Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
podbijałeś świat
ukradkiem sącząc
miętowe marzenia


w starym ogrodzie pod domem
samotna ławka dotąd pamięta
wieczorne oczarowanie
gdy całowałeś jak sztubak

wracasz

do spacerów przy księżycu
bogatszy o autopsję
licząc gwiazdy prognozujesz
ile ich jeszcze zaświeci
nim rozpoznasz

tę jedyną
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



napisałaś to z takim nieniuansowym zamysłem,
masz odwagę i dobry do tego grunt , takie zapytanie kierować pieknym wierszem,
mówię to z pozycji kobiety o kobiecie oczywiście... pięknie

serdecznie i pełna podziwu
Opublikowano
w starym ogrodzie pod domem
samotna ławka dotąd pamięta
oczarowanie wieczorem
gdy całowałeś jak sztubak

wracasz

do spacerów przy księżycu
bogatszy o autopsję
licząc gwiazdy prognozujesz
ile ich jeszcze zaświeci
nim rozpoznasz

tę jedyną

Dla mnie tyle Krysiu, tu zawarłaś, co trzeba. :)
Pozdrawiam serdecznie
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



napisałaś to z takim nieniuansowym zamysłem,
masz odwagę i dobry do tego grunt , takie zapytanie kierować pieknym wierszem,
mówię to z pozycji kobiety o kobiecie oczywiście... pięknie

serdecznie i pełna podziwu
Eliko, miło mi i bardzo dziękuję :)

Serdecznie pozdrawiam :-)
Krysia
Opublikowano

stwarzasz nastrój;

w starym ogrodzie gdzieś w winogronach
samotna ławka nas pamięta
zastygła chwila w nieskończoność
pachniała gdzieś w oddali mięta

i tylko księżyc świńtuch stary
pyzatą gębą nas podglądał
prognozowałeś patrząc w gwiazdy
ile zaświeci nim rozpoznasz

pozdrawiam Jacek

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


HAYQ, ciągle mam skłonności do "przegadania", ale chciałm podkreślić powrót ze "świata"; a może to zaznaczyć kursywą?
Dziękuję za pozytywny odbiór.

Serdecznie pozdrawiam :-)
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Sylwestrze, "pod domem" w takim sensie jak "pod oknem", "pod drzwiami"...
Cieszy mnie Twoje ok :)
Dziękuję.

Dygam :-)
Pod oknem jest poprawnie, bo okno jest wyżej, a ławka, jeśli stoi tuż przy ścianie, to prawie pod nim. Pod drzwiami już trochę mniej, no chyba, że jest to np. list wsumiety w szczelinę pod drzwiami. W każdym razie wycieraczka leży dla mnie przed drzwiami. Pod domem zaś, to coś, co jest poniżej najniższej posadzki- podziemna rzeka, lub zakopany skarb ;-).
Z drugiej strony mówimy, że Turcy dotarli pod Wiedeń i zabawa podmiejska. Tutaj nie mam wątpliwości, tak ma być. Jednak pod domem, w tym przypadku, wydaje mi się tak niepoprawne jak wyjście na miasto. Tak się potocznie mówi, ale chyba nie jest to do końca poprawne, a nie wydaje mi się, żeby wiersz aspirował do stylizacji na język potoczny. Mogę się mylić bo polonistą nie jestem. A pozatym, to Twój wiersz, więc możesz go sobie pisać jak Ci się podoba. Pozostanie Twoim odciskiem. Więcej już na ten temat marudził nie będę ;-).

Dużo zdrowia życzę i do poczytania.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Sylwestrze, "pod domem" w takim sensie jak "pod oknem", "pod drzwiami"...
Cieszy mnie Twoje ok :)
Dziękuję.

Dygam :-)
Pod oknem jest poprawnie, bo okno jest wyżej, a ławka, jeśli stoi tuż przy ścianie, to prawie pod nim. Pod drzwiami już trochę mniej, no chyba, że jest to np. list wsumiety w szczelinę pod drzwiami. W każdym razie wycieraczka leży dla mnie przed drzwiami. Pod domem zaś, to coś, co jest poniżej najniższej posadzki- podziemna rzeka, lub zakopany skarb ;-).
Z drugiej strony mówimy, że Turcy dotarli pod Wiedeń i zabawa podmiejska. Tutaj nie mam wątpliwości, tak ma być. Jednak pod domem, w tym przypadku, wydaje mi się tak niepoprawne jak wyjście na miasto. Tak się potocznie mówi, ale chyba nie jest to do końca poprawne, a nie wydaje mi się, żeby wiersz aspirował do stylizacji na język potoczny. Mogę się mylić bo polonistą nie jestem. A pozatym, to Twój wiersz, więc możesz go sobie pisać jak Ci się podoba. Pozostanie Twoim odciskiem. Więcej już na ten temat marudził nie będę ;-).

Dużo zdrowia życzę i do poczytania.
Może jestem odrobinę przekorna, ale chciałam się powołać na Słownik Poprawnej Polszczyzny Stanisława Szobera: przyimek "pod" (lub "pode") rządzi narzędnikiem na pytanie "gdzie?" - i tu jest własnie wskazane miejsce "gdzie?" (stała ławka) - "pod domem", "pod gankiem", "pod ścianą" itp. Ale ja też już nie marudzę :):):)
Dzięki za dociekliwość.

Jeszcze raz pozdrówki i spokojnego wieczoru :-)
Krysia
Opublikowano

Pod domem, przy domu, przed domem
niby to samo
ale skojarzenia nieco inne :)

A wiersz zmusza do zadumy
budzi wspomnienia
i zapowiedź czegoś nowego?

"...wracasz

do spacerów przy księżycu
bogatszy o autopsję
licząc gwiazdy prognozujesz
ile ich jeszcze zaświeci
nim rozpoznasz

tę jedyną"

Pięknie poezja płynie:))

Pozdrawiam i zyczę spokojnego wieczoru Krysiu :))

Opublikowano

Tak... Świat światem, podbój podbojem, ale najważniejsze - to rodzina, to najbliższa osoba na całe życie. Przepięknie to wyraziłaś.
Tylko - skoro wiersz jest generalnie biały - to niepotrzebnie wdarł się tam jeden rym jak błąd:

w starym ogrodzie pod domem
samotna ławka dotąd pamięta
oczarowanie wieczorem
gdy całowałeś jak sztubak


Zmień jedno z tych słów i będzie super.
Pozdrawiam serdecznie.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Witaj Zbyszku!
Nieraz warto wrócić, zadumać się, aby podjąć ważną decyzję (wybrać sposród wielu "tę jedyną") i z poezją... popłynąć :):)
Dziękuję.

Życzę radosnej niedzieli i wspomnień o "starym ogrodzie" :-)
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

te ,,miętowe marzenia ''mnie oczarowały Krysiu:)-perełka wiersza:)pozdrowki
hehe... widocznie "miętowe" mają w sobie to coś :)
dziękuję Beatko perełkowo :) pozdrówki :-)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Oxyvio, radość, że Ci się podoba. A wiesz, tego rymu nie zauważyłam...może zmienić na
"oczarowanie wieczoru"? Pomyślę jeszcze.
Dziękuję.
Serdecznie pozdrawiam :-)
Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Czy była przesądna, wierzyła horoskopom i słowom Cyganek? Nie, a jednak pewnego zimowego dnia, w rozpaczliwym poszukiwaniu nadziei, zapukała do drzwi wróżki. Pani wróżącej z kart. Ale ta nie chciała jej wróżyć. Zrobiła coś innego... A na koniec dała jej kartkę ze słowami, które miała przepisać, codziennie rano czytać i zawsze nosić przy sobie. Taki talizman. A więc trzymała swój talizman w domu i zabierała go ze sobą wszędzie tam, gdzie szła.  Tamtego dnia też włożyła kartkę do swojej torebki. Tam gdzie zawsze, do małej, zasuwanej na suwak kieszonki. Oprócz kobiecych, jakże przydatnych drobiazgów miała w torebce też sporą sumę pieniędzy. Ostrożna jak zawsze była pewna, że nikt jej nie okradnie. A jednak stało się inaczej. Kiedy sięgnęła do torebki z przerażeniem odkryła, że schowane tam pieniądze zniknęły! Raz za razem wyjmowała zawartość torebki i sprawdzała każdy jej zakamarek, ale pieniędzy nie było! Zrozpaczona wracała do domu. Co teraz zrobi, jak się wytłumaczy, skąd weźmie taką sumę? W domu raz jeszcze przejrzała zawartość torebki mając nadzieję, że pieniądze się jedynie zawieruszyły i zaraz znajdą. Ale nie, nigdzie ich nie było. Zamiast nich trzymała w rękach kartkę ze słowami, które kazała przepisać jej wróżka. Słowami, które miały ją chronić... Właściwie była to modlitwa do aniołów - prośba o ich wsparcie i ochronę. Rozpłakała się. Mieli ją chronić, a zamiast tego... Nieistniejące anioły i bajki, w które naiwnie uwierzyła.  - Nigdy was nie było i nie ma... - drąc kartkę powtarzała przez łzy - Nie ma was, nie ma... A ja jak głupia w was uwierzyłam, że mnie ochronicie.   Podarta kartka z modlitwą do aniołów wylądowała na podłodze. A kiedy się już nieco uspokoiła, pozbierała kawałki papieru i wyrzuciła je. Umyła zapłakaną twarz i wróciła do pokoju. Pozbierała leżące na łóżku, wysypane z torebki drobiazgi, by znów je tam umieścić. Jakież było jej zdumienie, kiedy na dnie torebki zobaczyła leżące tam, jak gdyby nigdy nic, pieniądze. Wpatrywała się w nie bez słowa. Ale jak...? Skąd się tam wzięły...? Przecież tyle razy szukała ich w torebce, wszystko wysypywała i zaglądała w każdy zakamarek. Nie było ich! Ale teraz... Były. Jak gdyby nigdy nic leżały na dnie torebki. Wyjęła je z niedowierzaniem i ostrożnie położyła przed sobą. W jej oczach znów zamigotały łzy. - A jednak mnie strzegliście...    Historia prawdziwa. 
    • @Bożena De-Tre chciałeł pokazać ostatnie akordy życia. Tuż przed horyzontem zdarzeń. Piękno życia - rozpacz rozstania. Dzięki raz jeszcze. Sercem.
    • @Migrena Znależć odwagę opowiedzieć Światu to już jest dar.Tobie wyszło bez krzyki i pokazałeś”’ból istnienia”….dla mnie życie jest darem i to też między Twoimi wersami odczytałam… @Bożena De-Tre Tyle trudnych tematów przy nas…obok..opisujmy je.Są jak kamień pod stopą….
    • Ma te, i Oli kopa jaj; jaja po kilogramie tam.      
    • A z sadu judasz, a na "nio" był zły, bo i nana z sadu Judasza.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...