Ranking

lubię podglądać jak noc zasypia dzień się budzi wschodem słońca ptasim śpiewem mruczeniem kota zapachem kawy szumem w łazience uśmiechem żony nie wstydzę sie tego podglądania ono mnie cieszy

Fajansowe figurki w szklanej oranżerii, wybudzają się w nocy, prowadzą rozmowy. Złote oko księżyca po niebie już krąży, do walca w mig ruszyły, w blasku gwiazd misterni. Król z królową i słudzy, śliczne damy dworu, różnorodność księżniczek... cudne krynoliny, Karoce podjeżdżają - dzisiaj się bawimy, jak światło twarz pokaże, pląsy błagam - porzuć. Laleczka z porcelany przybyła ostatnia, z książęciem pięknolicym balet zatańczyła. Wszystkie pary ustały, oni w gwiezdnych pyłach, na krawędzi kredensu... czarowna Arkadia. Noc astralna na tańce, do pierwszego słońca, zakochani na umór, czyżby zapomnieli? Porażeni promieniem w bajecznej scenerii, laleczkę z porcelany w kawałeczki strąca. Jakże miłość przelotna - jest - czasami - nie ma, trzeba złapać chwileczkę, do serca przytulić. Zagubiona bogini, a finał ponury... ...bo zostały odpryski - kruchość - to jej cena. "Ty nie jesteś plastikiem, rozgryzłem cię... jesteś jak... porcelanowa lalka, która najlepiej wygląda na wystawie za szybą, każdy chce cię mieć, ale tak łatwo cię rozbić." - Dirty Girl.

Tak chciałabym żyć już normalnie, tak jak zazwyczaj, tak naturalnie. Pokonać wszelkie troski, zmartwienia, wyjść z tego duszącego cienia. Poczuć we włosach wiatr wolności, zaznać z dnia na dzień więcej miłości. Chcę by przytulił mnie promień słońca i w jego objęciach trwać tak bez końca! Usłyszeć jak ptak śpiewa pieśń radosną. Cieszyć się tą wspaniałą w sercu wiosną!

Właśnie powstało. Zero przemyślania. Szkicownik jednak nie będzie pusty, mam nadzieję. Nim nadejdzie kolejny dzień Rzeczy poukładają się w porządku chaotycznym Skrycie i otwarcie powitają przestrzeń. Nim nadejdzie kolejny zmierzch Przygarnę pod swoje ramiona twoje zmartwienia, Ugłaskam troski, wytłumaczę rozterki... Kiedy nadejdzie ten nowy dzień, Przyjdzie mi pożegnać wspomnienia i oczekiwania. Przeproszę raz jeszcze i ponownie. Kolejny zmierzch przekreśli moje uczucia. Pozbieram stare szmaty, pusty szkicownik. Jeszcze raz przeproszę. Wybacz. Wybacz ...

Późnym latem starzeją się miłości zagubione w szarościach martwych traw ostudzone zimnymi mgłami dzisiejsze słońce już ich nie rozgrzeje jutrzejszego słońca nie będzie koniec może być przedwczorajszy albo wczorajszy potem odlecą ptaki

Kiedy zjawi się namiętność, cenić trzeba umiejętność, jak skorzystać z jej dobrodziejstw, ulec jej i nie dać odejść. Gdy rozsądek się sprzeciwia, schować, niech się nie odzywa.

pamiętasz sen w którym spadasz z łóżka niebanalnie nabierany garściami miałeś urosnąć a wystarczyło tylko na długość prześcieradła

"one" wpierw nitki pajęczyny czule cierpliwie z należytą starannością przytuliły się do swojej ofiary ją oplotły potem delektując się jej smakiem bez pośpiechu krew w słusznej sprawie z niej wyssały swego żywiciela zabiły siebie ocaliły

/ czatuję / utwór muzyczny - jak ktoś zechce ( com/watch?v=1uVQj1aLcq8 - z dopiskiem na początku: youtube. ) Dzisiaj małpa — to identyfikator poczty elektronicznej, nie drapmy się? po głowie sama sieć poruszy satelity w ruch przyjaźni tektonicznej, połączy nas wokół orbity piasku zaspa myśli, splecie kontynenty bezgranicznej miłości granice — rozkopmy, po głowie się podrapmy Bo spojrzysz w oczy innemu człowiekowi, on również to zrobi; doświadczeniem się wymieni, bogactwem tego świata ozdobi bez internetu twoje źrenice - na wypadek, gdyby przyszło nam budować świat ferromagnetycznymi falami , podłączony! — Stukawką w sztabkę wiadomość wyślesz radyjkiem swoim, jak dzięcioł stukający dziobem w korę , językiem Morse'a powiesz — ( -.- --- -.-. .... .- -- / .--. --- . --.. .--- ..-..)* To za mało; gołębie rozrzuciły swoje obrączki - niezależnie wolne pozostawiły na koronach drzew ślady, w echach jesteś; samego lasu zadudnią muzyką — którąś postrząśniesz, by spadające liście twarz pogłaskały, a pióra nie zraniły Tak samo! Nasz mikrofon jak ledowa girlanda na roraty, czas zmienił się — NIE - DLA - MNIE Dowiesz się! Jaką rolę pełni fala dźwiękowa w przyrodzie * - https://morsedecoder.com/pl/ ( wklejcie i wysłuchajcie )

a ja przy oknie szukam twojego odbicia w błękicie wiem że w nim się przeglądasz

wgryź się mój wampirze szeptała do mnie zalotnie jak aktorka filmu klasy B ... nie tym razem bo widzisz kochana migrena mnie spowiła silniejsza niż ochota która jest a może była dziś gotuję sprzątam i maluję a z igraszek tak jak truteń rezygnuję lbido-dido libido-dido libidodido ole

Już nie słyszę lasu Chichotu pojedynczych drzew Nie przypominam sobie Odcieni zielonych listków Skąpanych w lazurowym słońcu Nie rozumiem śpiewu ptaków Filharmonia natury jest mi obca Nie brzmi w betonowych obrazach Jestem z miasta mam bilet miesięczny Ze zniżką na życie w korkach Podziwiam neonowe okna Widok ze wzgórza ubiera się Stylistycznie jak zdanie na koniec czasu Jeleń nie przyjdzie na rykowisko Tylko dlatego ze jestem stąd Moje ślady układa chodnik Szkicuje plan zbłąkanych myśli Jak wyrwać płytę Winylową nostalgię niech tańczy Jeden dzień na leśnej polanie

Każdy z nas ma swoje wielkie ucieczki i podróże, które nie mają końca Każdy czasem wróży z własnej ręki, w burzowy dzień - wystawia twarz do słońca Każdy - co najmniej jeden raz popełnił "życiowe głupstwo" Większość, z pobudek troski, za prawdę powiada oszustwo Wielu nie ma bladego pojęcia o tym, co będzie dalej Boją się, płaczą, miotają, a jedyna wiadoma: "teraz" ... bawi się doskonale I wszyscy w coś zabrnęliśny: w spokój, stagnację, kłopoty - kokietujemy przyszłość Biedulka, nie wie, co myśleć o tym: "... Nadeszłaś już, tak szybko?! Bo nie masz na siebie pomysłu?! Bo bardzo się niepokoisz?! Bo twierdzą, że nie nastaniesz?! To głupcy są! Obrażasz się?! No co ty..."

nieraz za krótka godzina a za długa minuta - zbyt wolna prawda za szybkie kłamstwo gwiazdy ciut za dalekie chmury zbyt blisko miłość nieszczera uśmiech fałszywy nieraz życie niełatwe wilka wycie smutne okno życia otwarte płacz dziecka boli na szczęście owe nieraz nie jest zawsze dlatego ja właśnie bardzo kocham żyć

wpierw zabij prokrastynację wyciągnij moc z niej - przyda się medytacją odszukaj siebie w wersji samoudoskonalącej masz już podstawy zbuduj skuteczne rutyny zadbaj o siebie i dobrą dietę posiadaj biały kwiecisty uśmiech smukłą wyprostowaną sylwetkę teraz możesz znacznie więcej znajdź spragnionych słuchaczy motywuj kaznodziej głoś przepis na pełne życie też byłeś owcą będąc już wilkiem pocieszasz owieczkom podżycie

Twarda przeszłość owiana narosłą tendencją zepsucia tajemnica przegania i pogania tajemnicę niejasność tłamsi i dusi każdą niejasność przerobili nas w upartych zadawaczy pytań jest nas już całe miliony. Bywamy skrzyknięci. Na chybił trafił bierzemy w permanentne spytki tego i owego oraz tamtą i szukamy prawdy prawdziwszej prawdy najprawdziwszej rozmarzeni niemożliwą sprawiedliwością wśród nas. I rozdziabiamy oczy z wielkiego wrażenia jak prawda bywa wieloznaczna jak szalenie skomplikowana i nieoczywista jak nieprawdopodobnie skryta i poukrywana jak gigantycznie odległa jak zupełnie nieosiągalna. Żeby tego było za mało jak niesamowicie niewiele zmienia a najrzadziej na lepsze i w najlepsze. Budzi nas ciągle zawiła nawet prawdziwa odpowiedź rodząca cały zestaw kolejnych pytań układa nam się łańcuszek pytań w nieskończoność mało który z nas odważny na słowa wolę nie wiedzieć nikt tutaj nie chce uchodzić za głupca. I tylko spojrzymy niekiedy w podwójne lustro i widzimy w nim nas zapiekłych spytkoszy o coraz bardziej ogłupiałym i błądzącym spojrzeniu kazali nam przecież ciągle pytać i w nic nie wierzyć. Warszawa – Stegny, 31.08.2022r.

Cisza jak śmierć się skrada, po moje bezdechy, I ta samotność, jak mgła blada odsłaniająca strzechy.

Ona i on / na tak / ONA powiem ci ten dzisiejszy koncert był piękny ON masz rację i ona taka była śliczna i ta jej sukienka cudo ONA kolacja po koncercie także była udana pięknie przystrojony stół podobał mi się ten delikatny bukiet kwiatów stojący po boku ON dania były super smaczne dużo owoców warzyw i niezbyt kaloryczne takie wybrałem to było wczoraj a dziś ONA, przyrządziłam wspaniałe śniadanie co o nim powiesz ON, wiesz tą noc zapamiętam długo byłaś taka wspaniała 8.22 andrew Ona i on / na nie / ONA powiem ci ten dzisiejszy koncert był piękny ON och ty zawsze wyciągniesz mnie na coś czego nie lubię i jeszcze domagasz się zachwytów cała ty ONA kolacja po koncercie była udana pięknie przystrojony stół ładny był delikatny bukiet kwiatów stojący po środku ON ciebie zawsze zachwyca coś co nie ma znaczenia chyba przyszliśmy tutaj coś zjeść a nie oglądać a może nie jesteś głodna to było wczoraj a dziś ONA, przyrządziłam wspaniałe śniadanie co o nim powiesz ON, nie żartuj kto by o tej porze jadł idę także się trochę umyć i śpijmy dalej przecież jest weekend 8.22 andrew

W ogrodzie magicznych zdarzeń Będę szukać dzikich wrażeń Tylko razem z tobą I szukać twoich śladów Na zamarzniętym śniegu Będziemy się kochać Tak daleko od brzegu A nasze pocałunki Będą pachnieć Pieczonym jabłkiem z ogniska Przecież wiesz Jak bardzo jesteś Dla mnie bliska I dla ciebie zapalam Ogień miłości Chcę zatonąć W twoich objęciach I drżeć z szalonej namiętności

Można się rozbić: jak mucha na szybie, jak statek na skałach, jak szklanka, która nie miała jak - oprzeć się... grawitacji. Można się rozbić - jak namiot. Cicho, nieinwazyjnie przenosić swoje istnienie w pobliże natury, zatrzymać się, zbadać podłoże, napoić korzenie; spragnione, zmęczone ciągłym kieratem na ugorze, gdzie nigdy nie ma odpowiedniej pory, żeby podczas ciepłej nocy wpatrywać się w oświetloną solarnymi lampkami - pelargonię. Można się zachwycić krągłością księżyca, przygarnąć najdoskonalszą z chwil, ot zwyczajnie stojąc na balkonie, gdzie krajobraz wieczornie przysypiającego miasta zdaje się być zupełną nowością, dziś zauważoną. Można być poza wszystkim, co tak naprawdę teraz "nie jest". Można rozbić bank zwany życiem, tutaj i w tej chwili, póki wszechświat sprzyja, póki o nic nie pyta, niczego nie oczekuje, póki nikogo nie przysyła i nikogo nie zabiera, póki nie ma wobec ciebie żadnych planów... oprzeć się o balustradę i jak ten różowy kwiat pelargonii nie martwić się. On wie, że deszcz go napoi, słońce ogrzeje, pszczoła odwiedzi i że teraz jest dobry czas na bycie pelargonią. Może potem będzie trzeba być: lwem, modliszką, szczurem, żyrafą... może taka rola przypadnie, ale nie teraz, nie w tej podniesionej z podłogi chwili. Chwili, która udawała jeden grosz, nic nie wart. Chwili, którą można przegapić pędząc od zadania do zadania i myśląc, że jeszcze jest dużo czasu, żeby popatrzeć na te lampki i pelargonie, zanim przyjdzie jesień: chłodna, deszczowa czarodziejka grająca na szybach okien swoje ulubione melodie, rozbijające sielankę balkonową.

Podróżnik Zabieram cię ze sobą, jeszcze dziś ruszamy; Masz mapę, więc pomożesz poznać mi jej sekret. Mówiłaś, że znalazłaś urokliwe miejsce, Nie patrząc, lecz jedynie wodząc opuszkami. Niezwykła okolica, przestrzeń jak aksamit; Wyczujesz drobne fałdki, nadwrażliwe, miękkie, Więc jeśli delikatny i troskliwy będziesz, Zabarwią się radością, drżeniem i ciarkami. Ach, jakże to uwielbiam; Wargi znów przygryzasz, Uwodzisz, kokietujesz, chcesz być tylko dla mnie. Zaborczo wokół dłoni wijesz się i wzdychasz, Jak gdyby twym natchnieniem były moje palce. Pozwalasz… Nie, ty żądasz, każesz się dotykać; Uważaj, bo rozkazy lubię coraz bardziej. ---

seksowne ciacho z miasteczka Dobrzyń z grupa kolegów był się założył że w jedną chwilę przeleci milę był bardzo blisko ale nie zdążył

Z nosem przylepionym ciekawością do szyby, ogląda fruwającego ptaszka. Szybuje między gałęziami drzewa. Dziewczynka ma sześć lat i jedno marzenie. Latać tak jak on. Nawet macha śmiesznie rękami. * Matka ma dzisiaj sto spraw na głowie i szykuje się do wyjścia. Słucha córkę jednym uchem. — A wiesz mamo, że zostanę ptaszkiem i pofrunę? –– Taa… jesteś dzielną dziewczynką. Widziałaś gdzieś moją torebkę? –– A wiesz, że rączki będą skrzydełkami. –– Już znalazłam. Na stole masz śniadanko. A telefonu nie brałaś? –– Tylko że ptaszki mają piórka, a ja nie mam. E tam, to nic. –– O, jest. Oczywiście. No to buziaka i spadam. Wychodząc, zapomina zamknąć okno. ••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• Inna wersja tekstu↔wrzucona↔ 2.9.2022 Bardziej dopowiedziana ------------------ Z nosem przylepionym ciekawością do szyby, ogląda fruwającego ptaszka. Szybuje zwiewnie między gałęziami drzewa. Dziewczynka ma jedno latające marzenie. By latać, tak jak on. Nawet raz po raz, macha śmiesznie rączkami. * Matka ma za to, sto spraw na głowie. Szykuje się pospiesznie do wyjścia. Słucha ją jednym uchem. — A wiesz mamo. Też będę ptaszkiem i pofrunę. –– Na pewno. Jesteś dzielną dziewczynką. Widziałaś gdzieś moją torebkę? –– Rączki co mam, są skrzydełkami. Też wiesz? –– Taa… już znalazłam. Na stole masz śniadanko. A telefonu nie brałaś? –– Nie… ale ptaszki mają fruwkowe piórka, a ja nie mam. E tam, to nic. –– Pewnie, że nic. O jest. Jak wrócę, pobawimy się w aniołki. –– Obiecujesz, że będziesz patrzeć, jak pofrunę. –– Tak. Oczywiście. A teraz buziaka i spadam. * Wychodząc, zapomina zamknąć odpowiednio okno, jak to zazwyczaj czyni. Będąc kawałek od domu, słyszy z góry wesołe wołanie. Córka siedzi na zewnętrznym parapecie. Dynda pociesznie zwisającymi nóżkami. Buzia radośnie uśmiechnięta, a rączki żwawo falują, roztrącając cząsteczki powietrza. — Mamo! Spójrz na mnie. Patrz jak obiecałaś. Jestem ptaszkiem. Za chwilę pofrunę!

@duszka Tak Duszko tylko że buddyści uważają, że to co robią jest słuszne, a ja bardzo wątpię w słuszność swojego postępowania. Jestem zdania zgłębiajmy, ale bez przesady. Czasem wychodzi, że sprawy, które robimy bezrefleksyjnie najlepiej nam wychodzą ;))

O nie, Leszczymie! Tego zdania nie mogę zostawic bez odpowiedzi: Ciekawość świata jest wrodzona! Juz niemowlęta ja mają, a ponieważ nie możemy go poznac do końca, zachowujemy tą ciekawość całe życie - jeśli jej w sobie nie stłumimy. Dzięki niej zbiżamy się wewnętrznie do niego - dzięki tej własnie zdolności. Ty przeciez tez rozważasz w tym wierszu pewne prawidłowosci, chcesz je sformułować, rozjaśnieć, czyż nie? Buddyści równiez to robią - zgłębiaja istote istnienia, cierpienia, życia i śmierci. Miłego wieczoru!

@Leszczym Ja jestem za rozważaniem i badaniem (doświadczaniem) rzeczywistosci... To tak, jakby odgarniac jej wierzchnie wastwy, odsłaniać ją nieco, zglądać głebiej. Juz dzieci to robią, chociaż nikt im tego nie każe. Ale nie wiem, czy to miałeś w Twoim wierszu na mysli. Przeczytałam go z zainteresowaniem :) Pozdrawiam!

Przed nami były drzewa konające A twoje usta smakowały Jak maki pachnące Całowałem je tak czule Powiedziałaś do mnie tylko: ''mocno cię przytulę'' I razem zaśniemy Wtuleni w swoje objęcia Piękna młoda para I czarno białe zdjęcia I doczekamy wielu Wschodów i zachodów słońca A naszych gorących pieszczot Nie będzie widać końca

Witam - słodko dziś u ciebie - tak lubię - Pozdr.

Sen życia krótki na długość prześcieradła i gwałtownym upadkiem z marzeń przerwany. Może znów przyśni się nowe trwanie i tak bez końca?

Pasowałby tytuł Pazurami i wtedy miniatura nabrałaby wydźwięku z puentą.

Jak wyrwać ułożonego przez miasto bio-robota na wolność tańczącej leśnej polany? Niektórzy mówią przez zmartwychpowstanie czułych, gdzieś głęboko uczuć?

@Krzysztof2022 Sposoby na papu... przeróżne, z życie trzeba dać jałmużnę. Pozdrawiam Krzysztofie, chciałbym poznać wszystkie sposoby zabijania jakie natura nam dała.

Góry to zawsze przygoda :) Dziękuję Ci! @Ofcza Dziękuję bardzo :)

@Amber "Na długość prześcieradła" - w sam raz, nie było na pewno spełnienia... i trzask! Pozdrawiam.

@janofor Jeszcze stoją samotnie w Rzymie czy Atenach, kiedy dzień ostatni... posłuchamy Big Bena? Pozdrawiam. Dziękuje za wizytę.

@Somalija Biorę to jako sentencje i zapisuje u siebie... tylko że miłość stworzył Bóg - rodzony, nierodzony, niech się sam wypowie. Miłego dnia Ago.

Zabawne jest to, że sam jestem zmuszony do tego właśnie odkrywania. :-) Dziekuje za czytanie i komentarz :-) Niestety ta druga strona najczęściej uważa dokładnie to samo. Pozdrawiam.

Dzisiaj już obie strony boli głowa. Co za czasy?

@Cor-et-anima Dziękuje :-) I nie przepraszam :-)

Witam - dziękuje serdecznie - Pozdr. radośnie. @Krzysztof2022 - @Natuskaa - dziękuje -

@Marek.zak1, @Somalija, @Gosława, @Cor-et-anima No i znowu wyszedł erotyk. Ech, no ale nic to. I tak uwielbiam je pisać. ;-)

poczułam nieprzenikniony chłód poranka poczułam,że mogę ukraść skórę kości ukryte sekrety wnętrzności tak daleko od tego czym byłam czym będę czym chciałabym się stać poczułam nieprzenikniony żar obojętności tak daleko głęboko tak blisko odpływam, odpływasz

Witam - owe milczenie szukające słów zachwyca - Pozdr.uśmiechem.

Tym właśnie odwdzięczył się człowiek psu. Który zawsze jest u jego boku... Pozdrawiam

Nawet jeśli dzisiaj błysnę albo zabłysnę spodniami, uśmiechem, czy myślą pojutrze mnie nigdzie nie będzie jakby nieprzesadnie przenigdy nie było. Warszawa – Stegny, 24.08.2022r.

Robić problem * sytuacja jest całkowicie zmyślona, jak niemalże każdy mój dialog i jest wariacją na temat głównie zaobserwowanych i zasłyszanych sytuacji w życiu damsko – męskim. On: Witam, witam i z góry ostrzegam Ciebie, że czasem robię z tego (* autorsko umyślnie niedookreślone z pełną premedytacją ) problem... Ona: Witaj. W takim razie jeszcze Ciebie, a właściwie nas, przemyślę. Chyba dajesz mi do myślenia w złym tego słowa znaczeniu. Cóż, Piotrka wcale nie musiałam przemyśliwać. Ten młodzieniec szedł prosto za mną bez najmniejszego mrugnięcia okiem i jak po sznurku. Bez oporów. Klasycznie, że tak powiem. Łatwiej. On: Z tego co mi wiadomo, a wiem niewiele to Piotrek owszem szedł, ale ponoć szybko sobie poszedł. Cholera, mogłem nie mówić o problemach... Ona: Mogłeś, ale powiedziałeś, a nawet napisałeś. Z Piotrkiem to w ogóle były całkiem inne zawody. Wcale sobie nie myśl za wiele, bo nasza wspólna kawa jest jak na razie totalnie wykluczona. Na razie !! Warszawa – Stegny, 19.08.2022r.

@[email protected] ;) malarka, wokalistka operowa, artystka kulinarna itd. Nasz kwartet i inni :)

@Natalka16 wiesz? Coś po mnie kiedyś dla moich dzieci zostawię oprócz wspomnień... Pozdrawiam

@valeria Pozdrawiam cieplutko.

@[email protected] zdałeś, więc teraz trzeba to uczcić ;) He he @puszczyk no nie o to mi chodziło, żeby Cię waliło :) no ale skoro tak poczułeś to przepraszam, że Cię zabolało. Wiesz? Często piszę jak do kogoś list mój wiersz... Pozdrawiam