Ranking

Dlaczego oni ciągle rządzą ci odmóżdżeni geriatrycy otumanieni magią władzy głusi nie słyszą słów krytyki codziennie sukces wciąż malują kolorystycznie pięknie ładnie a naród ufa miernym szujom myśląc że bez nich kraj upadnie czy mamy wierzyć tym kastratom pokrętnym ryjom bez empatii emocjonalnym impotentom którym się tylko władza marzy czy tylko dwie już opcje mamy czy tylko oni mają rację czy mamy wdrażać lepszą zmianę czy też ratować demokrację a może kiedyś to się zmieni dojrzeje młode pokolenie do władzy dojdą nowi ludzie zrealizują swe marzenia nasz mądry naród im uwierzy bo lepszych czasów to adepci zaczną budować raj na ziemi tylko czy kurwa będą lepsi

Jaka krytyka, kto tam coś klepie, toż oni przecież wiedzą najlepiej gdzie ponoć leży dobro narodu, a skoro wiedzą, nie czują smrodu, który głupota z głów ich wydziela i rządzą piątek, świątek, niedziela, a dyryguje tych głupców buszem ten metr pięćdziesiąt ... wraz z kapeluszem

gdy pojęłam że lęk nie jest moim rodzicem a tylko prawnym opiekunem kiedy osiągam dojrzałość on traci kontrolę

na dnie najstarsze otulone emanującym ciepłem wypełnione niezgrabnym kanciastym pismem ze śmiesznymi nalepkami równe wielobarwne pakiety przewiązane sentymentem i melancholią z kruchą zielenią w środku wykradzioną niegdyś łąkom kilka niecierpliwych kopert owianych niepokojem i zwątpieniem naznaczonych smutkiem i suchymi już rozgwiazdami rozmazanego atramentu na wierzchu luźne nieprzeczytane z wieloząbkami zagranicznych znaczków płynących wśród fal czarnego tuszu ekscytacja i nostalgia kołyszą się w błękicie Air Mail powinnam otworzyć czy nieme oddać szeptowi ognia chciałabym zdążyć może kiedyś wnuczka zaraz wróci będzie głodna

każdy ma prawo marzyć kochać żyć po swojemu wygrywać bitwy płakać śmiać wierzyć w prawdy nie każdy ma prawo kłamać kraść udawać winnego umrzeć gdy chce kogoś uśmiercać podglądać sny

Może to lepiej, że wena każdemu jawi się inaczej, wszak jesteśmy różni. Czujemy tak samo, a nie wiedzieć czemu jedni są bardziej, a drudzy mniej próżni.

Im głośniej lud się śmieje Tym bardziej serce płacze

jedno słowo tak często rani serce duszę niemiłosiernie kaleczy zabija fałszywym śmiechem a wszystko co było czyste staje się od razu grzechem jedno słowo tak rzadko ból leczy i plany Tanatos niweczy a kiedy powraca życie w każdym oddechu nadzieja się budzi w pośpiechu jedno słowo które kołysze do spokojnego snu który nadejdzie teraz i tu bo kiedy noc nadchodzi razem z gwiazdami wielbić na zawsze będzie ciszę a jedno słowo z Twoich ust wypowiedziane tak ciepłe i kochane przytulę się do niego na nowo i pozostanę szczęśliwie zakochany od pierwszego pióra już nie wiem strofa dla ciebie jest która dzięki składam za każde słowo poezjo moja królowo

wszelkie podobieństwo roślin zwierząt do jakiejkolwiek sytuacji jest zupełnie przypadkowe muszę stwierdzić ze łzą w oku że się szarogęsi kocur fakt podwórko jest ubogie nie ma drobiu a to szkodzi nie ma kurek gęsi kaczek co rozdziobią każdy kwiatek rozpracują skomentują że nic dodać i nic ująć brak koguta co by rządził lecz jest Azor czy bez jąder bo gdy coś wymruczy kocur Azor zaraz zrobić gotów już w rabatach ruch uczynił krzewy niskie z wysokimi wziął wymieszał powstał melanż kto to poukłada teraz kto wyłuska kwiatek śliczny pośród „kwiatów hermetycznych” tych zamkniętych dla prostaków ech to chyba „znaki czasu” delikatna lilii postać żółcień przy niej mniszek rozlał kwitną pięknie wszystkie kwiaty mnóstwo pięknych jest inaczej myśl wysnuję nikt nie zgadnie Azor bardzo jest poprawny ważna jest urawniłowka nie przeszkadza może zostać

tęczówki zbiegły się z błękitem jasieńców a żarowrzenne brzegi powiek zawarły widnokrąg to koniec cisza nie słychać nawet pary z ust

Andrzej Wojnowski wierszem - politycy - mnie sprowokował do napisania tej bajki... W mojej bajce nie ma obaw strachu ciemnych barw jest jasna Nie ma smutku oraz płaczu żadnej wojny głodu jest uszyta z prawdy Moja bajka stoi na stabilnym filarze - nie podmyje go byle jaka fala Tu jest tęcza oraz zaćmienie drzewo ptak świerszcz babie lato W tej bajce jest piękno które wiele ma imion tak bardzo nam bliskie To bajka nie jest tylko dla dorosłych również dla dzieciaków Ona na pewno je ucieszy mimo tego że nie kryje się w niej morał On jest w niej oczywisty bez obawy i jej czarnej otoczki _________________ Waldi Góra

To zależy od wiersza, ale przy niektórych takie oznakowanie jest wg mnie potrzebne. I tu jesteś blisko, bowiem mogłaby to być halucynacja wywołana hipoksją. A horyzont może być czymś widzianym przez peelę po raz ostatni, zanim przekroczy ziemską atmosferę. I tu mam ochotę odpowiedzieć: wg Ciebie :) Próżnię może wszak wypełnić sobie czytelnik, a ja go w tym wyręczać nie lubię, gdybym była złośliwa to bym powiedziała jeszcze, że to licentia poetica i niczego nie będę objaśniać :) Być może masz rację. Ale niekiedy jestem wredna i wymagam od czytelnika wiedzy spoza zakresu nauk humanistycznych przy czym znęcam się nad nim i prowokuję do dyskusji :) I tu nie bardzo rozumiem, dlaczego tak uważasz. Na razie tyle z mojej strony, chyba niczego nie pominęłam...

Z jakiej paki ktoś tutaj ma mnie rozliczać z treści komentarzy? Urząd cenzury jakiś? Natomiast dla Ciebie nie mam wyboru, niestety. A takie nastroje, jaki tutaj wybudowałaś, lubię. Serio, serio. Pozdrawiam :)

@czytacz Dziękuję za czytanie, nie gniewam się, a "pytania od publiczności" sobie bardzo cenię :) Postaram się trochę rozjaśnić istotę tego utworu, który jest hermetyczny, i m.in. dlatego nie wstawiłam go na "Wiersze gotowe". Po pierwsze, przy moich publikacjach zawsze podpowiedzi są w tagach. Nie chcę, co prawda łuskać słowo po słowie, ale poproszę Cię, byś zastanowiła się, jak wygląda śmierć człowieka wystawionego na działanie próżni (przestrzeni kosmicznej), jakie zjawiska temu towarzyszą? Co się dzieje ze śliną, potem, łzami? Jak wpływa na organizm długie niedotlenienie? To jedna kwestia. Druga - bezradność - z czym Ci się kojarzy? Czy można to jakoś powiązać z próżnią i jej własnościami? Co się dzieje z falami mechanicznymi w próżni? I po co sięgnęłam po synestezję nie słychać nawet pary z ust, skoro parę można co najwyżej zobaczyć, a nie usłyszeć ? Z czym Ci się kojarzy puszczanie pary z ust ? Jeżeli moja próba pokazania Ci jakiegoś logicznego tropu w tej miniaturze nie powiodła się, pytaj dalej :) A co do : ja też nie przepadam za udziwnieniami. Ale tutaj, niestety lub stety, bez nich byłaby łopatologia :) Oczywiście nie musisz się ze mną w tej kwestii zgadzać, nie wszystkim wszystko musi się podobać, pisząc to, co powyżej, miałam świadomość, że to nie jest tekst dla każdego i nie każdy się w nim odnajdzie :) Odpozdrawiam ciepło :)

Oczywiście, że pisze dla rozrywki i odprężenia i zupełnie z tych samych powodów gram na klawiszach ( i lubię, jak zona tego słucha), a publikując wiersze na forum automatycznie poddaję się ocenie, bo co za przyjemność trzymać wszystko w szufladzie. Blagierem byłbym wtedy, gdybym twierdził, że opinie są mi kompletnie obojętne. aczkolwiek nie traktuje ich jako cel mojego pisania. Chyba nieco przesadzasz Bożenko. Owszem, są osoby, których nie znam osobiście, nie mam pojęcia ani kim, ani skąd są, ale ich sposób pisania mi odpowiada, podoba mi się i te osoby częściej oceniam pozytywnie, czy aby na pewno jest to TWA? A utwory oceniam nie patrząc na to, jak je ktoś inny ocenił. Wiele innych osób robi dokładnie tak samo. Owszem, w ten sposób tworzą się pewne grupy osób o podobnej wrażliwości, lubiące podobny sposób pisania, ale określaniem ich mianem TWA to chyba spora przesada. Nie wmówisz mi Bożenko, że wszystkich na forum jednakowo lubisz i cenisz ;) Aha, a kto będzie decydował, kto jest awangardą, bo jeżeli sami forumowicze, to wkrótce będzie wyłącznie awangarda. ;) Pozdrawiam :) AD

a jeśli lud się dowie, że przezeń płacze serce zawstydzi się, zamilknie nie będzie śmiał już więcej :)

Dobrze, mam chwilę wolną......Przynajmniej tak mi się wydaje. Chamstwo, też nie toleruję. Konstruktywna krytyka w poezji, czy coś takiego istnieje? Zapewne tak, ale jak już wspominałem, moim zdaniem, dotyczy spraw techniki pisarskiej - znajomości zasad. I tego po prostu można nauczyć się, oczywiście najpierw ktoś musi nam uświadomić jakie błędy popełniamy. Najprostszym sposobem jest przeredagowanie tekstu, co niestety wiąże się często ze zmianą sensu utworu. A to autorzy bardzo ciężko przeżywają, nie wyłączając mnie. Kwestia podziału na rymarzy i innych, dla mnie istnieje podział na producentów i rzemieślników. Mój ojciec był rymarzem, pisał dużo na różne tematy, opublikował jednak tylko kilka procent swoich tekstów. Autocenzura i wyczucie są równie konieczne jak przyjemność tworzenia. ;) Pozostaje jeszcze sprawa tego co przekazuje autor. Odbiorca zawsze jest subiektywny. Przetwarza wszystko co dostaje na podstawie danych które ma zapisane w sobie. Otrzymywanie wciąż takich samych impulsów (myślę tu o producentach powielających pomysł na tekst) jest delikatnie to ujmując irytujące i powoduje niechęć do jakichkolwiek komentarzy. A... tekst o TWA to był sarkazm. Pozdrawiam kkk

Zgłoś post Napisano 5 minut temu Oczarował mnie dziś dywan przydrożny utkany przez jesień z wielobarwnych liści. Mglisty dzień rozświetliły brązy, żółcie, złoto, jak płomień świecy rozgrzały mi duszę skostniałą w drodze na cmentarze. Tragiczna moja bezmyślność to funkcja "kopiuj-wklej". Ale to z pośpiechu, bo praca czeka, a ja się bawię........ Obiecuję przestawić czcionkę w LIBRE OFFICE i pisać czytelnie, SORRY............

nie ma nic gorszego pod słońcem księżycem niż żałować grzechów tych niepopełnionych ja już byłem nad nią całowałem lico lecz nagle uciekłem w świata ciemną stronę więc po co zaczynać rozwilgotnić chaszcze budować nadzieje i nie spełnić nigdy sadysta amator ma tę satysfakcję że ona cierpiała poznała smak krzywdy sadystę to jeszcze tu można zrozumieć ot natura taka i trzeba wybaczyć lecz żałować grzechów to nijak nie umiem tych niepopełnionych – ja myślę inaczej bo po cóż poecie na boku romanse kiedy ma przy sobie Julię swego życia jest poukładany ceni konwenanse ech imaginacja chyba satyryka