na nudę

Tak niby od niechcenia, ale zdefiniowałes w tym wierszu  nudę, i to w niezwykły i trafny sposób - jako ból powstały po "zwymiotowaniu duszy"... Podoba mi się, że "tulisz ten ból" i podejrzewam, że dzięki temu zaraz przejdzie :) Ostatnia zwrotka jednak zaprzecza temu, co mi troche nie pasuje... Pozdrawiam

Witam - no to nudź się dalej  mnie to nie nudzi - jest fajnie.

                                                                                                                 Pozd.

sztuce wrzucę do herbaty

krwawnik i cykutę suche

może uda się u źródeł

zabić nudę.

Pewnie tak bym to zapisała.

Szkoda że sztukę utożsamiasz z nudą :) 

Nie zabijaj sztuki :)

Zmobilizuj  się i napisz nowy, inny wiersz :) 

zwierzę ci się tutaj szczerze

po dzień dzisiaj od poczęcia

co to nuda jeszcze nie wiem

różne takie mam zacięcia

jest tych zacięć całkiem sporo

i na nodze i na ręce

a wciąż nowe skądś się biorą

jednak nudzić mi się nie chcę

problem mam natomiast inny

ciągle rośnie mi brak czasu

nie wiem kto jest temu winny

przyśpieszaniu bez ustanku

lecz przez niego mój kolego

jeszcze bardziej się nie nudzę

przecież co robiłem długo

muszę robić znacznie krócej

chociaż mówią stare prawdy

pośpiech bywa niewskazany

nie mam dziś na nudę czasu

kiedyś stanę tak jak amen

wtedy może będzie nudno

ale tego jeszcze nie wiem

jeśli będzie no to trudno

póki co znów dalej biegnę ;)

Pozdrawiam :)

@Czarek Płatak Wiersz bardzo fajny i ciekawie poskładany ale nie zgadzam się z jego przesłaniem. Wyczuwam za to pewne sugestię autora, ponieważ myślę, iż uważa, że cierpi na brak weny twórczej i chce o tym opowiedzieć w tym utworze. Opowiada o tym zresztą bardzo trafnie, bo sam wiersz w ogóle mnie nie znudził i chciałoby się wincyj, wincyj :-)

Miałem kiedyś tak samo i popełniłem wtedy jakiś sonet o pisaniu bez sensu hehe. Już naprawdę nie wiedziałem co mam napisać, to pomyślałem sobie: "a... napiszę coś kompletnie bez sensu". :-)

A sama sztuka?

Moim zdaniem od takiej choćby pracy na etacie odróżnia ją jedna, bardzo ważna rzecz, którą podsumuję zdaniem: 

Tworzenie własnych światów jest fascynujące. Cudzych już tylko frustrujące.

Pozdrawiam serdecznie fana Walaszka! :)

Można byłoby pomyśleć, że to wiersz soft, ale zwymiotowanie duszy określa jednak ciężar gatunkowy wiersza. Nuda kojarzy mi się też ze schematem, wdrukiem (od poczęcia), wciąż powtarzającym i powtarzającym się - kiedy istnieje wielka potrzeba, by się z twego wyzwolić. 

Pozdrowienia

A ja Ci nie wierzę, ale wierszem można nakłamać :)

Pozdrawiam :)

Dziękuję. 

Może zmniejszy nieco zaprzeczenie, gdy podpowiem, że użyte przeze mnie zioła to środki silnie naporonne :) 

Pozdrawiam 

Da się zrobić. Stety bądź niestety ;) 

Pozdrawiam 

Nie chcę zabijać sztuki, a jedynie niektóre spośród jej 'dzieci'. 

Mobilizacji specjalnej też nie potrzebuję do pisania. To się dzieje poniekąd samo :) 

Pozdrawiam 

Oj, trochę uwierz Ala. Tobie bym nie kłamał :)

Ściskam! 

@Sylwester_Lasota, @Wędrowiec.1984

W odpowiedzi króciutka rynowanka:

Wena służy mi póki co, 
to jedynie jest kłopotem, 
że ja czas mam pisać tylko 
gdzieś w przelocie. 

Nuda, która mi dokucza 
nie dotyczy życia raczej 
tutaj wszerz pojęta sztuka 
jest tematem. 

Pozdrawiam 
 

@Marcin Krzysica

Podziękował :) 

Podoba mi się, ale zakończenie nudą w drugiej i trzeciej zwrotce drażni mnie, może coś rozwijającego się, innego, pozdrawiam 

Dziękuję. Wiesz, kiedy się nad tym zastanawiam to nawet pasuje mi to, że jest w tym tekście coś drażniącego. Tak jak podmiot liryczny rozdrażniony bywa czytaniem niektórych tekstów tak niech ta jego wypowiedź budzi rozdrażnienie, wkurza. To dobry aspekt dla podejmowanego tu tematu :)

Z pozdrowieństwem 

I mam nadzieję, że nie rozdrażniłem moją odpowiedzą

@Marcin Krzysica

Senkju Marcin

@Czarek Płatak Spoko, po napisaniu komentarza pomyślałam, że przecież w nudzie chodzi o drażnienie nas, więc doszliśmy do tego samego punktu, pozdrawiam

Zaiste ;)))