Zaświadczże mi, nocko jasna

Za­świadcz­że mi, noc­ko ja­sna,
Gwiaz­dy swo­je­mi, swo­je­mi,
Żem ja się nie skar­żył w smut­ku
Lu­dziom na zie­mi!

Ni są­sia­dom, ni wój­to­wi,
Ni panu w dwo­rze, oj, w dwo­rze,
Jeno wia­trom, co ko­ły­szą
Wody w je­zio­rze!

Jeno temu za­du­ma­niu,
Co z rosą pły­nie, oj, pły­nie.
Jeno onej gwieź­dzie bo­żej
W ci­chej go­dzi­nie!

Jeno onym dziw­nym szu­mom
Z czar­ne­go boru, oj, boru,
Jeno si­nym tym tu­ma­nom,
We mgłach wie­czo­ru!

Anim w dzień wy­rze­kał kie­dy
Przed cha­ty pro­giem, oj, pro­giem,
Je­nom z tobą, noc­ko, pła­kał
W cie­niu, przed Bo­giem!