Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wyścig szczurów


Rekomendowane odpowiedzi

Tak ją znużyły mijające pręty,
że jej spojrzenie całkiem się zamąca.
Jakby miał tysiąc prętów świat zaklęty
i nie ma świata prócz prętów tysiąca.
Rilke Rainer Maria


Świat się wypaczył; zgubił kształt i trochę
przybrał na wadze od żelaznych sprzętów
zamiast drzew sterczą długie piki prętów
a na nich wiszą nasze domy płoche

Chodzimy cicho, by słów nie potrącać
zakotwiczamy aleje w mieszkaniach
i nawet uśmiech sam się tutaj wzbrania
przed nachodzeniem twarzy w ust zakątkach.

Nie wolno spiętrzać rzek niosących światło
a snu jest tyle, ile jest niezbędne
by denko oka pokryć cienką warstwą

Błądzimy wokół nieznanego środka
każdy wieżowiec jest kolejnym prętem
słupem granicznym dla małpiego przodka.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Człowieku, weźże se tę swoją myślinkę wesołą pod pachę zawiąż, bo jak ja to coś takiego widzę, to bym tylko serial amerykański o Murzyniątkach chciał oglądać, weźże takiego czegoś nie rób na teraz, bo jak sobie tylko pomyślę o tej fazie jaką ogarniasz postępując wokulecznikiem jak Pazuchą, to aż myśleć o tym nie chcę. Hej!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Przemass - to od master na pewno ;) - jesteś artystą. Po prostu jesteś artystą. To, czego się dotykasz, żyje

"Chodzimy cicho, by słów nie potrącać"

"Nie wolno spiętrzać rzek niosących światło"

to tylko dwie perełki, a jest nich mnóstwo, cały wiersz znakomity i tak pięknie wychodzi od "pantery".
Gratulacje !

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Łukasz Jasiński Łukaszu, bardzo bogata rodzinna biografia/historia.  Pamiętam tylko, że mój dziadek ze strony mamy był ułanem Pilsudskiego i wrócił z wojny jako inwalida, spadł z konia podczas bitwy i nabawił się garba, tyle tylko pamiętam z opowiadań, byłem wówczas małym chłopcem. Wiem także, że jedna z moich ciotek posiadała szablę ułańską, zapewne była to szabla mojego dziadka. Jeśli chodzi o nazwiska, to moi przodkowie należeli (z obu stron) do szlachty - Orłowski, Pietras, Gulewicz, Korzeniowski, niestety szczegółów nie znam.  Jedni mieli posiadłości w okolicach Legnicy, drudzy utracili wszystko co mieli na kresach. 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W sumie dziękuję, troszkę przyjrzałam się na spokojnie swojemu testowi :-)         Troszkę poprawiłam. Natomiast: I w butach jak kot w butach, jest bardzo dobrze :-) Jak najbardziej zegar NIE na ścianie., tylko na telewizorze, ale już go nie chcemy ;-) Dziękuję i pozdrawiam serdecznie :-)     Dawno nikomu nie chciało się już komuś tak poprawiać :D Dziękuję @andreas i @Rafael Marius i @Łukasz Jasiński i @Nata_Kruk :-)
    • @Annie Świetne - aranżacja (i muzyczna, i wizualna) powściągliwa, a wyrazista. 
    • Trochę mnie nie było tutaj    Na każde drgnięcie telefonu Sprawdzam, czy to ty  Choć wiem, nie powinienem  Realne wydają się sny  Pasujemy jak ulał  Jednak nie pasuje nic  To marzenie czy zaduma Nie pozwala nam być   
    • Nowa karta, któż to wie? Życie biegnie, zmienia się. Ludzie mówią: wieczny pęd, Los w harmonii gubi dźwięk. Pelargonia, prosty kwiat, Cichy świadek naszych lat. Wciąż rozkwita mimo burz, Od wiek wieków - trwa bez słów. Rok się budzi, siłę daje, Jakże szybko ta ustaje. Wstaje cicho, niebywałe, Ile wrażeń nam oddaje. Krętych ulic wiele jest, Proste, strome tudzież też. Idziesz, biegniesz, przeskakujesz, Padniesz, wstań - moc budujesz.   
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...