Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
szyny zza szyby w oddali
wydają piskliwe dźwięki
jak gdyby nie wiedziały
czym jest cisza nocna.


gubię sny od kiedy wyjechałeś, choć
łatwiej by było przejść to z zamkniętymi oczami.
na firankach chmury kołysane wiatrem
przypominają, że niebo bywa jaśniejsze.

odcinam centymetry od krawieckiej miary
i mierzę czas do twojego powrotu,
ty pewnie przeliczasz dni na kilometry
ja mam misję między ścianami.

czwarta nad ranem – budzą się ptaki,
poranna kawa jest czarniejsza niż zwykle
i bardziej gorzka, choć nigdy nie słodzę.

przyznam ci się do czegoś, z trudem,
że zrozumiałam książki i wiersze, te ckliwe,
romantyczne, te najbanalniejsze.
Opublikowano

ja mam misję między ścianami

przyznam ci się do czegoś
zrozumiałam książki i wiersze, te ckliwe,
romantyczne, te najbanalniejsze.

To są fragmenty wychodzące poza rutynę " czasu do twojego powrotu ".

Opublikowano

zgadzam się; z tym też, że odcinanie centymetrów od krawieckiej miary dodatkowo kojarzy się z drastycznym chudnięciem. no, tęsknota to najlepsza dieta;p

podoba mi się, choć momentami faktycznie ociera się o
- jak Wy to tutaj mówicie? romansistość pospolitą? ;)

pozdrawiam.

Opublikowano

Bez rewelki, miałaś już dużo lepsze. Przeczytaj końcówkę na głos - wkrada się tam niezamierzony (myślę) rym. Pozdrawiam

Jest płyta - koncert o tym samym tytule. Dla mnie skojarzenie było od razu jednoznaczne.

Opublikowano

Dawno nic Twojego nie czytałem i muszę przyznać , że widzę inną twarz w tym wierszu...

zawsze było wiele skomplikowanej metaforyki, a tu wiersz uderza emocjami,formą, rytmiką i lekkością.Przyznam,że po pierwszym przeczytaniu wydawało mi się za prosto i nie wyglądało to tak dobrze jak teraz(nie było mnie przez ponad tydzień), ale już zauważyłem tych kilka fajnych rzeczy w środku:) każdy wiersz trzeba po prosu przejrzeć na wylot i zobaczyć o co chodziło autorowi.

na razie brawo, a zobaczymy co będzie dalej, jest szansa,że wiersz zostanie w pamięci:)

pozdrawiam:)

Opublikowano

dziękuję wszystkim za opinie:)
ostatnio życie dochodzę do syntezy, a już na pewno do ograniczenia środków we wszystkim co robię:) i tak, jak widać używam prostych słów -- wiadomo- to może prowadzić do banału, ale cieszę się, że jednak komuś się spodobało:)

faktycznie, rzadko pisałam emocjonalnie, albo może po prostu inaczej i o innych emocjach, i sama widzę, ze to juz zupełnie coś innego niż kiedyś:)

co do ostatniej zwrotki - rym akurat celowy. najpierw myślałam, zeby się g pozbyć, a potem stwierdziłam, ze dobrze nawet brzmi:)

dzięki za plusy
pozdrawiam - anka

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...