Zgłoś

@Berenika97 To poruszający, szczery wiersz o ciszy, która boli, i o nadziei, że słowo może być iskrą. Pięknie uchwycił napięcie między milczeniem a potrzebą wypowiedzenia siebie.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak być może, bo życie samemu nie oznacza bycie samotnym i nie musi sprawiać bólu. Nie tak dawno napisałem, zainspirowany powiedzeniem, że związek zainspirowany wyłącznie chęcią "wyleczenia" samotności może nie spełnić oczekiwań, bo druga osoba, jako lek na samotność, wcale nie musi być skutecznym lekarstwem. Dzięki za wpis. M. 

Który to już wiersz o Bogu - że jest, albo go nie ma - że się znalazł  a potem zgubił Nuda   Jak bilet to wieczności  W tramwaju historii    Spiker powtarza  Jak uczony  Komiwojażer   Zahipnotyzowane Pojęcia   Bunt Pokora Wiara Bluźnierstwo    Lista życzeń     Przeglądam rozkład  Jazdy do niego    Wszystko to tylko słowa On i tak nie słucha   Kot wypija czarne mleko I idziemy spać

@Sylwester_Lasota–Dzięki za świetny komet :)–Pozdrawiam:) * @Jacek_Suchowicz–Dzięki–Miło mi, z uwagi na taką deklarację :)–Pozdrawiam:) *

pielęgnowana w dzień nocą rozkwita bukietem rozkoszy nad ranem przekwita pozostawiając ślad na ciałach i pościeli a my leżąc przytuleni milcząc rozmawiamy o niej uśmiechnięci