W imionniku Ludwiki Mackiewiczównej

Nieznajomej, dalekiej - nieznany, daleki,
Kiedy nas jeszcze dalej wyrok chce rozegnać,
Posyłam, by cię razem poznać i pożegnać,
Dwa wyrazy 'Witam cię!'. 'Bądź zdrowa na wieki!'

Tak przechodzień zbłąkany w alpejskim parowie
Pieśnią chce nudnej drodze przyczynić wesela:
A kiedy nie ma komu śpiewać serce wdowie,
Śpiewa piosnkę kochance swego przyjaciela;

Lecz nim piosnkę przypędzi echo ku jej stronie,
Może już podróżnego wieczny śnieg pochłonie.

Dla Ludwiki przyszłej Chodźkowej
pisałem w godzinę po otrzymanym
rozkazie oddalenia się z Polski.

Czytaj dalej: Inwokacja (Litwo! Ojczyzno moja!) - Adam Mickiewicz