Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Który skrzywdziłeś poetę prostego,
śmiechem nad rymem jego wybuchając,
i któryś został wyklęty przez niego
wierszem, przez który przeciw tobie trwając,
poznał sposoby, a dnia powszedniego
nie skąpił, w rymach krew swą przelewając,
tak oby zawsze wywiódł cię na krzyże,
tak zmień go w popiół, jeśliś piórem wyżej.

A wy, którzyście z poety prostego
szydząc, zaszczuli ostatnie w nim tchnienie,
mając za sobą zwykłych, byt zwykłego -
- słowa waszego marne w świecie brzmienie,
aż byście znikli tego pamiętnego
dnia, gdy ostatnie rzuci wam spojrzenie
i oby zawsze was życie beształo
pracą zbyt ciężką - jak mu pióra stało.

A ty, krzywdzący poetę prostego,
czyliś kopaczem, czyli też szlachcicem,
wiedz, że cię mocą słowa pisanego
i swoim jasnym, choć swoim, obliczem,
zbesztam - i to nie tylko, jeśli wietrzę swego,
ale poznałem, poznałem granice.
Tego, co niegdyś legendą wam żyło,
a dziś się w popiół, w nicość obróciło.

W ten moment wstaję, i nad męki stanem
pozdrawiam wszystkich, którzyście przerośli
i mnie samego, i którzyście mianem
w pomnik i w słowa życiem nie obrośli.
Oby się twórczość poprzez wiersze znane
nie obróciła przeciw wam w przyszłości.
Oby wam miara poznających stała,
a siebie, i was, nad gusty widziała.

Żeby nie było - początek z "Który skrzywdziłeś" Czesława Miłosza.

Opublikowano

no cóż, Miłosz przynajmniej tego nie przegadał... Bo właściwie napisałeś to samo (chodzi mi o sens i przesłanie). czytało się dobrze, to na plus. Ale jeśli się kimś inspirujesz, to napisz to zupełnie inaczej, nie wzoruj się. bo po co? w końcu taki wiersz już powstał...tylko, że na szczęście bardziej konkretny...

Opublikowano

[quote]A ty, krzywdzący poetę prostego,
czyliś kopaczem, czyli też szlachcicem,
wiedz, że cię mocą słowa pisanego
i swoim jasnym, choć swoim, obliczem,
zbesztam


aż strach komentować hehe ;)
temat ciekawy.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Czytając wiersz po raz pierwszy, widzimy tylko fragment — ruch, cień, barwę emocji. Nie zawsze rozumiemy, co autor chciał powiedzieć, bo słowa są jak rozproszone światło, które dopiero z czasem układa się w kształt. Pierwsze czytanie to intuicja. Pozwalamy, by obrazy przepływały przez nas, nie próbując ich uporządkować. Czujemy ton, rytm, niedopowiedzenia — ale znaczenie jeszcze się nie narodziło. Drugie czytanie to powrót z latarnią. Wtedy odkrywamy, że to, co wcześniej było mgłą, ma strukturę — że między wersami istniał zamiar, który wcześniej czuliśmy, a teraz go rozumiemy. Widzimy, że każdy szczegół miał swoje miejsce, a cisze między słowami nie są pustką, tylko przestrzenią sensu. Poezja dojrzewa wraz z czytelnikiem. To nie tekst się zmienia, tylko my patrzymy inaczej — z większą czułością, z mniejszym pośpiechem. Dlatego drugi odczyt to zawsze nowa rozmowa, a nie powtórka.  Dla Kai
    • Coz złego, że chcą zarobić,też zareklamowałabym jakiś proszek do prania :)) Żeby zarobić w miarę uczciwie. Tylko że tych filmów dobrych może widać mało, nie wiem, tak przypuszczam. Albo są, tylko tych dobrych nikt nie reklamuje :;    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Alu, przez cały ten twój wywód przewija się, według mnie, jakaś słuszna myśl. Myślę, że należy oddzielać literaturę od propagandy politycznej, od politycznych manifestów. Chodzi też o to, że to, co na co dzień nazywamy polityką, często jest pewną wierzchnią warstwą naszej rzeczywistości albo wręcz grą pozorów. Pod tą wierzchnią warstwą natomiast znajdują się pewne struktury cywilizacyjne, które na co dzień są mało dostrzegalne, i tu właśnie jest pole dla popisu dla literatury - czy to poezji, czy to prozy.
    • @Berenika97 Ciepły, wzruszający wiersz o pamięci, która nie gaśnie. Prosty, ale szczery — przemawia uczuciem. Pozdrawiam serdecznie.
    • @infeliainfeliai choć pierwszy ośmieliłem wejść do pierwszego wiersza, to choć i pod pierzynkę  skoczę gdy wolna, wygrzejemy się jak ww gniazdku pisklęta i pofruniemy po własne przygody był taki film wielki szu ciepłu_szek mi przypomina tę grę i sceny , wykantować poszewkę >w ruch pióra >rozegrać jak ostatnie rozdanie pokera ;)))))), wciąż trudno wieżyc w Twoje lata, skromnie, jeśli nie obrazisz się na swoje wiersze , w przyszłości napiszą byłaś zawsze najmilsza , obyś miała bliskich rycerzy jak król Artur ;))), masz moje serducho ;)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...