*** (Ile dnia, ziemio, tyle ci i nocy...)

Ile dnia, zie­mio, tyle ci i nocy,
Ile twej męki, tyle ci i siły,

Ile hań­bią­cych ja­rzem — tyle mocy,
Iżby je zła­mać, jak łań­cuch prze­gni­ły.

Ile na­dziei — tyle i roz­pa­czy,
Ile po­cie­chy — tyle smęt­nych go­dzin,
I tyle śmier­ci, ile jest na­ro­dzin,
I tylu sy­nów — ilu jest tu­ła­czy!