Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

To chyba ja. Ten po prawej. Śmieszny
Mężczyzna - stary. Pod skórą kozła -
Spragniony. Pewny, że już. Bądź nigdy.
Jeszcze podobny. Lecz do czego? Lub
Po co…
Albo ty. Po lewej. Młodszy.
Nieco. O jedno odbicie w lustrze.
Napinasz mięśnie. Idziesz naprzeciw.
Masz. Wiesz. Wciąż walczysz…
Gdy ja raczej tam.
Z tylu. Ostrożnie. By nie szkodzić lub
Się nie narzucać. Nikomu. Sobie.
……………………………………..
Pamiętasz jeszcze? Byliśmy razem.
Ja ją kochałem, tyś poznał lepiej.
Teraz nerwowy tik rozświetla twarz
Naszą. Lub w kącie ust zimnych martwy
Papieros. Twój czy mój? Gdzie i kiedy?
Nie tam, bo tam nas nikt nie pamięta.
Raczej nie wczoraj, bo wczoraj spałem.
Pewnie nie jutro, bo jutra nie ma.
Więc dziś, dziś tylko. Dziś to się musi
Wszystko zakończyć. Później już razem
Nic nie zrobimy. Któryś nie zdąży.
Któryś wychodzi. Zaraz po świcie.
Nie całkiem żywy. Więc nieco martwy.
- Spleceni w walce o ostatni dzień.
………………………………………..
Cóż, że tak biegła lekko i zwinnie,
Skoro odeszła? Że dotykała
Czule lub cierpko, a odfrunęła?
Myśli jej były zawsze zbyt szybkie,
I wciąż wilgotne. Oculus święty
I nasze tajne drzwi do piekieł.
Czy wciąż tak pachną przy źródle Lete,
Skoro już nie śni? Jak szybko więdnie
Jej gładka skóra, gdy nic nie widać?
Czy jest jej zimno? Czy śmierdzi trupem?
Czy smak ma słodki jak zapomnienie?
……………………………………….
Zatem jej nie ma. Tym razem całkiem.
W śnie i na jawie się odwróciłem
I nie pamiętam. Czy to kobieta
Była? Czy tylko walka ze śmiercią?
Więc jaki jestem? Zdziczały… Słaby…
Lecz płynę dalej, gdy ty umierasz.
Bo byłeś szybszy. O ten krok jeden.
Jedno spojrzenie. Ostatni dotyk.
Czy pisk ten słyszysz? Kurz gęsty wisi -
Nad tobą. To one biegną w koło.
I tańczą. Krzyczą, żeś ich. Że pragną.
Że tylko z nimi odejdziesz pięknie.
Do ognia wrócisz. Wejdziesz do wody.
Więc bądź spokojny… Wszak wszystko złe
Już spotkało ciebie i w twoich oczach
Tylko dzieje się ten obłędny taniec.
…………………………………….
Obcujesz z nimi głośno i krwawo.
Pod koniec masz je. Lecz już nie żyjesz.

Opublikowano

Panie Stefanie! Mężczyzna w wieku pięćdziesięciu lat to dojrzały młodzieniec! Ale merytorycznie: wiersz bardzo dobry w mojej ocenie. Odczytałam tu wewnętrzny monolog i rachunek sumienia. Krótkie frazy- urywane wspomnieniami myśli...Planowana rozmowa z rywalem, spojrzenie na fotografię, plany na przyszłość..."Później już razem...Nic nie zrobimy" bardzo mnie wzruszyło. Ach, te Menady! Pozdrawiam, Paraanna

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



To żaden rywal. Raczej niewykorzstana szansa bycia
innym, widoczna tylko czasem, w lustrze.
A że młodszy? Silniejszy? Takie są zawsze
lepsze wersje nas samych i zdarzeń z naszym
udziałem. Ale proszę zwrócić uwagę. Ta lepsza
wersja ostatecznie przegrywa...
Pozdrawiam
Stefan
Opublikowano

Długi wiersz.....
Można go nieco skrócić, moim zdaniem byłby jeszcze lepszy.
Ale i tak padłam z wrażenia.....

Rozmowa ze sobą - genialna po prostu......
(Napisałam kiedyś podobną rozmowę ze sobą - ale zakopuję ją dziś głęboko i po cichu.)

"Nie tam, bo tam nas nikt nie pamięta.
Raczej nie wczoraj, bo wczoraj spałem.
Pewnie nie jutro, bo jutra nie ma.
Więc dziś, dziś tylko."

Zawsze uważałam, że krótkie zdania są bardziej emocjonalne i mają więcej treści. :)
Pozdrawiam.

Opublikowano

nie wiem, kiedy wracasz
nie wiem, czy tu będę, jak wrócisz, wiec dorzucam swoje trzy grosze:

primo. przykro mi z powodu bana.
sama byłam w takiej sytuacji i wiem z czym się to wiąże.

co do meritum
zaskoczyłeś mnie tym 50-latkiem i zastanawiam się, czy to zabieg w stylu mędrkowania i wybiegana w przyszłość. kiedyś chłopak napisał mi wiersz w stylu podróży w czasie zakończony: "ale czy się we mnie starzszym nie zakochasz" a kochliwa raczej nie byłam więc myśę, że rozumiesz aluzję.

co do estetyki wiersza:

nie podoba mi się:
Więc nieco martwy.
- Spleceni w walce o ostatni dzień.


i cały fragment:
Czy pisk ten słyszysz? Kurz gęsty wisi -
Nad tobą. To one biegną w koło.
I tańczą. Krzyczą, żeś ich. Że pragną.
Że tylko z nimi odejdziesz pięknie.
Do ognia wrócisz. Wejdziesz do wody.
Więc bądź spokojny… Wszak wszystko złe
Już spotkało ciebie i w twoich oczach


oraz ostatni wers
Pod koniec masz je. Lecz już nie żyjesz.

wymagają poprawy, bo odstają od całości.

pozdrawiam
/beata

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Wochen To porządkowanie bólu słowami jest odważne. Bo czasem, gdy wszystko się miesza i rozpada, właśnie takie krótkie nazwy uczuć potrafią pomóc nam stanąć na nogi.
    • @tie-break To bardzo piękny, mądry i cicho wzruszający wiersz. Czytając go, ma się wrażenie, jakbyśmy zaglądali komuś do chwili przed rozpoczęciem życia od nowa.
    • @Toyer Pięknie piszesz o nadziei — nie jako o cichym marzeniu, ale jako o czymś, co płonie i walczy. Ten czerwony kolor naprawdę tu działa — od razu czuć energię, zawziętość i siłę, która nie chce się poddać, nawet gdy już brakuje tchu.
    • @Berenika97  wiesz Berenika, Twoja ostatnia strofa to jak przecięcie, uderza. Mojego domu też już nie ma, choć przecież tam budynek jest. Ale domu nie ma. Modlę się, lubię odmawiać dziesiątek różańca, do Maryi Mateńki. Nie wiem, może to głupie, ale lubię. Piękny wiersz
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Tak, i myślę sobie, że stąd bierze się wiele kryzysów wiary. Zdarza się, oczywiście, że ktoś prosi Boga o jakieś głupoty i traktuje modlitwę jako środek płatniczy. Jestem w stanie zrozumieć np., że dziewczyna prosi o zainteresowanie ze strony jakiegoś chłopaka, a Bóg tej prośby nie wysłuchuje, bo, jako Wszechwiedzący, wie, że jest to np. bad boy i ją może skrzywdzić. Albo ktoś modli się o wygraną w lotto. (widziałam nawet w internecie jakieś specjalne formułki na tę okoliczność, ale śmiem przypuszczać, że to jakieś fejki, bo chyba nikt w ten sposób nie kpi sobie z wiary i modlitwy). Znam jednak (z własnego otoczenia) ludzi, którzy całkowicie załamali się, gdy w ich sytuacji jedyną nadzieją był Bóg (sami nie mogli nic zrobić), a sprawy dotyczyły rzeczy fundamentalnych (zdrowie, życie, podstawy egzystencji). W takim momencie, gdy modlitwa nic nie przynosi, a wszystko się jeszcze bardziej pogarsza, nie wiem, co tym osobom można powiedzieć. Że Bóg wie lepiej, co jest im potrzebne? Że wciąż otrzymują łaskę (jaką? kiedy?), tylko nie taką, o jaką proszą, ale zgodną z Bożą wolą. (czyli jaką? śmierć? pogorszenie choroby? w kryzysie finansowym - utratę pracy na dokładkę?) Można uznać, że Bóg chce zmusić w ten sposób człowieka do działania, alby wypróbować go, jak Hioba. No i co? Ktoś okazał się słaby, upadł, porzucił wiarę - czy o to Panu Bogu chodziło? To jest jednak sprzeczne z Jego obrazem, jako Miłosiernego Ojca, no i zawsze można wolną wolę wyciągnąć na tapet. Czy jest ktoś, kto potrafi to rozstrzygnąć? W takich okolicznościach, w najlepszym wypadku ktoś staje się tą kobietą z wiersza - która modli się mimo wszystko, siłą rozpędu, ale już bez tego, co stanowi rdzeń modlitwy - ufności.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...