia leśne ostępy opadły mgły poranne goni mnie echo szarówka w lesie wciąż jestem realistką którędy droga zaciszny kącik stale pachnący lasem ukoi myśli zapach choinki z jej żywicznych gałązek spadają szyszki w koszyczku szyszki rozsypują nasionka namiastka lasu

czerwona wędrując po tobie wzrokiem w nagie północe przyciągam srebrna skóra w szeptów pełni z piekła Hunem oskrzydlona dłońmi zostanę po doznań kresy rozjęzyczaj bezwstydnie pod progi gorącej zapłoniaj uda postój wrzątek

fajne i z dobrym przekazem, ale nasuwa mi się pytanie czy da się nie być uzależnionym od życia..

:) Dziękuję :) Nie, ja myślę, że Twoje ciało Cię lubi :) Aktywizować a pastwić się to jednak dwie różne sprawy :) :) Również wszystkiego dobrego i dziękuję ;) Myślę, że wiele dzisiejszych ciał, także młodych, jest jeszcze bardziej zmęczonych niż wczorajsze :) Dzięki ;) Dzięki, również pomyślności :) @Anastazja Sokołowska @Leszczym @Natuskaa @GrumpyElf Dzięki :)

@Cor-et-anima Ano trzeba by było :) Tak, warto pamiętać. Szkoda tylko, że ten tekst to mój wymysł :) @sam Sam wzięło mnie na żarty w ten Sylwester :) Ubolewam, że historia choć prawdopodobna nie jest prawdziwa :) Co wcale nie oznacza, że nie można napisać fajnego (taką mam nadzieję) tekstu :)))) Mam jeszcze jeden całkiem mam nadzieję dobry, ale muszę go wklepać do kompa :))) Kłaniam się :)

Pole fiołkowe Fioletowe. A jakież inne?

Włożył na nos okulary Murzynkę przebadał dokładnie Bo na miłość już był za stary Pozdrawiam w Nowym Roku co dopiero odkorkował… 🥂😊

rozdarta każdym dniem kluczę nocą przepędzając balon wspomnień odpryskuje fornir słów wybuchają jadu gejzery migocą nienawiści ognie jeży się smutek nie do ugłaskania małżeństwo dwubój wagi ciężkiej

Są noce, kiedy wilki milczą i tylko księżyc wyje. George Carlin rozciąga się, pęcznieje. we mnie światło - szczelna nieskończoność osi czasu - ofiarowanie ciała i pokarmu. to wciąż za mało; nienasycenie wykracza poza pełnię księżycowych krawędzi i płonie. w atmosferze czerni siekam niebieskie migdały, dopieszczam obcych bogów. nocne niebo jest wolne od podatków i barwnych parasolek, gdzie anioły leżą do góry nogami. to czas jednorękich bandytów, pachnących prostytutek. to czas, żeby zawrócić; stąd aż do świtu - rwące niebo rozwija skrzydła nietoperza. wyję! jakkolwiek zwodniczo to brzmi.

On chce z nią seksu, ona za rodziną, oboje myślą, że znaleźli miłość.

tego ciągłego dyrygowania rusz się, wstań, idź, zrób coś usiądź, patrz, słuchaj, pomyśl stare ciało ma dosyć tego ciągłego dyktatu leży bezwładnie rozkłada się i czeka na nowe

Nic nie ma już znaczenia. Nadszedł kres czasów naszych. Przeszłość zmieciona jak kurz. Marność próżna w słowach. Teraz zegar wybija śmierć. Każdy, kto żył obróci się w niwecz. Stare konie zaprzęgnięte nigdzie cię nie zaprowadzą. Wyschnie nawet kwiat najmniejszy. Czekaj, a ujrzysz nicość, tak okrutną i przenajświętszą.

Każdy moment szczęścia Hartuje duszę Nie wiadomo na jak długo To chyba zależy Od kondycji baterii I delikatności Otaczających ją koterii.. Każdy jego moment Przedłuża czyjeś życie Bo życie to nie tylko Bicie serca A płomyk mały.. Schowany w duszy skrycie

jedynie patrzy pazurki to wymysł diabła który rozdrapuje włochate myśli u podstawy czaszki jak hamlet rozluźnia mięśnie kark barki plecy zrzuca ciężar problemów bez zbędnych słów wystarczy chemia dotyku spojrzenia bezwstydnie oddaje się pod władanie zgodnie z twoją wolą ulep mnie na nowo

-Mistrzu, nie krytykujesz po piórze kolegów? -Nigdy nie krytykuję, po prostu dlatego, że krytyka wymaga do końca czytania, a jak mi się nie uda, nie mam wtedy zdania.

Twoje usta Tak pięknie Smakują w Nowy Rok A twoje ciało Jak posąg Afrodyty Śni mi się po nocach Chcę przeżyć Jeszcze raz Z tobą te pocałunki magiczne I nasze ciała połączone Jak tysiąc róż Takie liczne

Piękny sonet z pozytywnym przesłaniem. Rzadkie i przyjemne w czytaniu. Pozdrawiam.

Bywa różnie, bywa, że się ludzie nie rozstają. Pozdrawiam

@Rafael Marius myślę, że to schemat, który dotyczy wielu, choć powody mogą być rozmaite. Pisząc ten wiersz rozważałam szerokie spektrum relacji międzyludzkich, ich olbrzymie bogactwo i ich tragizm...

@Ewelina "Życie czasem samo się układa" To prawda: można więc czekać... Można też spróbować wpłynąć na dalszy jego przebieg :). Pozdrawiam!

To już pierwszy stopień do zostania romantykiem. Uważaj, bo to bardzo niebezpieczne i zostaje już na zawsze. :D

Pięknie napisany sonet, a tu jesteś mistrzem. Co co świata, pędzi naprzód, jak szalony. Co do podziwu, zawsze było tak samo, nasi przodkowie z Rzymu spalili poddających się mieszkańców Kartaginy a tych, którzy przeżyli wzięli w niewolę. Naśladowali pewnie karę dla mieszkańców Sodomy i Gomory. To zimne serce było brane na drogę przedtem i potem wiele razy. Zresztą to może o czymś innym. Pozdrawiam

@Ewelina No pewnie. :)

@Ewelina Odrobiną niepewności z lekką nutką kokieterii.

Pamiętam twoje usta. Miały smak rosy o poranku... Wypełniałam nimi swój nieśmiały zachwyt. Teraz, gdy dotykiem cię tracę, patrząc na ciebie z bardzo daleka, z błękitnych zaświatów, przypominam sobie ich kształt... Twoje usta miały smak letniego deszczu i łodygi rozgryzionej, pełnej wilgotnej słodyczy. Twoje usta czuły więcej niźli moje. Były takie mięsiste, krwiste kolorem. Twoje usta miały w sobie bezmiar głębokiego jeziora, a ja już po drugiej stronie tego jeziora -bezwładna tonę. Twoje usta są nadal żywe, czerwone... A moje w podziemiach już dawno złożone. Twoje usta pamiętam. Twoje usta - moich na zawsze spragnione.

@iwonaroma Śliczny komplement, bardzo dziękuję :) Wszystkiego dobrego w Nowym Roku 2023 :)

@Ewelina Zawsze się przyznaję, że piszę, bardzo dużo piszę właśnie tęsknotą. To jest mój główny light motyw. Również pozdrawiam bardzo serdecznie :)

@Leszczym trzeba sobie czasem zaszaleć! tylko dobrze byłoby to jeszcze pamiętać 😉

@Rafael Marius@Leszczym@Cvir@Tectosmith@Lidia Maria Concertina dziękuję Wam za czytanie

@violetta Powodzenia i pozwól sobie na jakiś ekstra prezencik ;) @Kwiatuszek Wiesz u mnie wiersze są czasem chwilą. Odgoniłem smuteczki, napisałem 2 teksty na forum i z mniej więcej spokojną radością popatrzyłem sobie na fajerwerki ;)) Ja również Ci życzę dużo dobrego w Nowym Roku 2023 ;))

Na Ukrainie błoto pośniegowe jest zbyt płytkie, nawet na dziecięce ciała, przykrywamy je świerkiem, ułożone obok siebie. Niektóre mają otwarte oczy, w nich błękitne niebo, bezchmurne, zbyt niebieskie — jakby nic się nie stało, tylko czyste, błękitne niebo, szokująco nieodwracalnie błękitne. Gdy w polu wilcy mają krwawy zjazd wszystkich wilczych kast. a Krukowatych nad nimi nie sposób policzyć. Rozrywają boki, wydziobują oczy z twarzy, więc czy się odważysz, wszystkie martwe części zebrać i łzy nie uronić, w Chrystusie chowając wrażliwość, tam, gdzie wieczne kwatery rządowe, przy których obojętni widzowie, w milczeniu owijając się w futra, patrzą jak Olga osobiście dotknięta obrączką rzucając w księdza, całuje zimne usta trupa I mało kto już wierzy, że Don wylał z miłości do kozackich stepów. Ps. Według nowych danych wywiadowczych, to jest wojna propagandowa z bandytami po obu stronach, pod której jesteś wpływem, w której bierzesz udział. Nie ma Ukraińców, nie ma też Rosjan, są tylko rozkazujący możni i motłoch, który jest gotowy oddać życie wykonując ich rozkazy.

bądź jak rama obrazu w którą oprawię dobry czas Czas przemija, solidna rama trwa… 😊

@kwintesencja Fajnie jest podróżować na powitanie nowego roku i zostawiać patynę za sobą. Najlepszego!

@kwintesencja Patyna świadczy, że to miasto przybyło z innej galaktyki, może być ciekawostką w naszym pięknym świecie, pełnym światła. Pozdrawiam, Miłego wieczoru

@iwonaroma to znaczy,że nie jest wcale takie stare :) pomyślności w Nowym Roku życzę :)

Witam - podoba się - Pozdr.

Ja tradycyjnie wolę - przewody. Nic to, że supły wiążą w kieszeni. Ekstrawagancki kolor: czerwony. Byście barierę z dala widzieli. Chcę własny zgiełk mieć, intymnie głuchnąć, Wybrać dogodne metrum pod kroki, Kiedy w refrenach myśli mi utkną, Nie słyszeć, kiedy pytacie: o kim? Być tu i nie być. Widzieć - a ślepnąć Na deszcz, co szarość rozniósł po mieście. Iść w nieświadomość, tyłem ku szeptom, Że piski opon coraz głośniejsze.