Ranking

została jeszcze terapia nieautoryzowanym lekiem o bardzo obiecujących rokowaniach byleby nie zgasło w oczach byleby się nie poddać tuż za pięć minut zegarmistrz pupurowy nagły zastrzyk sił i chęci niejeden dał się na to złapać niejednemu ten obraz utkwił i dał... później najprawdziwsze uśmierzanie szpryca na łzy szpryca na sen nikt przecież nie byłby w stanie zrozumieć że serce pęka ot tak *ortografy poszły do szafy

żyjąc nabywamy prawo do tego by umrzeć umierając do tego by życie zrozumieć które jest tylko jedną z chwil jaka mija bezpowrotnie nigdy już nie zawraca i niech tak zostanie niech nikt w tym nie grzebie nie wmawia że jest inaczej

w węźlastych splotach pniesz się pragnieniem wzdychając przylgami wbliźniasz w mur liście w rubinach prężąc jak głodne dłonie purpurą pełzną w dół a wąsy w pąsach czepliwe bezwstydnie schodzą z talii do ud tam gęsta lepka burgundem dzika rosnę czerwono winna rozkwitam znikam i znów

Zielona herbata Napiłbym się herbaty zielonej Z letejskiej wody zapomnienia Zabrałaby te lata niepamięć, amnezja… – całego istnienia… Napij się ze mną, Królowo Zielonej herbaty zapomnienia Pokocham cię znowu, jak wtedy… – od pierwszego zdumienia.

Otwieram oczy, a kłucie w plecach sprawia, że nie wiem czy z łóżka wstanę. Próbuję jednak i nie narzekam, moja samotnia jawi się rajem. Ten ból mi mówi, że jeszcze żyję. Jak mógłbym go więc za to przeklinać? Choć cisza w domu samotnie wyje, nie mam też kogo za nią obwiniać. Za nowy dzień już dziękuję Bogu i choć za oknem jesień zakwita, dzisiaj, jak wczoraj, wiem to na pewno, na żaden spacer wyjść się nie uda. Jednak się cieszę, że przez te szyby, dawno niemyte, w pajęczyn kratkę, chmurzy się do mnie ciężarne niebo... I taka radość przychodzi z czasem.

Marcjannie mógłbym nawijać o urazach żalach mógłbym gniew spuścić ze smyczy mógłbym poczuć schadenfreude albo weltschmerz ulec nałogom — to łatwe ale wolę poezję tu nie ma ograniczeń wszystko dozwolone również napisać zły wiersz mógłbym nie czuć nic i niczego nie pragnąć oddając się medytacji czy innej sztuczce przebóstwiać swój umysł w jednej chwili być głupcem i mędrcem ale wolę poezję w niej widzę punkt zwrotny w moim życiu jasną stronę — szczerość mógłbym szukać potwierdzenia własnej wartości wszak nigdy dość pewności siebie dominować poniżać sprzedawać kupować dbać o to co nietrwałe przedkładać seks nad miłość wygodę nad poświęcenie ale odpuszczam nie szukam mam znalazłem to na czym naprawdę skupić się warto to droga do domu

Biały wiersz skrobnę na kawałku. Czystej chusteczki higienicznej do łez. Napiszę długopisem zwyczajnym. Dla zupełnej niepoznaki. Może dla draki? Czarno na białym. Słowa wykrzyczą naj naj tak. Żeby tak usłyszały, tak tak. Cel mej pisaniny jedyny słuszny. Jedyny nierealny, acz prawdziwy. Abyś tekst przeczytała i się rozebrała. Tylko nie zrozum mnie opacznie. Nie jestem Jakubem. Potrzebny nam fart. Nie, to jeszcze nie jest ten wiersz. Razem nagle rozebrani pójdziemy. Zdobywać szczyty i łączyć marzenia. Pożądać rzeczy niemożliwych oraz piękna ubrań.

Czupurna sikoreczko, baletnico nieba, widzę trwożne zabiegi za ziarnem na rynnie. Już uwodzisz partnera, seksownie i czynnie, ponad miarę zalotów teraz wam potrzeba. Nowe gniazda wijecie - tulicie pisklaki, popiskują i skrzeczą, wołają o strawę. Jakież one niezdarne, na poły niemrawe, nieporadne, krzykliwe - jeden, drugi - nagi. Tata krąży jak każdy po karmę do ludzi, mama stroszy pióreczka, małe wysiaduje. Człowieczek wzrok wytęża, wsłuchuje się w chórek, póki jerzyk przyleci, wszystko zapaskudzi. Natura pisze sztukę, więc jej nie przeszkadzaj, ona przeczuwa kolej... toku ewolucji. Każdy wie że zaboli, wycinek destrukcji, równowagi prawidła, przyrody to władza. Może na drugi roczek - mocniejsi przylecą, sploty znów pobudują, krąg życie zatoczy. Karmić przecież możemy, miej otwarte oczy, dajmy cieszyć się pięknem ptactwa ponad strzechą. Melodyjne śpiewanie, cicibej - cicibej, unosi się etiudą nad lasem i polem. Co będzie jak nie wrócą na trwogę już dzwonię, Najdłużej pstra bogatko, pici - pici nam graj! "Bądź jak ptak, który gdy siada na gałęzi zbyt kruchej, czuje jak siada lecz śpiewa dalej, bo wie że ma skrzydła." - Victor Hugo. Zdawać by się mogło sikorki o dwóch twarzach.

na początku było całkiem całkiem świat przedstawiał mi się grzecznie i po kawałku jestem kamieniem - mówił jestem twoją matką jestem trawą chrząstką jestem ciszą przed burzą na pytania nie fair przyjdzie jeszcze czas a zanim nabiję cię w butelkę z bardzo ciemnego szkła będę grał w miarę czysto ty możesz podglądać

X-dziesiąt ileś Świeczki na bez-torcie Piasek wysypany z klepsydry Cóż na nim kreślisz? Nie liczysz dni one otwierają kolejne drzwi Guziki szczęścia w gestach tak bliskich Serpentyny wspomnień, pęknięte baloniki… Obsypany brokatem, ścierasz z siebie kurz Słupki podsumowań których nie dodajesz liczysz? A na co niby masz liczyć? Z ziaren minionych wyrastają pędy Tam znajdziesz owoce swoje podlane łzą i potem Tektura z prezentów, które nie doszły… Dary nie-zdrajców, nie mamią oczu Butelka otwarta - będzie toast Spokojnie, nikt do ciebie nie strzelał Muzyka SMS-ów, rytm klawiatury Zatańczysz? Basen spokoju, fala od kamienia słyszysz – plusk i już cisza Śpiew syren w głowie, o nie, to nie one – baw się Podjechał autobus, czas wsiadać… Raz jeszcze patrzysz w dwie strony, ale jest jedna

Znów nadeszły gorsze dni, dosyć uśmiechu, dosyć głupstw, prawdziwy ja myje nową twarz do nowej gry. W ciemnościach mojego pokoju, gdzie prawda pozostaje prawdą. W bieli dzisiejszego świata, gdzie kłamstwo rani pod osłoną rzekomej prawdy. Wstaję, siadam, słucham. Oczy zaczerwienione od niegasnącego ekranu telefonu. Słucham, siadam, wstaję. Wyobrażam sobie jakie kwiaty przyniesie mi ten dzień. Tracę rozum. Chorym się staję. Kaszlę kłamstwem, a piszę prawdę. Martwią mnie tajemnice przekazywane podczas zmierzchu, po czym sam w mroku wymyślam kolejne tajemnice. Kim jestem? Gdzie jestem? Kim jestem? Gdzie jestem?

pyszne są ptysie i pączki i bita śmietana zapowiada kremową rewolucje Mars . Wenus. Pluton smaczne są kalopki i krucle a Lenin wymyślił ptysie z antymaterii w tej kosmicznej rewolucji grudzień zapowiada nadejście wiosny forsycje wybuchają złotą eksplozją w kwietniu male radości są jak eklerki mniam mniam...

dziękuję ci Panie za miskę pełną deszczówki piachu i kamyków jestem najedzony dziękuję ci Panie za łańcuch wrzynający się w skórę jestem blisko ciebie dziękuję ci Panie za dom z desek zbutwiałych i kruszącej cegły jest mi ciepło dziękuję ci Panie za pchły które nieustannie mnie gryzą nie jestem samotny dziękuję ci Panie za niemiłość za niewdzięczność za obojętność za niewolność za bezdotyk za bezczułość twój wierny sługa ________ 26.08. obchodzimy Międzynarodowy Dzień Psa i każdego innego dnia też...

Myśl dziesiąta. Nie lubię komercyjnego sportu. Pojedynek medycyny, farmacji i antydopingowa farsa. Odkąd pokazują paraolimpiadę - widzę siłę, pasję i hart ducha prawdziwego sportu... Oby jak najdłużej.

Jest coś takiego, w tych oczach za szkiełkiem, Że widzę w nich całe letnie niebo gwiezdne. Jest coś takiego w twojej pięknej twarzy, Że mam w niej dom i spoczynek i spełnienie marzeń. Jest coś takiego, że gdy zamknę oczy, Pod powieką cię znajdę, i nie będę miał dosyć. Poddaję się pięknu, na to słodkie wygnanie, Jesteś mi skazana na wieczne podobanie!

Zaklinam Zaklinam deszcz który teraz spadnie Niech ogrzewa mnie słońce promieniami Już nie chcę płakać Samej ze sobą nawet lepiej mi Po co ci mężczyźni Co serce tylko ranią moje Bóg jeden wierzy mi Jak cudownie teraz mijają Od nowa dni A tęcza? Tęcza jest bez was panowie piękniejsza Wszystkie kolory ma Są tak jaskrawe Jak by mówił do mnie Pan Tylko kartka papieru i Boże słowo I ja A gdy stąpam po zielonej trawie Stwierdzam fakt Lepiej mi samej Więc mówię słodkie panom pa!! Iwa

Samotność Bałam się tak tej samotności Lecz teraz jej wręcz szukam Kocham mój pokoik Gdzie spędzam czas sama Nie nie jest mi źle kiedy chcę Mam z kim pogadać Czy muszę być z kimś By być szczęśliwa Może Bóg wybrał mi samotne Dni Bym samą siebie doceniła? Nie samotność jest fajna Gdy dobrze nią gospodarujesz Nie musi być wcale źle W samotności cisza spokój I tak mija mi dzień Tak więc Niech żyją dni Otulone promieniami słońca Otulone gwiazdami Co na niebie lśnią bez końca Iwa

Bydlęce wagony Na stacji czekają Ludzi co tłumnie Do nich wsiadają Lecz nie wiedzą jeszcze I nie są świadomi Że podróż ta w jedną Prowadzi stronę I jadą Jadą w tłoku ogromnym Bez kromki chleba I kropli wody A na stacji docelowej Rampa na nich czeka Gdzie selekcja się zaczyna Każdego człowieka Tam przy bramie tłum ludzi W pasiaki odziany A orkiestra Gra marsze powitalne Nie to nie sanatorium To nie wczasy nad morzem Nikt inaczej jak przez komin Stamtąd wyjść nie może Choć nie zawinili Los smutny tak dzielili Dorośli i dzieci W jednej krótkiej chwili Pytam losu podłego Co światu uczynili Że życie swe brutalnie Tak szybko zakończyli Do dziś nie znam odpowiedzi I nikt mi nie odpowie Dlaczego tak się działo? Co ludźmi kierowało? Jedno tylko pragnienie I nadzieja wielka Niech taki los już nie spotka Żadnego człowieka

Śli …nad rozdeptanym na mlecznej drodze ślimakiem unosi się but o krok sunący w przyszłość. …nie słychać już jęków przyklejonej skorupy i mięsa. …za szybko mój Panie wyszedłeś z przeszłości, nie jesteś przykładem wolnego życia i śmierci.

Panie podniebny Stwórco przetwarzanych stworzeń Kręcę się już z dala od Ciebie Przebijam kartkę, obrus i promień jak dawno mnie tu nie było jakże musiało mi być niemiło Panie podniebień rzuć tutaj okiem daj mi powody żeby być wzrokiem

@Sylwester_Lasota Staczam się raczej a nie płynę Taborami dzikich pięknych ludzi Anonimowych uwiedzionych budzi Rankiem widok wczorajszego drzewa A mnie się wydaje że ich już nie ma Miny wczorajsze zamyślone inne Spalam w pamięci kiedy zasypiam I tylko staram się dla mnie-dzikusa Ę i Ą rano nie nadużywać

Takiej melodii nam dziś potrzeba Uratowanej jeszcze z przedszkola Tamburynkiem waza potłuczona Ubabrane w kolorach czoła Ratuj, ratujesz i nie uratujesz Umyka piosenka, tamburyn, ona Takiej melodii nam dziś potrzeba Uhahanej na widok nieba Dzięki, cześć

@Sylwester_Lasota Na to wychodzi, że nie jestem gapą Odczytuję sama sobie ze swego Tutaj z Tobą postępowania Obrzucam więc świeżą trawą Poprzednie strofy bez wyraźnych znamion Akrostychu, przemilczę i przepiję je kawą

czasem jest jej potrzebny, podlać roślinki, wypielić, oczyścić.

@Sylwester_Lasota Tumany kurzu wzbijamy w lecie A na jesieni spokojną deskę Korytarzami linji i przekreśleń Malujemy od nowa i wciąż i wreszcie yyy jako litery zamyśleń są wieczne Ślady rąk są jasne a ust są za szybkie Liczę na jedne a przecież mam wszystkie I z krajobrazu zielona stocznia Spływa w łodziach i robotnikach Zamienia się z siebie na siebie i pyta jeszcze?

Zrobić krok do przodu, zacząć tańczyć w obłąkany rytm świata, czy przezornie się wycofać ?

Słaba nadzieja rwie się jak nić pajęcza posmutniały w ogrodzie wiary kwiaty jeszcze tylko miłość dodaje mocy ona na szczęście nie skona brudne słowa wystrzelić trzeba jak z procy z katapulty albo jak z armaty najlepiej jak najdalej w stronę kosmosu niech na koniec wpadną w czarną dziurę tyle miliardów spadło na ziemię kropel losu niech wiatr przegna wszystkie chmury ponure może na niebo wyjrzy upragniona wolności i prawdy tęcza

@Antoine W dziękuję bardzo!! Miło mi:D

@24601_podejdz_tu dobre :) rym na zakończenie trochę odstaje od poziomu, ale z czasem będzie super.

Słońce i księżyc „ toczą się”.

@[email protected] Dziękuję! Zaiste, pisaniu towarzyszyła ta sama wewnętrzna satysfakcja :)

@Antoine W Fajne to zakochanie "od pierwszego zdumienia"...! Pozdrawiam:-)

@Magdalena Choć się zaczęło zupełnie niewinnie Od kilku pierwszych literek łowienia Rzeką słowami z wysokich gór płyniesz Aż do samego morza spełnienia Zdawać się może, że omijać morze Lepiej by było, lecz tego zabrania Etos szeptany słowem marynarza. Po każdej burzy ciążenie pomoże I wartkie wody w doliny popłyną Elegię w skałach wypłuczą nam zaraz Jak zachód słońca nad mórz horyzontem

@ais i wszystkich zwierzaków.... ;) tylko my możemy i musimy opiekować się tym światem... Bóg nas nie wyręczy.

Bardzo dziękuję @Antoine W za przeczytanie, polubienie i komentarz. Oby los psiaków uległ dalszej poprawie. Pozdrawiam!

głos wewnętrzny wzywający do... "matka"

@[email protected] dla przypomnienia Zofia Nałkowska w "Medalionach" i również mam wiersz o tytule ludzie, ludziom, ale nie wszystko naraz, pozdrawiam z życzeniami miłego dnia

Piękne!

@opal I tu się po wtóre zapomniałem... ktoś powie przesyt, zawróy głowy - a dla mnie i jeszcze kilku jest to jak zimny powiew w najgorętszy dzień roku czy promienie słońca gdy niebo zasnute ołowiem... i tu się po wtóre zapomniałem... Pozdrawiam Pan Ropuch

Ależ wyszło erotycznie! i pomyśleć, że za wszystkim stoi winobluszcz;) Puenta pozostawiona w nienasyceniu jeszcze bardziej uruchamia wyobraźnię. Fajnie tu. Serdeczności.

@[email protected] piwko jest bursztynowe, piękne białą pianą zwieńczone.... zapraszam przyjaciół na piwo czeskie, mało alkoholu dużo smaku i zabawa do rana...

pragniesz tego domu, mój dom się powoli zmienia japoński klimat. nie wiem dlaczego, chodzę w kimonie, piję z malutkich filiżanek, do snu się kładę nago.

"Petarda" Zew...

zatopić się:)

Polepimy - powiedz Panie? Z klejem błagam do mnie zajedź. Lepić proszę, bruzdy w drodze, jak jest gładka, już nie możesz. Lepiej kitem smolić uszy, chcesz Mozarta, zagrać musisz. Lepiej kadzić disco polo, czy na skrzypcach zagrać solo? Lepiej tanio, spolegliwie, niż bogato - ależ chciwiec! Lepiej stawiać, niźli burzyć, mosty buduj a nie mury. Lepiej zostaw politykę, a owieczki sam ostrzygę. Lepiej z wnuczką iść na spacer, dwa wierszyki niechaj stracę. Lepiej żonę zdradzić w lesie, wilcze echa na wieś niesie. Lepiej spal się w świecy knocie, niźli serca dostać złote, Lepiej przymknąć, niż otworzyć, myśli rzucić ku przestworzy. Lepiej pisać do szuflady, z kurzem wespół artyzm zbawisz. Lepiej barek uzupełnić, niż się pytać, co to biernik? Lepiej wychlać cierpkie whisky, spróbuj tylko a zaiskrzy. Lepiej życie brać jak leci, niż się kajać u spowiedzi. Polepilim... Boże Drogi, co zostało - znów odłogi? Wiem jak dobrze nic nie rzekniesz, bo cię nie ma - myślę wrednie. Bo świat stworzył wielki wybuch, powiedz prawdę - weź się zlituj. Lepiej jednak w Boga wierzyć, w spokojności żyć na kredyt. Można stwórco lepić dalej, tylko powiedz - co to daje? Wiarą wszystko ulepiłeś i tak dumam... dzieło czyje? "Moim zdaniem to, co się stało z czasem u początku wszechświata, stanowi ostateczny argument za brakiem potrzeby "Wielkiego Projektanta" oraz przemawia za tym, że wszechświat powstał samorzutnie." - Stephen Howking.

Pewna babeczka - z okolic Pułtuska - wprost do słuchawki sedno wyłuszcza; Nie jestem taką osobą, żeby iść w byle kąt z tobą! Nie brak mi w domu wygód, ni łóżka.

@iwonaroma Czasem to iskierka na loncie beczki, oby - śmiechu (najlepiej - wspólnego), a nie - beczki prochu :-) Fajnie Ci to wyszło, Iwonko. ? Pozdrowienia serdeczne ?

Szanowny Panie Żabo, Przecież wiem, że nie Pan jesteś lub będziesz w ciąży... (za kogo ta Żaba mnie uważa, że myśli, że ja myślę, że on w tej cionży mógłby być :-/ - soreczka) "Świadome rodzicielstwo jest podróżą, którą możesz rozpocząć właśnie dziś, nawet jeśli do tej pory nie miałeś pojęcia, jak bardzo tradycyjne wychowanie uniemożliwia budowanie prawdziwej relacji z drugim człowiekiem. " --- ściagłam z netu, bo tam takie mądre rzeczy piszą. Każda Dobra Nowina mnie cieszy i naprawdę gratuluję, choćby tej ważnej decyzji. Serdecznie pozdrawiam :)))

Szczury uprawiają "wyścig ludzi". Pięknie.