Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

między mojszością a twojszością
brzmień cyklów miesięcznych
rozbieżnych

podziałów na cycate dupiaste
te które są rozwinięte ułożone zarazem
zastanawiam się gdzie ja
zmieszcze swoje szerokie światopoglądowe dwa
jajniki zaczynające się w mojej głowie
krocze-nie może być formą substytutu
środka szmacianej lalki

codziennie staram się budzić
przy sobie trzymać nogi
w górze

Opublikowano

Wydaje mi się, że preludium do prostoty nieco się wydłuży... ; )
Wskazuje na to świetna fraza :

zastanawiam się gdzie ja
zmieszcze swoje szerokie światopoglądowe dwa
jajniki

Dobre.

P.S.
Wuszowe ograniczenie wiersza do mojszości i twojszości, " wyrzuca " seksualność ( sedno wiersza ) czyli...jest bez sensu.

Opublikowano

Dzie mozna i skrocic do tytulu i pierwszego wersu jedynie, ale wtedy to nie bedzie jednak do konca to, co chcialam w wierszu zawrzec. Zawsze moze to byc drugi wiersz ; )

Hanibalu ciesze sie, ze zwrociles uwage na seksualnosc wiersza, i ze sie podoba. Jajniki faktycznie rozciagaja i moze nawet komplikuja, ale bez nich bylby to wiersz kucharski jedynie ; )

Mrucz mi fajnie, ze wiersz zamruczal Ci :)

dziekuje wszytkim za opinie
dygam

p.s. przepraszam szalenie za brak polskich znakow, ale mam jakis dziwny program windows7 i jeszcze nie doszlam jak wprowadzic si, ci ni itd.

  • 3 miesiące temu...
Opublikowano

zawsze miałem chęć tę mojszo-twojszość gdzieś wykorzystać. Zrobiłaś to świetnie. Ja nie wykorzystałem, ale dzień świra przeżywam na co dzień ;))
Ładne zakończenie, zaskakujące, perwersyjno-dyplomatyczne.
;)
Pozdrawiam.

  • 7 miesięcy temu...
  • 8 miesięcy temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Tymek Haczka   to co teraz robisz próbując dyskredytować komentującą mój wiersz violę arvensis jest żenującym spektaklem w którym obsadzasz siebie w roli błazna.   są pewne granice elegancji której człowiek przekraczać nie powinien.   nie powinno się prowadzić rozmów na portalu literackim z poziomu zwykłego lumpa.   zastanów się nad sobą zanim cokolwiek napiszesz.   a już przypisywanie cech ujemnych uznanej poetce, samemu będąc miernotą jest  haniebne.   więc w reakcji na twoje zachowanie powiem ci krótko:   spadaj prostaku.     ps. przeproś i zamkniemy temat .      
    • @tie-break  W ogóle nic nie jest dane na zawsze tak mawiała moja babcia  I to prawda  Człowiek jest istotą nieprzewidywalną  Nigdy nie wiesz ile jeszcze znajdzie w sobie pokladów cierpliwości i miłości aby dźwigać rozterki dnia codziennego 
    • @jeremy dokładnie o tym samym pomyślałam czytając ten tekst  Bardzo ciekawa analiza myślę że nie tylko całej sytuacji ale również wewnetrznych rozterek tej kobiety   
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Zgadzam się, aczkolwiek nikogo nie powinno się uszczęśliwiać na siłę. Słowa "na całe życie" czasem mogą wręcz niepokoić. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Kurze będzie dobrze w ciepłym i bezpiecznym kurniku. Jaskółki nie zamkniesz w czterech drewnianych ścianach, bo zginie. Czasem wystarczy za kimś podążać, znaleźć część wspólną dwóch przestrzeni, które nigdy nie będą tożsame, ale mimo dość wyraźnych granic chcą czerpać z siebie nawzajem dobro i życie. Również pozdrawiam i dziękuję :)
    • Niech ten wiersz będzie wrzaskiem na ścianach ciszy, Niech gniew i potępienie w słowach płoną jak pożar, Dzieci nie są własnością, nie cyfrową zdobyczą, Niech świat zobaczy kłamstwo, nim zgaśnie każdy ich dar.   Ciała w klatkach ekranów, dusze jak szkło, Każdy gest prześwietlony, każdy szept oceniony, Bezbronność w cybernetycznym piekle, bez tchu, A ci, co patrzą, milczą, czasem sami uwikłani.   Klik, wysłany strach, rozrywa niewinność, Szantaż i groźby jak dym oplatają serca, Zdjęcia i filmy stają się narzędziem zniewolenia, Każda chwila ucieczki kosztuje młode życie.   Niech te wersy będą biczem na sumienia oprawców, Niech każdy szept w ciemności odbije się echem gniewu, Niech każdy, kto patrzy w ekran, poczuje wstrząs, Że dzieci to nie obiekt, a dusza w płonącym niebie.   Ostatecznie — niech świat nie zamknie oczu, Niech ból, krzyk i wstyd w poezji wybrzmią prawdziwie, Bo każdy niewinny stracony przez cyfrowe mroki, To nasze wspólne wstydliwe, nieprzebaczone życie.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...