Sadza

Czarku 

Klimat wiersza chwyta za serce, widzę tu  ogromny żal i smutek.

Widocznie nie zawsze wiara czyni cuda.

PozdrawiaM.

Witam -  żal jeszcze raz żal przemawia - wzruszyłeś mnie.

Do takiego wiersza trudno się logicznie odnieść bo

i tak będzie bolało.

                                                                                                                               Pozd.

... a ja jednak nie znalazłam innego sposobu poradzenia sobie z krzywdami mojego dziciństwa, jak przez wzbicie się wysoko ponad ziemię,  aż do nieba i spojrzenia na nie z góry... Tylko tak potrafię odebrać im ówczesną wielkość i moc. Rozumiem jednak, Darku, że jest to bardzo trudne.

Wiersz poruszający i przenikający na wskroś... Serdecznie Cię pozdrawiam.

@Czarek Płatak Czarku, w zasadzie wszystko już zostało napisane więc nie pozostaje nic innego jak tylko dać serduszko.

Przejmujący wiersz. A rymy tak subtelne..., prawie niewidoczne - co przy zestawieniu z ciężkością tematu daje niesamowity rezultat. Pozdrowienia

P.S. W sadzy można doszukać się odrobiny szarości, a w szarości zawsze znajdzie się Płatek bieli.

Za @iwonaroma

Po przeczytaniu, lecę sobie jeszcze po samych rymach, które bardzo umiejętnie wyszukujesz i składasz, brawa ode mnie.

Temat poważny, jednak podany ze smakiem, pozdrawiam :)

Uderzające, pająk? Czyj to znak? 

Dusza

- w niej zawiera się wszystko,

to świata igrzysko

ciemnością sadzy wytryska

J.A. 

Esencjonalny, smutny w wymowie wiersz. Z Peelem może nie utożsamiam się do końca, ale po części pewnie tak. 

Dlatego muszę tu ślad po sobie zostawić. 

Pozdrawiam z zachwytem (choć to może brzmi trochę niewłaściwe biorąc pod uwagę sytuację liryczną) i niemałym uznaniem, 

D. 

Druga strofa skłoniła mnie do przemyśleń. Oczywiście cały utwór jest refleksyjny.

@Marlett

Nie zawsze, nie zawsze.. 

Dziękuję Marlett i pozdrawiam Cię serdecznie :) 

Dziękuję Pi. Rozprawiam się tym sposobem trochę z demonami przeszłości. Z oczywistych względów ciężko jest wszystko dopowiedzieć, ale to chyba lepiej. 

Pozdrawiam 

Dzięki za odwiedziny i słowa komentarza. Pozdrawiam Waldku! 

Bardzo Duszko, choć staram się jakoś oczyścić co do końca najprawdopodobniej nigdy nie nastąpi. 

Na marginesie moje miano to Darek z Cz zamiast D :) 

Pozdrowienia! 

A mi pozostaje podziękować i pozdrowić co niniejszym czynię :) 

Zawsze trzeba umieć wypatrzeć światełko w tunelu. Inaczej jak to mówią kaplica... 

Pozdrowienia 

Bardzo dziękuję. Słowa uznania z Twojej strony to dla mnie prawdziwa radość :) 

Dziękuję Justi. Ściskam serdecznie :) 

Cieszę się, że umiałaś dopatrzeć się esencjonalizmu, bo faktycznie pisząc go wyżymałem sok uczuć i cedziłem całość przez gęste sito. 

Dziękuję za słowa uznania na temat wiersza. Cieszę się mogąc oczyszczać się w sposób, który budzi pozytywne emocje :)

Pozdrawiam 

Dziękuję i pozdrawiam! 

Dziękuję i pozdrawiam! 

@Andrzej_Wojnowski, @Liryk, @Marek.zak1

Dzięki za wizytę z sercem. 

Witam Czarku, wiersz w Twoim stylu, lubię je czytać nie tylko tu, zawsze znajdę coś dla siebie,

co mnie zainspiruje. Wszystkiego dobrego życzę.

Niezwykle mi miło czytając, że moje bazgroty mogą kogoś zainspirować.

Dziękuję i serdecznie pozdrawiam.

Przeczytałam z  niekłamaną przyjemnością a im więcej takich wierszy czytam tym częściej sobie myślę, że nie jest tak źle z poezją współczesną :)

Pozdrawiam ciepło i serducho zostawiam :)

Przeczytać taki komentarz to jak dostać porządny zastrzyk energii do dalszego działania :) Z serdecznością dziękuję i pozdrawiam zza morza! 

Wspólny wątek i motyw sadzy. Ładnie wyszło. Ukłony. bb

.... chyba mnie ciarki 'oblazły'... i to nie trzy jakieś tam... całe stado.
Piękny tytuł, a treść dopełnia to spalanie/wypalenie się i...spadanie. Smutny wiersz, trudno, ale wiele 'myśli niesie'.

Pozdrawiam.

Twój komentarz rad czytam 

I kłaniam się również :) 

Czego to się nie robi/pisze dla choćby chwilowego katharsis... 

Odpozdrawiam