Przyspieszenie

[Jan Biernacki]

Na rondo życia wjechał czas,
W ruchu okrężnym nic trudnego,
Zajął beztrosko skrajny pas,
I posterował na całego.
Lecz wątpliwości,cotu kryć,
Nastały już w następnej chwili,
W którą ulicę się tu wbić,
Żeby się przy tym nie pomylić.

Po pierwszej rundzie zmienił bieg,
Trochę przyspieszył,nie za wiele,
Po drugiej już się lekko wściekł,
Po trzeciej zaklął,a w cholerę...
Okrążeń zrobił jeszcze sto,
Nim się nareszcie zdecydował,
Na chybił trafił skręcił tu,
I tam spokojnie zaparkował.

A w życiu ciągle czasu brak,
Wszyscy szukają go z uporem,
Żeby dał chociaż jakiś znak,
Spokojnie-wrócę dziś wieczorem.
Nie wrócił,zaspał,a to drań,
I znowu pościg się zaczyna,
Szanowny czasie,nie śpij,wstań,
Chodź na balety lub do kina.

A on się wszystkim śmieje w twarz,
Rozkosznie na parkingu drzemie,
Ostatnio najął sobie straż,
Co się nazywa przyspieszenie...

[Michał Gomułka]

Wiersz nadaje się do piosenki kabaretowej. Lekko humorystyczne zabarwienie, nie-wyrafinowany przebieg wersów, żadnych przerzutni, pewna monotonia, schematyczność.

CO TU KRYĆ. Bez uniesień, jednak w miarę przyzwoicie.

[Jan Biernacki]

Przyznaję Michale że niezbyt się natrudziłem przy tym wierszu,
chciałem uzyskać coś lekkiego,nieskomplikowanego,dziękuję
za kom.pozdrawiam