Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

płyń z dala od lądu
do utraty woli i skrajnego wyczerpania
tam panuje niepamięć nadbrzeżna
bezsenność zrasza skronie kroplami
światło wypala na nich rdzawe piegi

nie było cię wtedy
sam kopałem groby
i lepką mazią uszczelniałem pomnik
w urnach tylko piach i jabłkowy ocet
symbolika życia w oparach toksyn

jeśli wrócisz
w widocznie zmienionej postaci
na powierzchni wody zakreślimy smołą
prowizoryczny wykres rozczarowań
sok z wodorostów zastąpi atrament
roślinna faktura wypełni obraz

zbyt długo tonęłaś w mętnej akwareli
aby teraz umrzeć wypełniona czernią
mrugając na koniec pigmentem tęczówki
w scenie z własnego plakatu

Opublikowano

Tytuł bardzo oddaje treść wiersza - mroczną, tajemniczą. Dla mnie najlepszy fragment

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Przejmujące i w całości piękne. Natomiast ostatnie zdanie nagle urywa wiersz i odstaje od reszty.
Pozdrawiam
Opublikowano

Na j-l prawie nigdy nie komentuję Twoich tekstów bo:
a) nie trafia do mnie Twoja poezja
b) mimo tego, że po prostu nie trafia, to są one bardzo dojrzałe, doskonale skrojone i nigdy nie wiem co powiedzieć, jak skomentować tak dobre teksty
c) i tak już zbierasz same pochwały

:P

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...