Z Kochanowskiego

Wielkieś mi uczyniła pustki w domu moim,
moja droga Urszulo, tym zniknieniem swoim!
Płótna, płowe arrasy, kandelabr, zastawa,
waza z trzeciej dynastii, papużka, agawa,
telewizor, samochód z dodatkami z chromu:
nie masz zabawki, nie masz rozśmiać się nikomu!
Wszystkoś, babo, zabrała: polisy i weksle,
biżuterię, klejnoty, podpis Heike Drechsler,
nawet kolekcję znaczków i dzieła Stendhala:
wszytkiś w domu kąciki pierwej pobiegała!
Nową wieżę mi wzięłaś i stos CD-romów;
teraz wszytko umilkło, szczere pustki w domu!
Nigdy więcej żeniaczki! To skandal, nie miłość!
Jednym małym rozwodem tak wiele ubyło!

hehe, dobre, podoba mi się
dobór przedmiotów celny
bardzo dowcipne
średniówka jest - rytm jest

pozdrawiam

Zabawne, może na końcu zamiast "ubyło"-"przybyło"? Pozdrawiam, Stefan.

powinnam stąd odejść
jestem już za stara na przechodzenie obojętnie obok absolutnych herezji
dla mnie tren Kocanowskiego to jeden z najpiękniejszych lirykow poświęconych utracie ukochanego dziecka
jest głęboko przejmujący, chwyta za duszę
i nagle taka "zabawa"
odczułam to jak policzek, jak naplucie na grób, skalanie go
nie rozumiem takiej zabawy i nigdy nie będę pochwalać
nie ze wszystkiego powinno się drwic
nie każdą staroć obśmiać
są jakieś granice przyzwoitości

powinnam stąd odejść

nie pozdrawiam
seweryna

pomysłowy i dowcipny
sprawny pod względem formalnym
podoba mi się:)

Witam :)

Może zacznę od Pani Serweryny, bo to jednak dość poważne zarzuty. Pani Seweryno, osobiście myślę, że wierszyk ten nie ujmuje Janowi z Czarnolasu; przecież to nie kpina ze śmierci czy z ludzkiego cierpienia. To, co starałem się jakoś twórczo odbrązowić, to jedynie wytwór poety: pisany ponoć, jak twierdzą badacze, dwa lata po śmierci dziecka i już raczej na zimno. Jakkolwiek uważam "Treny" za wybitny obraz kryzysu światopoglądowego człowieka renesansu, jednocześnie myślę - jako że pierwsze dwie jego linijki stały się już cytatem żyjącym własnym życiem, które słyszałem i używałem w różnych kontekstach - że nie jest grzechem przeciw pamięci dziecka czy samego cierpienia poety trochę się z wierszem pobawić. Tym niemniej rozumiem, że różne są granice wrażliwości, różne granice pojmowania przyzwoitości i różnie ludzie wytyczają niewybaczalne faux pas. Moje sumienie nie podpowiada mi, bym tu którąś z tych granic przekrorczył - szanuję jednak fakt, iż ma Pani zdanie odmienne.

Panie Stefanie: gdyby inny adwokat, to w sumie kto wie :)

Pozdrawiam wszystkich serdecznie,
Michał :)

Jakiś pomysł jest, ale nie najświeższy (przypomniało mi się "Echo" jakie układliśmy na bazie tego utworu na zakończenie kolonii ;)
Trochę mnie znudziła ta ewidencja i się nie śmieję - może mam nieodpowiedni dzień)

Mnie też to nie bawi. "Treny", oparte na prawdziwych przeżyciach poety i to poety wybitnego, nie. To tak, jakbyś się śmiał na pogrzebie. Pozdrawiam

Ludzie, trochę poczucia humoru! Fantazji trochę! Przecież nikt tu się nie śmieje ze śmierci dziecka czy z boleści jego ojca! To oddzielny utwór! Zabawa! Nie ma nic wspólnego z "Trenami" poza kilkoma zdaniami i tytułem, w którym zawarte jest nazwisko ich autora.

Ja na tak. Uchachałam się. Do ulubionych. :)

Pozdrawiam, R.

Trzeba było stworzyć coś z wiersza np. " Pod lipą " i wtedy wszystko byłoby w porządku, nie możesz tego zrozumieć? To tak, jakbyś jednocześnie w kościele dawał ślub i żegnał nieboszczyka.

Nie jestem księdzem. Ani mężczyzną. ;)
Wiem, o co Ci chodzi. Ale nie, nie mogę zrozumieć. Bo - jak już mówiłam - to jest zupełnie inny utwór. To nie jest śmianie się z "Trenów".

Pozdrawiam, R.

znam już zabawę tym utworem, więc mnie nie ruszyło.
to dobre na parkowe posiedzenia z winem w tle i wygłupy, ale na wiersz - za mało.

pozdrawiam
Lenka

No cóż, jednym się, wiadomo, podoba, innym, wiadomo, nie :) Jak już mówiłem Pani Sewerynie: każde zdanie szanuję, choć nie z każdym się zgadzam.

Pozdrawiam serdecznie,
Michał

Michale, oczywiście plusuję, wiersz bardzo dobry pod względem technicznym,
a zarazem naprawdę zabawny, co nie zawsze się udaje przy "satyroprzekształcaniu"
znanych utworów ;P.

Serdecznie, Gaspar.

satyroprzekształcenie powiadasz

jak słyszę takie wynurzenia, że profanacja sacrum to mnie mdli

Rhiannon - byłam pewna że jesteś facetem:). Postaram się zapamiętać, że jednak nie. Pozdrawiam:)

dla mnie super. lubię tego typu eksperymenty,
zabieram sobie do ula :P

serdecznie Espena :)

Espena, Kacper, Michał - dzięki za odwiedziny :)
Pozostały też dziękuję, rzecz jasna :)

Pozdrawiam, Michał