Ranking

nie ma bata milczenie zawsze boli bo jest jak fałsz który się czai tylko milczenie kamieni przydrożnych i starych mebli jest szczere da się lubić milczenie nie mówi a jednak kłamie trudną drogą nas karze którą niełatwo nam zrozumieć gubimy sie w jej labiryncie on ciągle milczy

Nienasyceni Zbierają się pospiesznie na wystawnej uczcie; Widzimy jak rozbłysków każda kość dotyka, Próbując gorączkowo najeść się do syta Nim ranny promień światła zdąży stać się jutrem. Każdego dnia przychodzą by świętować hucznie Lecz nigdy by z pokorą przejrzeć się w odbiciach, Sumieniach porzuconych dla uniesień życia; Bezpańskie błądzą cienie w gabinecie luster. Do świeżych zarysowań wlewa się bezradność, Co nigdy miejsc wrażliwych blizną nie zaślepi, A serce popękane zacznie wreszcie słabnąć, I wzniecać nieświadomie katów swych apetyt. Rozbito gdzieś w pobliżu pełne łez zwierciadło, By duszą znów nakarmić głodne wciąż szkielety. --

wędruję po śladach stąpam przekrwione mam oczy ciszę plączę w niemoc by krzyknąć przez wiatr przez burzę i ocean przez wszelkie stworzenie straciłem wiarę w to co boskie straciłem wiarę w to co ludzkie czyż to nie jedno i to samo spójrz upadam i zmierzcham programuję się na nową modłę teraz albo nigdy czy potem przegapiłem pociąg została mi droga bez biletu i peronu z bóg wie jaką końcową stacją

w nowoczesnych samochodach nie ma już Boga w nowoczesnym świecie może jest wygodnie ale mało towarzysko i cel zagubiony dobrze, że jest chociaż prowadzenie zdalne

Wyrwy Pierwsza jest między mną a tym miastem, druga między mną a miastem rodzinnym, bo czy tutaj, czy tam to jestem już zawsze ten obcy, ten nie swój, przybysz i ten inny. Trzecia jest między mną a Bogiem, czwarta pomiędzy wszechobecnym a mną, bo chociaż szukam, serce szepcze ciągle swoje: nie ma go tu, nie ma go, nie ma go. Piąta jest między mną a nasyceniem, szósta między mną a świat(ł)em całym, bo horyzont krwi zmierzchem czerwienieje i w brzuch wbija kły kolejne świtanie. Siódma i ósma zieją między nami jak w ziemi grobów rozdrapanych blizny, proszę, zanim w ich czeluście kiedyś pospadamy — już noc, chodź do mnie, przytul się, zasypmy.

Wśród szarych obłoków na niebie niebieska chmura zawisła wszak nie odnajdę już Ciebie wszelka nadzieja też prysła Gdzie jesteś siostro kochana z pewnością już nigdy nie wrócisz ta nić została przerwana i karty tej nie odwrócisz Jeszcze ta lampa się pali na Twoim nocnym stoliku pamiętasz te światła w oddali ty pytań miałaś bez liku Na szklankach żłobiłaś kwiaty maki czerwone i róże to było kiedyś przed laty i krople deszczu na chmurze Marzenia zamknęłaś w szufladzie już nie pamiętasz ich treści być może w tej smutnej balladzie ich mała garstka się zmieści Ogień palił się w piecu a dym uchodził z komina przy jednym stole siadała wtedy szczęśliwa rodzina Chleb pachniał kłosami żyta i łanem złotej pszenicy w nim była magia ukryta i w blasku woskowej świecy Wspominam ten biały dzbanek złocisty kolor herbaty na półce tykał zegarek stał przy nim wazon pstrokaty Pamiętam to serce stroskane co zawsze łączyło rodzinę to przecież zawdzięczam je mamie i twoje wymawiam znów imię O siostro wracaj z daleka tak smutno mi jest bez ciebie a w domu samotnie wciąż czekam i marzę o żytnim chlebie

Wiersz niedokończony Zamykam słów galaktykę w dłoni I bardzo mocno zaciskam palce By ni jednego z nich nie uronić Kiedy się wiją w nierównej walce Liter gwiazdy w głowie zamykam W kosmosu marzeń bezmiarze Pomiędzy światłem ich myśl przemyka Do przyszłych prowadząc mnie zdarzeń D.G.

Więzy Krepuję Cię mocno twardym Sznurem mego pożądania Zaciskam na ciele węzły Całkowitego oddania Zapinam miłosne kajdany Całej niesamowitej żądzy Gdy wzajem się oddajemy By w zapomnieniu pogrążyć Zapinam na Tobie okowy Szalonej namiętności Uściskiem pragnienia stalowym Upust mej daję miłości Zdejmuję więzy twarde I delikatnie teraz przytulę Mocno do siebie przywiążę Miekkim czułości sznurem D.G.

wczoraj czytałem różewicza styl zachwycił mnie jego powab lingwistycznych igraszek dzisiaj jakoś inaczej wersy układają mi się rymy zapodziały gdzieś przecinki aż każdy piśmienniczy artykuł psuty w rękach nad papierem sklep zamknięty nieodnaleziony Plastikowe twory odrzucam z przyczyny tejże Gęsie pióra gęgają że będą staranniejsze Kałamarz tusz powrót wena twórcza Serce i mięsień duszy znowu się rozkurcza Gdy nowe Słońce tancerzy swych pokazać raczy; Promieniami złotymi inspirująco zatańczy! One dla Horacowych sylab, będąc parami, W natchnionym ruchu przywrócą pakt między poetami; Rzymski ład i ta symetria mnie z powrotem omami!

1.Na parcianym płótnierysuje węglem zimaautoportret wiatrem słuchany2.Pustymi kwintamipróżnymi oktawamizapełnia pięciolinię Padre Vivaldi

zasady -minimum dwa słowa -maxymalnie dwie linijki żeby można bylo zmienić rym -musi być rym do poprzedniego wpisu https://www.rymy.eu/ -sens może ale być nie musi -kolejny post tego samego użytkownika dopiero po dodaniu postu przez inną osobę. -nie dajemy komentarzy chyba że wpisane wg powyższych zasad zapraszam wszystkich do zabawy no to rozpoczynam 1 2 3 Splątanina splątu.

Oplatasz mnie skrzydłami, znamię cudu kochania, czy karmisz złudzeniami? Dotknij czule palcami, w każdym niemal dniu, nocy, oplatasz mnie skrzydłami. Spotykasz się z gwiazdami, walczysz - chyba wiem o co! Czy karmisz złudzeniami? Upajasz zapachami, radosny zawrót głowy, oplatasz mnie skrzydłami. Czasem walisz pięściami, wykrwawiam serce z bólu, czy karmisz złudzeniami? Jesteśmy relikwiami, Boska chusta z Oviedo. Poniosłaś nas skrzydłami, nie karm już złudzeniami! "Rozwiane złudzenia pojawiają się zawsze tam, gdzie oczekujemy, że coś lub ktoś uczyni nas szczęśliwymi." - John Powell.

budowałam r u n ę ł o rzeźbiłam po pę ka ło malowałam wyblakło lepiłam _s_ _ t_ _a _ j_ _a _ _ ł_ o_ rozniecałam z g a s ł o zasadziłam ch ł s o u chroniłam przepadło

A to jajo, mała, cekin, Nike cała moja, jota.

siedzę zmęczony nad kartką papieru słowa buzują w mej głowie jak lawa lecz nie mam siły, jakbym był z eteru nie spadną na kartkę słowa jak z jabłoni. zazdroszczę innym poezji lekkości co jakby sama się w gości układa wypływa z duszy spragnionej wszystkości a nie, jak glazurnik, mozolnie układa. myślę o dawno wygasłym uczuciu co spopieliło się, zniknęło w oddali pozostawiając blizny na mojej duszy a teraz niby pozoga pali. Warszawa, 13 listopada 2020

Po południu rozpoczęła się sesja praktyczna. Bombo bardzo liczył na nią, gdyż chciał sprawdzić zdobytą do tej pory wiedzę. W pewnej chwili prowadzący zajęcia Kraft – szef sprzedaży firmy, wskazał na niego łapką. Bombo wstał z miejsca i zbliżył się do wykładowcy. – Wyobraź sobie, że chcesz sprzedać nasz preparat „Zdrowy miś” jakiejś starszej misi. Co robisz? Wyobraź sobie, że to ja jestem twoją klientką. Bombo uśmiechnął się. Był przygotowany i pewny swojej wiedzy. – Wiadomo, że misie podejmują decyzje emocjonalnie, tak więc należy zdobyć jej sympatię i zaufanie. Najpierw pytam o zdrowie, dowiaduję się, co misi dolega, a następnie przedstawiam najnowsze badania, dowodzące, że preparat „Zdrowy miś” jest na tę dolegliwość bardzo skuteczny. – Bardzo dobrze. A jeśli misia nie jest do końca przekonana, albo skądś dowiedziała się, że nasz preparat nie działa? – Przekonam ją, że należy wierzyć nauce i wynikom badań przeprowadzonych przez niezależnych naukowców, a nie przypadkowym misiom. – No dobrze – nie ustępował wykładowca. – A jeśli misia powie, że stosowała nasz preparat i jednak nie działał? Bombo uśmiechnął się. Był wszechstronnie przygotowany do testu. – Przekonam ją, że może się zdarzyć, że pierwsze dawki preparatu nie działają i że trzeba powtórzyć terapię. Dopiero druga, a często nawet trzecia są skuteczne. Tak dowodzi nauka. Pokażę misi odpowiednią broszurę. Najważniejsze to zdobyć sympatię i zaufanie misiów, gdyż wtedy są one przekonane, że nie chodzi mi o to, żeby sprzedać nasz preparat, lecz o to, żeby im pomóc. Wykładowca patrzył z podziwem na odpowiedź swojego ucznia. – Brawo Bombo. Otrzymujesz najwyższą ocenę. Nasza korporacja bardzo liczy na twoje zdolności i umiejętności. Wyniki testu przekażę do działu personalnego. Bombo spojrzał po sali. Zobaczył pełen podziwu wzrok Kamby. Fragment mojej książki "Korpomisie". http://www.marekzak.pl/korpomisie.php

nie mam pewności czy żyję wiecznie tropię cienie nie mam ścieżki świata czarne skrzydło i lód przysięgałam ale pojawiła się Dolores ból wybrał mnie próbowałam cię prześnić polarną bezzorzą przetruć raz zawity mrok pełza zawsze

poeci ci niezłomni frustraci stworzeni z przypadkowych atomów w chwilę po wielkim wybuchu potrafią dostrzec odrobinę krwi Boga w pospolitym krupnioku i na przekór rządom chaosu ułożyć wszechświat w miłosny sonet wypełniam słowo oddechem i omijam szpaler białych mieczy wznosząc się ponad łunę czerwoną chcę oszukać przeznaczenie

opowiadamy sobie swoje światy z pominięciem nieistotnych szczegółów długą frazą przerywaną szczekaniem psa historie jakich wiele ciemne bramy rytuały przejścia prywatne trzęsienia ziemi tsunami żeby mieć je już za sobą potem kochamy się z przerwą na łyk zimnej herbaty i papierosa pomijając szczegóły bo stają się zbyt istotne 250120

tworzę alternatywną rzeczywistość w której nie jestem sobą uciekam gdy nie mogę wytrzymać z tamtym mną gdy wzbiera mi się i nie mogę znaleźć ujścia złoty wentyl bezpieczeństwa nie działa nie wiem gdzie jest lepiej tu czy tam a może są jeszcze inne miejsca w których mógłbym się odnaleźć jest późno kończy się zawartość drewnianej skrzyneczki pewnie stąd ten bełkot i niewyraźne pismo chyba za dużo czasu spędzam w swojej głowie zdecydowanie za dużo

w rozwidleniu ramion wysrebrzonych kroplami od tęsknoty po horyzont w meandrach i bryzach prąd ostrzy słońce w oczy zamglone odpływa my fala mi

Super pomysł i wykonanie :))) Może jedynie pod 'rozniecałam' - 'zgasło' zapisać drobniutkimi ale wytłuszczonymi rozstrzelonymi literkami - żeby wyglądało jak...popiół? spalone drobinki?

Chłopy, to jednak mazgaje.

posłuchajmy se wespół historii starego Bejdaka ;))

Oczywiście. Zawsze można lepiej i nawet trzeba chcieć lepiej. Osobiście nigdy nie kreowalem się na mistrza. Potrafię przyjąć cenne uwagi jeśli są na miejscu. Może niesłusznie jednak w tonie w jakim utrzymane są Twoje komentarze wyczuwam usilną chęć przyczepienia się do czegoś, czegokolwiek. Przykładem może być choćby owe 31% wyrazów jednosylabowych. Nie wiem kim jest Arek, u którego byłeś czeladnikiem w pisaniu, ale znów może niefortunnie sformułowałeś myśl, ale rozumiem ją jakbym powinien z pokorą przyjąć Twoje uwagi, a Ty przy całym szacunku moim mistrzem nie jesteś. Serdeczności Kocie drogi, zabaw i eksperymentów z rymem nigdy dosyć. Sam wiesz ;) Miło mi. Tzn miło czytać miłe słowa na temat wiersza, nie że masz jak podmiot, przynajmniej jeśli chodzi o pierwszą strofę, bo to w sumie nic fajnego. Pozdrowieństwa

świetny wiersz, nie możemy pozbywać się złudzeń, bo są nam prawie tak samo potrzebne jak marzenia, pozdrawiam serdecznie:)

Stokrotne dzięki rzekła stokrotka przekażę jemu, gdy ten ktoś spotka i przyprowadzi mi tu fajtłapę co poparzyła w pokrzywach łapę. Mówią, że po pas wpadła w pokrzywy ale ten przekaz nie jest prawdziwy albowiem wpadła w nie aż po szyję zawyła z bólu, czy nadal wyje? Za tym strumykiem i za polanką tam go widziano razem z kochanką czyli, że poznał inną stokrotkę a mnie zostawił biedną sierotkę. Z nerw wciąż się trzęsę niczym osika a mój harcerzyk z inną się styka więc jak najszybciej niech ktoś tam bieży niech się popyta innych harcerzy. Gdzie ta fajtłapa z inną się szwenda może podpowie zespół Gawęda i jeśli może to niech wyśpiewa to pieśń przekażą mi leśne drzewa. Do gajowego wyślę petycję żeby zwerbował całą policję niech go otoczą i przyprowadzą i mnie stęsknionej pod płatki wsadzą. Ja go otulę, omotam wdziękiem i dokończymy naszą piosenkę Gdzie strumyk płynie (czyniąc to) z wolna... wstawka zaświadcza, że jestem zdolna. Nasz duet wybrzmi strumyka szmerem harcerz przestanie być tym frajerem co się po lesie samotnie błąka pierwsze już za nim, już się nie jąka.

Witam - byłem harcerzem - tęsknie za obozami i biwakami. Pozd.

Melodie : ptaków, strumyka, deszczu… bębny mogą zagłuszyć lub urozmaicić.

Tęsknota Czwarta Czasem napada mnie nieprzewidzianie Jak cegła z dachu spadająca rozbija głowę od środka Jak uderzenie młotka Wszystko już dawno minęło Zupełnie pozamiatane Tylko pamięć czasami wpada w ten opęntany tanieć tesknię wiec intensywnie można by rzec niesłychanie by w końcu zapomnieć zupełnie i zjeść spokojnie śniadanie.

Tęsknota pierwsza Czasem we mnie narasta Jak cisza przed burzą Pęcznieje i rośnie pod skórą w myśli się wciska zachłannie Jak woda wezbrana w wannie Wystarczy korek wyciągnąć I już mknie gdzieś niesiona Pędem grawitacji. Tęsknota jest czasem ... motorem dekapitacji!

@Henryk_Jakowiec O, halo - jajowate; ta woja Jola, ho!

B.J. na początku listopada zamiast umierać gdyby ciebie tam pognało bo palma odbiła inaczej niż zwykle palma pierwszeństwa bo sezon w pełni opadających karmazynowych liści klonów miłorzębu złociste pochodnie żywej skamieniałości z dala od cywilizacji nie pomyliłbyś wtedy klonu z garścią klonazepamu by uniknąć drgawek alkoholowych nie dopuszczając do zespołu abstynencyjnego

Tak czytam. Nie inaczej.

Eksperymentujesz? :-) Kurczę, jak dawno mnie tutaj nie było.

Witaj - podoba sie - Uśmiechu życzę.

@Wiesława http://wiersze.kobieta.pl/wiersze/ostatnie-tango-516899 Pozdrawiam Wiesiu, miłego weekendu.

biec myślą ku krańcom wszechświata tracąc ziemskie punkty odniesienia ciskać słowo po słowie w ciszę rozległego audytorium i czekać aż rój kamieni stworzy planetę oto człowiek obiekt krnąbrny znów mija się z bezmiarem

Jeżu, muszę częściej zaglądać. Przepraszam, że dopiero i dziękuję za wizytę. Miło mi. Pozdrawiam

@Nata_Kruk dziękuję za sugestie. Chyba lubię słowo urocze. Pozdrawiam serdecznie!

@Ruth Mallory @Nata_Kruk bardzo dziękuję i pozdrawiam!

@Franek K Kiedy bajka się skończyła, wyszłam na jesienny spacer, lecz nie przewidziałam tego, jaką... akcję tam zobaczę. Spoglądam z niedowierzaniem, i przecieram dłonią oczy; oto najspokojniej w świecie polną drogą kotek kroczy. Znalazł w polu chorą myszkę, i choć - rzadko to się zdarza - wziął ją delikatnie w pyszczek, niesie do weterynarza.

@Franek K Przeczytałam tę BAJECZKĘ, i stwierdziłam; to się zdarza. A więc plus niniejszym daję, ale to... bez komentarza. Nieźle musiał kot się nabrać, że się mysz wyolbrzymiła, albo była taka sprytna, że psią taśmę podłożyła. Kiedy kotek myślał sobie, że uciekła kawał spory, chytra myszka zakręciła, bo zmęczona - hyc do nory. Już nie muszę dopowiadać, co w tej bajce było dalej; myszka siedzi, jak siedziała, kot poluje, lecz w oddali.

Zupełnie na tak :)

Był raz sobie błazen, który na cesarskim dworze Rozbawiał gości, ale w zamian za uznanie Zawsze zapominali, aby mu zapłacić, Chodził w połatanym, wytartym ubraniu. Przetrwał już wiele pośród nawałnic zazdrości, Ciągle bawiąc ludzi, za miskę rozczarowania, Odzienie miało więcej łat z upływem wielu lat, Aż skupił na sobie niechętnych knowania. „Gorzki jest chleb błazna, bo nie masz znikąd szacunku”, Notował w swych Dziennikach Josef, tak się bowiem pisał, Za chudą pensję trefnisia musiał przezyć miesiąc, Ale jakże często prześwitywało dno w misie... Kiedyś więc nie przyszedł, jak zwykle, na salony, Wysłano zatem strażników, aby go przywiedli, I odkryli go w jego komnacie, martwego, Leżał na łóżku w szarawej, brudnej pościeli. Warszawa, 27 listopada 2020