1.
Urokiem stąpa Czas troistym:
Przyszłość się oporem zwleka,
jak strzała Chwila ucieka,
Przeszłość w spoczynku stoi wieczystym.
Próżno mu porywczość skrzydła
wiąże pod stopy powolne;
ni strach, ni wątpień wędzidła
wstrzymać go w biegu są zdolne;
a i żal i zaklinanie.
nie wzruszą go, gdy raz stanie.
Chceszli mądrze więc i błogo
zajść do końca życia drogą;
niech ten, co z włącza, do twych spraw przybędzie
jak doradca, nie narzędzie,
z tamtym, co śpieszy, zbyt się nie przyjaźnij,
tego, co został nie drażnij!
2.
Troista — Przestrzeni miara:
Długość się bez przerwy stara
dążyć dalej, nie spoczywa;
Szerz bez granic się rozlewa,
Głębokości własność ta,
że się spuszcza nie do dna.
Na ich podobieństwo będziesz
naprzód stąpał, i nie siędziesz,
i masz dążyć niestrudzenie,
a obaczysz Wykończenie; —
trzeba ci, by-ś w Szerz rozpłynął,
by się tobie świat rozwinął;
a masz zstąpić do Głębiny,
tam — Istota i Przyczyny.
Cel osiągnie, kto, wytrwały,
idzie naprzód, nie spoczywa; —
kto zupełny — zrozumiały;
w głębi Prawda się ukrywa.